: مقدمه: با افزایش بازار غذاهای سالم، مکمل های غذا وغذاهای کاربردی، ادعای سلامتی یک ابزار مهم بازاری است. متضمن های اتحادیه اروپا در مورد بر چسب غذا، از تخصیص به هر ماده غذایی با ویژگی منع کننده، معالجه کردن یا درمان بیماری انسان یا هر ارجاعی دیگر؛ چنین خصایص ممانعت می کند. از بیماریهای انسان به عنوان هر ناراحتی، جراحت یا شرایط وخیم، چه بدنی یا ذهنی تعبیر می شود. هر ادعایی چه تفسیری یا ضمنی که محصول بتواند وضعیت انسان را درمان، معالجه یا از بیماری پیشگیری کند به عنوان یک ادعای پزشکی تعبیر می شود و با محصول باید به عوان یک داروی تحت نیاز EEC2 Directive/65/65 عمل شود. ادعاها برای نقشهای بیولوژیکی خاص از مواد مشخص شده مغذی مثل اینکه کلسیم به رشد استخوانها وو دندانهای محکم کمک می کند یا ویتامین B6 برای حفظ سلامتی سیستم عصبی ممهم است به عنوان ادعاهای تغذیه ای در نظر گرفته می شوند. و به طور نرمال تحت قوانین مجاز غذایی هستند. ادعاهای مورد پذیرش دیگر در مورد تغذیه، به میزان مواد مغذی یا ترکیبات موجود در غذا مثل "انرژی پایین" بدون قند" یا منبع غنی پروتئین برمی گردد. ادعاهای دسته سوم، آنهایی هستند که به وضوح یا به طور ضمنی بیان می کند که مصرف یک غذا یا اجزای غذا مزیت غذایی خاص دارد یا از حالت مضر سلامتی جلوگیری می کند. در حالی که یک ادعای سلامتی می تواند یک ادعای کارکرد تغذیه مثل ویتامینE باشد که از چربی در بافتهای بدن و از اکسیداسیون ...می کند. ادعای سلامتی دیگر هم وجود دارد مثل آنهایی که در مورد فواید فرآورده های موانع بیوتیک که خاص تغذیه نیستند، ایجاد شده اند. در طول قسمت نهایی دهه 1990، ادعاهای سلامتی بخش مهم تری از بازار و توسعه غذا شده اند بویژه در بافت مفاهیم کاربردی مثل مواد مغذی آنتی اکسیدان، پروبیوتیک و پربیوتیک قانون دائماً خلاقیت را به تعویق می اندازد و این با توجه به ادعاهای سلامتی برای غذا، موقعیتی برای اروپا شده است. در اوایل 1980 کمیسیون اروپا تشخیص داد که ناحیه ادعاهای غذا نیاز به هماهنگ سازی دارد و اولین برنامه را برای یک Directive تنظیم کرد.
بعد از بحث چشمگیر، توافق بین چند ایالات عضو در آن زمان حاصل نشد و طرح به سرانجام نرسید. در حدود ده سال بعد در 1990، کمیسیون تلاش کرد تا طرح را احیاء کند. سپس در 1992 سند کارایی به صورت طرحی برای قانون مند سازی ادعاهای غذایی از DGXXIV، خدمات سیاست گذاری مصرف کننده کمیسیون، بوجود آمد. بین ژوئن 1992 و ژرئن 1995، از آنجائیکه ایالات اعضا به توافق نرسیدند، بازبینی هایی در مورد طرح صورت گرفت. در اواسط 1995 در کمیسیون اعلام شد که آن دیگر روی Directive برای ادعاهای غذا کار نمی کند. این به آن معناست که تک تک قوانین ملی همچنان پایدار خواهند ماند و منجر به تنوع روشها از جانب ایالات متحده می شوند. بعدها کمیسیون اعلام کرد که سعی دارد اصول دعوی غذا را در متون حقوقی موجودEU روی ادعاهای سلامتی، سروصدا به پا کرد. این مسأله حتی با رشد بازار غذای کاربردی در اروپا، بیشتر اهمیت پیدا کرد. در ژانویه 2000 کمیسیون گرایشش را به سمت اصلاح Directive روی برچسب های مواد غذایی معطوف کرد تا شرایطی را معین کند که ممکن است "ادعاهای کاربردی و ادعاهای تغذیه ای" تحت آن ایجاد شوند. روز موعود برای اتخاذ اصلاحیه ها توسط کمیسیونبه ژوئیه 2001 و پذیرش توسط شورای اروپا و پارلمان در ژوئیه 2002 موکول شد. خلاء ایجاد شده توسط ؟؟؟؟؟؟؟؟ابتکار هماهنگ سازی EU روی ادعاها، تا اندازه ای توسط تلاشهای ملی برای تنظیم این ناحیه پر شد. این اگر منجر به کدهای تکرار روی ادعاهای سالم شد در سودان، بلژیک، هلند و امپراتوری ایالات توسعه و معرفی شد.
شامل 24 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله بهداشت وتغذیه تحت اتحادیه اروپا
