در این پژوهش برای مدل سازی توسعه فیزیکی شهر تبریز از نظر تغییرات کاربری تصاویر چند زمانه ای سنجنده، TM و ETM+ در سالهای ۱۳۶۸ و ۱۳۸۰ به همراه نقشه های رقومی به کار گرفته شد. تحقیق جاری نشان داد که شهر تبریز در طی سالهای اخیر رشد نسبتاً سریعی داشته و در نتیجه تغییرات قابل ملاحظه ای در کاربری اراضی ایجاد شده است. گسترش فیزیکی شهر تبریزاز لحاظ کاربری مسکونی با تکوین و توسعه شهرک های متعددی باعث کاهش ۳۷/۴۹ درصدی(۹/۱۲۸۰ هکتار) فضای سبز شهری تبریز طی دوره ۱۲ ساله(۱۳۸۰-۱۳۶۸) شده است. این ارزیابی با استفاده از تصاویر ماهواره ای مذکور با روشهای تفریق باندها، نسبت باندها، تجزیه به مولفه های اصلی و شاخص NDVI صورت گرفت. نقش تخریبی ساخت و سازهای غیراصولی در کاهش وسیع فضای سبز شهر تبریز از ۲۵۳۰ هکتار به ۱/۱۲۴۹ هکتار با بررسی شاخص رده بندی تراکمی NDVI و پس طبقه بندی تصاویر امکان پذیر گردید. برای بررسی تفصیلی با استفاده از الگوریتم طبقه بندی کننده ماکزیمم احتمال کل شهر تبریز در چهار کلاس فضای سبز، بلوکهای ساختمانی، شبکه راه و اراضی بایر رده بندی گردید و برای تهیه نقشه نهایی تغییرات با استفاده از تابع همپوشانی در محیط GIS کلیه لایه های کاربری تلفیق شدند. نقشه نهایی تغییرات، تقابل کلاس فضای سبز و اراضی بایر را با بلوکهای ساختمانی (راضی ساخته شده) با مساحت ۶۷۴۳ هکتار در سال ۱۳۶۸ و افزایش آن به ۹۵۵۲ هکتار در سال ۱۳۸۰ را نشان می دهد.ضمناً در صد تغییرات حادث شده با مقدار۶۶/۴۱+ از به زیر ساخت رفتن اراضی خالی و تخریب فضای سبز شهری ناشی شده است.
پایان نامه کاربرد داده های ماهواره ای چند زمانه ای در محیط GIS
