رهبران الهی به منظور مبارزه با مفاسد اجتماعی بپا خواسته اند و ادیان الهی را به مردم عرضه می داشته اند تا ملتهای مختلف براه راست هدایت گردند و زندگی سعادتمندانه ای را برای اجتماع به وجود آورند. همانطوریکه در آیین یهود و کلیسا شراب ممنوع است اسلام هم با صراحت کامل آشامیدن انواع مختلف آنرا منع نموده است. زیرا قبل از آنکه بشر بخواهد در امور خود اظهار نظر کند وراه سعادت و زندگی را از دیده احساسات و عواطف و یا هوا و هوس بنگرد. و از قوانین جعل شده خود سودی نبرد و باز اجتماع به تبصره و متمم داشته باشد. رهبران الهی با الهام گرفتن از نیروی غیبی بدون حب و بغض و یا دخالت دادن به هوا و هوس و عواطف بشر را در راه تکامل قرارداده اند. اما اگر اجتماع نخواهد به دستورات مردان الهی و قوانین آسمانی عمل کند و سعادتمند گردد دین و رهبر الهی جرمی ندارد.
خوب است آنانکه به قوانین اسلام درباره شرابخواری اعتقاد ندارند وضع اعراب قبل از اسلام را که آلوده به بی بند و باری.شهوترانی. قتل نفس و خونخواری بودند و سطح فکر آنها در اثر شرابخواری به جایی رسیده بود که برای کوچکترین مطلب جزئی به قتل و غارت یکدیگر می پرداختند با وضع بعد از اسلام که با ترک شراب و سائر مفاسد اجتماعی دیگر در طریق سعادت و عظمت قرار گرفتند مقایسه کنند و دست از این زهر
شامل 17 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله شراب در اسلام