دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
فرمت فایل : word(قابل ویرایش)تعداد صفحات108
در نظام اسلامی به پاکیزگی روح و روان اعضای جامعه بسی با اهمیت تلقی می شود و همواره به عنوان یک اصل مورد توجه قرار می گیرد . از جمله اقدامات مهمی که باید دولتمردان و مردم ما به آن اهتمام ورزند مهیا نمودن زمینه ازدواج برای دختران وپسران جوان است .
تمهیدات لازم اقتصادی در جهت سهل نمودن امر ازدواج پایین آوردن سطح توقع مادی دختران و پسران و مهمتر از همه عدم سخت گیری زیاده از حد والدین از وظایف اصلی والدین و مسئولین امر می باشد.
نکاح و خانواده پیش از آنکه سازمان حقوقی باشد , پیروزی اخلاقی و مذهبی است . پیمانی مقدس است که تجاوز از آن آسان نیست . خانواده با این که یک گروه اجتماعی به شمار می آید در بحث حقوقی ما فاقد شخصیت حقوقی است و تعهداتی که برای اعضای خانواده پدید می آید , تعهداتی فردی است , خانواده با این که قوانین ما آن را تعریف نکرده است و برای آن شخصیت حقوقی قائل نشده است , قدیمی ترین و مهمترین گروه اجتماعی است .
پیمان زناشویی هر چند قرار دادی بین زن و شوهر است , اما با قراردادهای دیگر فرق بسیار دارد , ممکن است پسر یا دختر خانواده ای معامله ای انجام دهند , مثلا چیزی را بخرند و یا بفروشند که در آن ضرر کنند و خانواده از این که چنین معامله ای صورت گرفته ناراحت باشند اما اثر آن محدود به مسائل مالی و کوتاه مدت است . برعکس ازدواج که پیوندی است برای همه عمر .
با این همه آیا می توان ازدواج را فقط رابطه بین زن و شوهر دانست و اظهار نظر خانواده را درباره آنها نادرست شمرد ؟
جواب این سوال نه کاملا مثبت است و نه کاملا منفی , در برخی از کشور ها اجازه پدر و مادر جنبه تشریفاتی داشته و فقط از نظر احترام آنها , این اجازه درخواست می شود , و تصمیم اصلی با دختر و پسری است که می خواهند با هم ازدواج کنند .
در کشور ما بین آداب و رسوم جامعه و قانون در این زمینه تفاوت آشکاری وجود دارد , بدین معنی که از نظر قانونی ازدواج پسر تا زمانی که صغیر به حساب می آید و دختر تا زمانی که برای اولین بار شوهر کند نیازمند اجازه پدر و جد پدری می باشد .
بنابراین پسری که دیگر صغیر نیست و دختری که صغیر نبوده و برای دومین بار ازدواج می کند موظف نیست برا ی ازدواج خود کسب اجازه کند , علاوه بر آن هیچ کس جز پدر و یا جد پدری لازم نیست , اما آداب و رسوم اجتماعی همواره بصورت فوق نیست .
در برخی از خانواده ها , پدر و مادر حتی در موارد ازدواج پسر و یا دختری که از نظر قانونی نیاز به اجازه هیچ کس ندارد اظهار نظر قطعی می کنند و گاه انتخاب اصلی به وسیله آنها صورت می گیرد .
و گاه برخی از افراد دیگر خانواده مانند برادر در این امر نقش مهمی ایفا می کنند , اظهار نظر اعضای خانواده هر گاه جنبه مشورت داشته باشد و زوجین را در تصمیم گیری یاری دهند , بسیار پسندیده است .
اما اگر جنبه تحمیلی و اجبار داشته باشد و آزادی انتخاب و تصمیم گیری را از طرف بگیرد نادرست و ناپسندیده است و چگونگی رفتار در این زمنیه بسته به فرهنگ خانواده دارد .
خانواده با فرهنگ در این مورد نقش مشاور و راهنما را بر عهده دارند و با ارشاد فرزندان خود تصمیم گیری نهایی را بر عهده خود آنها قرار می دهند .
در برخی از خانواده ها دیگران به جای فرزندی که می خواهد ازدواج نماید تصمیم گیر ی می کنند , این امر در گذشته از این که از نظر اخلاقی نادرست و ناپسند است , از نظر حقوقی و قانونی نیز به درستی ازدواج لطمه می زند , زیرا در مورد فرزندانی که صغیر نیستند اصولا حق دخالت خانواده محدود است .
