تشخیص یک اختلال به طور دقیق در کودکان امر بسیار دشواری می باشد زیرا آنها در فرایند رشد قرار دارند و توأم شدن ویژگی یک اختلال با ویژگیهای رشدی هر سن کار تشخیص را دشوارتر می سازد.
اختلال اوتیسم از دیگر اختلالات نافذ رشد (اختلالات رت، اختلالات آسپرگر، اختلال از هم پاشیدگی کودکی) عقب ماندگی ذهنی، اسکیزوفرنی، اختلال شنیداری، اختلال رشد زبان، نابینایی و انزوای اجتماعی متفاوت می باشد. در پاراگرافهای زیر اطلاعاتی به صورت خلاصه ارائه شده که به شخص کمک می کند تا بین اوتیسم و دیگر اختلالات تفاوت قائل شود.
عقب ماندگی ذهنی
افراد عقب مانده ذهنی معمولاً در همه زمینه های رشد تأخیر نشان می دهند نه فقط در زبان یا روابط اجتماعی. آنها مایلند از طریق اشاره کردن، تقلیدکردن و یا از راههای دیگر با دیگران ارتباط برقرار کنند. رویهم رفته ارتباطات بین فردی آنها آسیب ندیده است. اکثراً از اینکه با دیگران هستند لذت می برند. آنها به قصد برقراری ارتباط، داوطلبانه به اشخاص نزدیک می شوند، در واکنش به تعاملات اجتماعی به آسانی لبخند می زنند و تماس چشمی برقرار می کنند. اشخاص عقب مانده بسیار شدید بعضی از رفتارهای کلیشه ای شبیه به اوتیسم را نشان می دهند.(مثل تکان دادن دست، تکان دادن بدن، خود تحریکی) و پاسخهای هیجانی (مثل حالت پرخاشگری(.
اسکیزوفرنی
اسکیزوفرنی در کودکی بسیار نادر است و بعد از یک دوره نرمال رشد معمولاً در دوره بزرگسالی آشکار می شود. بر خلاف اسکیزوفرنی علائم رفتاری اوتیسم اکثراً در اوایل کودکی مشاهده می شود.
اشخاص اسکیزوفرن درک بدی از محیط شان دارند. در مورد آنچه واقعی است و واقعی نیست گیج می شوند. اسکیزوفرنها بعضی مواقع توهم دارند اما توهم برای اشخاص اوتیسم بسیار نادر است. اسکیزوفرنهای کلامی اغلب فکرهای عجیب و غریب را بیان می کنند در حقیقت اشخاص اسکیزوفرن مثل اشخاص اوتیسم اختلال شناختی ندارند.
اختلال شنوایی
اشخاص دارای اختلال شنوایی به صداها واکنش نشان نمی دهند. چون نمی توانند بشنوند ولی به صداهایی که می توانند بشنوند پاسخ می دهند. این اختلال معمولاً به وسیله یک شنوایی سنج تشخیص داده می شود.
اختلالات شنوایی در روابط شخصی آنها معمولاً تأثیر نمی گذارد. اشخاص دارای اختلال شنوایی برای برقراری ارتباط شخصی تلاش می کنند. به صورت نرمال افراد را تحت تأثیر قرار می دهند و از آنها تأثیر می گیرند. اگرچه ارتباط آنها به خاطر اختلال شنوایی شان ممکن است محدود باشد با وجود این برای برقراری ارتباط با دیگران با استفاده از علائم، اشاره کردن و تقلید تلاش می کنند، اما اشخاص اوتیسم هیچ تلاشی برای برقراری ارتباط ندارند.
اختلال رشد زبانی
افراد دارای اختلال رشد زبانی در درک کلمات، مفاهیم و صحبت کردن با دیگران مشکل دارند. برخلاف افراد اوتیسم آن ها تعامل اجتماعی اولیه و تماس چشمی برقرار می کنند. رفتارهای خودتحریکی و تنهایی اوتیستیکی معمولاً در افراد دارای اختلال رشد زبانی دیده نمی شود.
شامل 8 صفحه فایل word
دانلود مقاله اوتیسم و تشخیص های افتراقی