شرح مختصر : فیبرهای رژیمی نقش مهمی را در تاریخ مصرف غذای انسان داشته است. تحقیقات گوناگون نشان داده است که استفاده از انواع فیبرها در غذای روزانه احتمال ابتلا به سرطان های دستگاه گوارش را کاهش می دهد. در اصل فیبر رژیمی به صورت اسکلت باقی مانده از دیواره سلولی گیاه در غذاهای رژیمی تعریف میشود که در برابر هیدرولیز با آنزیمهای هضم کننده در انسان ها مقاوم است. Hipsley درسال 1953 اولین فردی بود که واژه فیبر رژیمی را به عنوان تعریف مختصری برای اجزاء غیر قابل هضم دیواره سلولهای گیاهی استفاده کرد ، این اجزای اصلی شامل سلولز ، همی سلولز و لیگنین می باشد. پروکسی در سال 1999 فیبرهای رژیمی را به عنوان باقی مانده بخش خوراکی گیاهان و ترکیبات کربوهیدرات مانندی که به هضم و جذب در روده کوچک انسان مقاومند، تعریف کرد. فیبر رژیمی دارای فواید فیزیولوژیک ویژه ای در بدن میباشد. بخش عمده ای از فعالیتهای فیزیولوژیک و دینامیک انرژی توسط فیبر ها تنظیم میشود. دریافت فیبر باعث کاهش ریسک بروز بیماریهای مختلف مانند دیابت ،بیماریهای قلبی و سرطانهای دسگاه گوارش ، کولون و پروستات میگردد. این فیبرها به دو دسته محلول و نا محلول تقسیم بندی میشوند. فیبر های نامحلول که حدود 75% فیبر های رژیمی را شامل میشوند ، بیشتر در دیواره سلولی گیاه وجود دارند و پتانسیل کاهش خطر سرطان روده را دارا هستند. فیبر های محلول حدود 25% از فیبرهای رژیمی را تشکیل میدهند که نقش کاهش کلسترول خون را بازی میکنند همچنین اینها به کنترل قند خون کمک میکنند. محصولات و فرآورده های جانبی (اتفاقی)حاصل ازتولید یا فرآیند سازی غذاهای کارخانه ای به دست می آیند: غلات ، میوه جات ، سبزیجات همانند جلبک ها ، منابع فیبرغنی رژیمی (غذایی) به شمار می آیند. این محصولات سرشار از فیبرمی توانند غذاها را تقویت نمایند، میزان فیبر رژیمی آنها را افرایش دهند و محصولات سالم تری با کالری ، کلسترول و چربی کمتری را ارائه دهند. همچنین آنها می توانند بعنوان ترکیبات اصلی برای بهبود خصوصیات طبیعی وساختاری هیدرات ، ظرفیت حفظ چربی ، چسبندگی بافت و خصوصیات حسی وعمر آنها (تاریخ انقضاء) بکار روند. روشهای تحلیلی وفنون تقسیمی فیبرهای رژیمی ارزیابی می گردند.
دانلود مقاله فیبرهای رژیمی و نقش آن در تغذیه و سلامت انسان