فی موو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

فی موو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

تحقیق در مورد بیعت

اختصاصی از فی موو تحقیق در مورد بیعت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد بیعت


تحقیق در مورد بیعت

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:18

 

 

 

مفهوم بیعت‏

کارکِرد بیعت در عصر جاهلى‏

بیعت‏هاى عصر نبوى‏

الف) قبل از هجرت‏

ب) از هجرت تا رحلت‏

1. بیعت رضوان (شجره)

بیعت در عصر خلفا

 

 

 

«بیعت» و کارکردهاى آن در عصر جاهلى و صدر اسلام‏

حمید رضا مطهرى 1

یکى از سنت‏هاى عصر جاهلى که مورد تأیید و استفاده‏ى اسلام قرار گرفت بیعت است.
شباهت‏ها و تفاوت‏هایى میان بیعت در عصر جاهلى و صدر اسلام وجود دارد. شباهت، بیش‏تر در شکل اجرا و برخى شرایط و خصوصیات و متولیان امر بیعت است؛ اما تفاوت مهم بیعت در عصر جاهلى با صدر اسلام، تفاوت کارکردى آن است که ریشه در نظام سیاسى و نوع حاکمیت موجود در آن دو عصر دارد.
در این نوشتار سعى کرده‏ایم ضمن بیان معناى بیعت و اشاره‏ى مختصرى به نظام سیاسى و برخى سنت‏هاى عصر جاهلى و صدر اسلام، تفاوت کارکردى آن را در این دو عصر بیان کنیم.

واژه‏هاى کلیدى: بیعت، سنّت، عصر جاهلى، صدر اسلام، کارکرد انشایى، کارکرد تأکیدى.

مفهوم بیعت‏

بیعت از ماده بیع (ب - ى - ع) و به معناى عهد و پیمان و پذیرش ریاست و حکومت کسى است.2 بیع به معناى خرید و فروش بین بایع و مشترى است بیعت نیز معامله‏اى است که بین بیعت کننده و بیعت شونده واقع مى‏شود. بیع و بیعة از حیث شکل ظاهرى هم یکسان‏اند. در عرب رسم بود که هنگام خرید و فروش پس از تعیین ثمن و مثمن، براى قطعى شدن معامله، دست راست خود رابه هم مى زدند و مى‏فشردند (مصافحه مى‏کردند)؛ این عمل در بستن پیمان هم به کار برده مى‏شد و به تدریج در هنگام انعقاد پیمان و انتخاب فرمانده جنگ و رییس قبیله و... همین عمل مرسوم شد و به هنگام بیعت دست راست خود را در دست حاکم یا رییس یا فرمانده جنگ و... مى‏گذاشتند وابراز وفادارى مى‏کردند.
بیعت در اصطلاح عبارت است از تعهدى که شخص یا اشخاصى به منظور اطاعت یا وفادارى نسبت به شخص یا اشخاص دیگر مى‏پذیرند و، در مقابل، شخص یا اشخاص بیعت شونده نیز وظیفه‏اى را بر عهده مى‏گیرند.
دانشمندان تعاریفى را براى تعریف بیعت آورده‏اند، از جمله «معناها المعاقدة و المعاهدة3...»،
کان المبایع یعاهد امیره‏4...» و «البیعة الصفقة على ایجاب البیع و على المبایعة».5
در این تعریف‏ها از کلماتى نظیر معاقده، معاهده و مبایعه (باب مفاعله) استفاده کرده‏اند که داراى معناى طرفینى است و از آن‏جا که بیعت یک نوع عقد است ودر عقد نیز دو طرف وجود دارد (ایجاب و قبول)، هر کدام چیزى رابه دیگرى واگذار کرده، حقى بر دیگرى پیدا مى‏کنند که در صورت تخطّىِ یکى از آنها، تعهد و مسئولیت طرف مقابل نیز از بین مى‏رود؛ بنابراین، اثر بیعت با توجه به عقدى بودن و طرفینى بودن آن، پیدایش مسئولیت متقابل در طرفین این عقد است. این مسئله را در بیعت‏هاى انجام گرفته، خصوصاً در دوران اسلامى و در کلام بزرگان دین مبین اسلام و کارهاى آنها ملاحظه مى‏کنیم.
پیامبرصلى الله علیه وآله در عقبه‏ى ثانى به یثربیان فرمود: «با شما بر اسلام بیعت مى‏کنم.» برخى افراد سؤال کردند: یا رسول‏اللَّه، مى‏خواهیم بدانیم که با بیعت، خدا و رسول او چه حقوقى بر ما پیدا مى‏کنند و ما چه حقوقى بر آنها داریم؟ پیامبرصلى الله علیه وآله به بیان آن پرداختند.6 امام على‏علیه السلام در نهج البلاغه به حقوق متقابل حاکم و مردم اشاره دارند: «اى مردم، مرا بر شما حقى و شما را بر من حقى است...».7
بنابراین، با توجه به تعاریف بیعت و کلمات دانشمندان و سخنان بزرگان دین (مانند پیامبرصلى الله علیه وآله و على‏علیه السلام) چنین استنباط مى‏شود که بیعت یک امر تعاقدى و طرفینى است.

کارکِرد بیعت در عصر جاهلى‏

بیعت داراى دو نوع کارکرد است: 1- تأکیدى به معناى پذیرش ریاست و حکومت و اعلام تعهد و وفادارى نسبت به شخص یا اشخاص. 2- انشایى به معناى اعطاى حاکمیت و ریاست (انتخاب رییس یا حاکم). اما پیش از پرداختن به نقش بیعت در عصر جاهلى، ناچاریم نگاهى به وضعیت سیاسى و اجتماعى این دوره‏ى شبه جزیره‏ى عربستان داشته باشیم و برخى سنت‏هاى آن رامورد بررسى قرار دهیم.
قدر مسلم این است که در حجاز آن روز، خصوصاً مکه و اطراف آن، نه یک حکومت مرکزى به معناى امروزى وجود داشت و نه پادشاه و رییس که تابع و خدم و حشم داشته باشد و نه رییس واحدى؛ حتى حکومت‏هاى کوچک و پراکنده نیز وجود نداشت. مکه از تعدادى شعب تشکیل شده بود که هر شعبى مربوط به عشیره‏اى بود و امور هر شعب از قبیل اجراى قوانین و تأدیب متمرّدین و... بر عهده‏ى رؤساى آن، که همان اهل حل و عقد بودند قرار داشت.8
بنابراین، اساس زندگى جامعه‏ى عرب قبل از اسلام بر سازمان عشیره‏اى و قبیله‏اى استوار بود، به طورى که مى‏توان گفت بارزترین خصیصه‏ى عرب درا ین دوره نظام عشیره‏اى آن بود. تیره‏ها و قبایل بسیارى در سراسر شبه جزیره‏ى عربستان پراکنده بودند وتمام معیارها و افتخارات آنها بر اساس انتساب به قبیله بود. قیبله در واقع نوعى دولت کوچک در صحرا بود که همه‏ى ارکان یک دولت را، جز سرزمین محدود و ثابت، در اختیار داشت.9


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد بیعت