دانلود تحقیق و مقاله مربوط به پرسش مهر1395 رییس جمهور آقای روحانی
مقاله پیرامون پاسخ پرسش مهر رئیس جمهوری در سال تحصیلی 1396-1395
خشونت چیست ؟ از کجا نشات گرفته است و چگونه عده ای خشونت را می آموزند . و در برابر خشونت چگونه باید ایستادگی کرد؟ چگونه می توانیم کشوری داشته باشیم ،جامعه ای داشته باشیم دارای رحمت اسلامی و نبوی. و چگونه می توانیم جوامع منطقه و جهان را از خشونت برهانیم؟
نوع فایل:Word
تعداد صفحات:44
ینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:14
فهرست مطالب
منظور از خودسازی چیست ؟ خود جسمانی مراد است، یا خود روحانی یا هر دو؟
خودشناسی و خود سازی
خودشناسی و خداشناسی
همگرایی فلسفه و تهذیب نفس
حل مشکل:
دستور العمل:
چند توصیه:
موضوع اصلی خود سازی در مباحث اخلاقی و به طور کلی، موضوع اصلی دین، روح و بعد معنوی انسان است، نه بدن مادی او؛ زیرا این وظیفه علوم زیستی و طبیعی است که در مورد ساختار و کیفیت، رشد، بیماری های بدن و درمان آنها مطالعه و تحقیق نمایند. بدن، در این میدان، صرفا به عنوان ابزاری تحت اختیار و فرمان روح به کار گرفته می شود.
اگر انسان بعد مجرد و روح نداشت، چندان به دین نیاز مند نمی شد، بدن انسان مادی است وبرای رفع نیازها یش به دانش تجربی و طبیعی نیاز دارد، اینگونه دانش در خود طبیعت یافت می شود و آدمی قادر است با ابزار حس ، مقایسه، آزمایش و علوم دانشگاهی، به رفع نیازهای دانشی خویش بپردازد ، ولی روح انسان مجرد است و سامان دادن به حیات مجرد روحانی انسان، نیاز به دانش و بینش معنوی دارد، اینگونه آگاهی، با ابزار طبیعی تحصیل نمی شود و نیازمند به عقل، وحی و ابزار فرا طبیعی است.
دین، در اصل، تامین کننده نیازهای بینشی و دانشی انسان در زندگی معنوی و فرا طبیعی او است، اگر چه اکنون که آدمی با طبیعت در آمیخته است، به نیازهای طبیعی او نیز، به طبع بعد مجرد، پرداخته شده است .
دین و خود اصیل انسان به هم پیوندی عمیق دارند، دین: یعنی یاد خدا بودن ، همان چیزی که بعد معنوی انسان به وسیله آن به تعالی و کمال می رسد و دین گریزی چیزی جز فرار از خود نیست، بی توجهی به دین و یاد خدا، در حقیقت، بی توجهی به خویشتن خویش است.
یاد خدا هم آغوش یاد خود است و یاد خود حقیقی، یاد خداوند را در پی دارد ، کسی که خدا را به فراموشی سپارد ، خود را فراموش کرده و فراموشی خود، مستلزم از یاد بردن خداوند و معبود هستی است. قرآن کریم می فرماید: ولا تکونوا کالذین نسوالله فانسیهم انفسهم. و مانند آنانی مباشید که خدای را به فراموشی سپردند، پس در نتیجه خویش را فراموش کردند. (حشر، 19) و در روایات فراوانی آمده است که : من عرف نفسه فقد عرف ربه.
برای فهم معنا و مفهوم خود سازی لازم است ابتدا تصور درستی از خود داشته باشیم. هویت واحد انسانی در ابتدای تکوین و نشو و نمو چیزی جز استعداد نیست، انسان از این دیدگاه، مجموعه ای از توانایی ها و استعدادهای فراوانی است که در طول زندگی باید به فعلیت و شکوفایی برسند.
بنابراین خود سازی؛ یعنی فراهم آوردن زمینه برای پرورش استداد های درونی خود و به ظهور و فعلیت رساندن امکانات بالقوه ای که خدای متعال در فطرت انسان قرار داده است.
در این راستا زندگی هم یعنی فرصتی برای به ظهور رساندن استعداد های انسانی و شکوفا شدن سرشت آدمی از طریق خود سازی و پرستش آزادانه خداوند ( عبادت احرار).
به عبارت دیگر خود سازی مجموعه فعالیت های اصلاحی و سازنده ای است که انسان به صورت منظم و برنامه ریزی شده بر روی نفس خود اعمال می نماید تا در نتیجه آن به کمال حقیقی نایل و از لذت سعادت در دنیا و آخرت بر خوددار گردد.
انسانیت انسان مانند هسته ای است که باید شکوفا و بارور گردد. به طور مثال یک هسته خرما را در نظر بگیرید ، این هسته استعداد تبدیل شدن به درخت و میوه خرما را در درون خود دارد ، در صورت فراهم بودن شرایط و زمینه مناسب، استعداد درونی اش به فعلیت می رسد و دانه به درخت خرما و سپس به میوه شیرین تبدیل خواهد شد.
موضوع پایان نامه در بر گیرنده نقش طبقه روحانی در شکل گیری حکومت های ساسانی می باشد. به عنوان پایه نقش و پایگاه روحانیت از ابتدا در حکومت های آریایی ماد، هخامنشی و اشکانی بررسی شده و به دلیل اهمیت ویژه مرحله اتصالی اواخر دوره اشکانی این دوره مورد دقت بیشتری قرار گرفته است. سپس به طور جامع تا آنجا که منابع قابل دسترس اجازه داده، نقش روحانیت در شکل گیری حکومتهای شاهان ساسانی در نظر آمده است. در انتها رایج شدن ادیان دیگر و مقابله دین رسمی زرتشتی و موبدان و روحانیون با آنها مورد بررسی قرار گرفته است.
منابع مورد استفاده پژوهشها و تالیفات دانشمندان به نام و همچنین منابع و کتیبه های ساسانی و نوشته های موبدان ، تا آن جایی که در دسترس بوده، می باشد و کوشش به عمل آمده بیشتر از کتیبه هایی استفاده شود که موضوع آن ها با موضوع مورد بحث در رساله مطابقت داشته باشد.