تحقیق آماده با موضوع جامعه شناسی سیاسی 19 صفحه word

اختصاصی از فی موو تحقیق آماده با موضوع جامعه شناسی سیاسی 19 صفحه word دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقدمه

عرصه حکومت و سیاست نیز همچون بسیاری از جنبه­ های دیگر جوامع معاصر، دستخوش تغییرات بزرگی است. حکومت به معنای به اجرا گذاشتن خط مشی­ها، تصمیم­ها و امور دولتی از سوی متصدیان دستگاه سیاسی است. سیاست به معنای ابزراها و روش­های استفاده از قدرت برای اثرگذاری بر محدوده و محتوای فعالیتهای سیاسی است. حوزه امر سیاسی ممکن است. گستره­ای ورای حوزه نهادهای دولتی داشته باشد.

مطالعه قدرت اهمیتی بنیادی برای جامعه­ شناسی دارد. قدرت یعنی توانایی افراد و گروهها در به کرسی نشاندن منافع و علایق خود، حتی به رغم مقاومت دیگران. قدرت گاهی توسل مستقیم به زور می­شود، مثل موقعی که مقامات اندونزیایی با توسل به خشونت به مقابله با جنبش دمکراسی در تیمور شرقی برخاستند. قدرت یکی از عناصر تقریبا همه روابط اجتماعی است، از روابط میان کارفرما و کارکنان. در این فصل به جنبه محدودی از قدرت می­پردازیم که قدرت حکومتی است. در این چهارچوب قدرت همیشه با ایدئولوژی همراه می­شود، ایدئولوژی­هایی که برای توجیه اعمال قدرتمندان به کار می­روند. برای مثال توسل حکومت اندونزی به زور عیه جنبش طرفدار دموکراسی در تیمور شرقی، دفاع از تمامیت ارضی اندونزی در مقابل جنبش جدایی طلب منطقه­ای معرفی شد.

اقتدار به معنای کاربرد مشروع قدرت از سوی حکومت است. و مشروعیت یعنی کسانی که تابع اقتدار یک حکومت­ اند، با آن موافق باشند. بنابراین قدرت با اقتدار فرق دارد. وقتی جنبش طرفداری  دموکراسی در تیمور شرقی بالا گرفت و حکومت به زندانی کردن و کشتن مبارزان دست زد، از قدرت خویش استفاده کرد اما این کار در عین حال نشانه از دست رفتن اقتدار حکومت نیز بود.(گیدنز، 1387، 607)

تصویری کلی از جامعه­ شناسی سیاسی

از آن زمان که انسانها به سیاست می­ اندیشیدند، بین دو تعبیر کاملا متضاد در نواسنند. به گمان برخی از آنها سیاست اساسا یک مبارزه و یک پیکار است. قدرت به افراد و گروههایی که آن را به دست دارند امکان می­دهد تا سلسه خود را بر جامعه استوار نمایند و از آن سود جویند. سایر گروهها و سایر افراد علیه این سلطه و انتشار از راه مقاوت کردن و در هم شکستن آن قد علم می­کنند. به نظر برخی دیگر سیاست کوششی است به منظور استقرار نظم و عدالت: قدرت، سود همگانی و مصلحت جمعی را در برابر فشار خواسته ای خصوصی تامین می­کند. دسته اول چنین می­­­­پندارند که وظیفه سیاست، حفظ امتیازات اقلیت در برابر اکثریت است. به نظر دسته دوم، سیاست وسیله­ای است برای تحقق همگونگی همه افراد در جماعت و ایجاد مدینه فاضله­ای که ارسطو نیز از آن سخن گفته است.

گرویدن به این یا آن نظر، بعضا از وضع اجتماعی ناشی می­شود. افراد و طبقات ستم دیده، ناخرسند، تهی دست و بدبخت نمی­توانند بپذیرند که قدرت نظمی واقعی را تامین می­کند، بلکه به گمان آنان شبه نظمی پدید می­آورد که تسلط امتیاز داران در پشت آن روی نهان کرده است. برای اینان، سیاست یعنی مبارزه افراد و طبقات متمتع، ثروتمند و راضی بر­آنند که جامعه هماهنگ است و قدرت نگهبان نظم اصیل. به پندار اینان، سیاست یعنی همگونگی. در میان ملل غربی، دسته دوم کم و بیش موفق شده­اند به دسته اول بقبولانند که مبارزه­های سیاسی کثیف و ناسالم و ناشرافتمندانه است و آنانی که در این مبارزات شرکت دارند دارای روش­هایی مشکوک­اند و تنها در پی منافع خودخواهانه خویش­اند. بدین­سان با تخریب روحیه حریفان، مزیت بزرگی برای خود دست و پا می­کنند. هر گونه سیاست گریزی به نظم موجود، به بی­جنبشی و به محافظه­ کاری میدان می­دهد.

البته این دور رفتار تنها قسمتی از واقعیت را بیان می­کند، خوش­بی نترین محافظه­ کاران نمی­توانند انکار کنند که حتی اگر هدف سیاست، تحقق همگونگی اجتماعی باشد به ندرت اتفاق می­افتد که به نحو رضایت آمیزی به این هدف نائل آیند. این هوادارن کرنی سیاست را آن طور که باید باشد توصیف می­کنند و رقابایشان همانند طرفداران راستین سیاست را آنگونه که هست وصف می­کنند. ولی خود اینان نیز به دشواری می­توانند انکار کنند که تصویری را که سایست رسم کرده­اند زیاده از اندازه سیاه است. ستم­کارترین و بی ­عدالت­ترین فرماروایان، پاره­ای از وظایف خود را، دست کم در زمینه­های فنی، در جهت منافع عمومی انجام می­دهند. حتی اگر این کار تنظیم عبور و مرور اتومبیل­ها، توزیع نامه­ های پستی و تخلیه زباله­های منازل باشد.

نهایتا جوهر سیاست، طبیعت ویژه و معنی حقیقی آن این است که همیشه و همه جا ذوجبتین است. تصویر ژانوس، خدای دو چهره­ای، مظهر واقعی قدرت است زیرا ژرفترین واقعیتهای سیاسی را بیان می­کند. دولت و به طور کلی­تر آن قدرت سازمان یافته در یک جامعه، همیشه و همه جا، در عین حال ابزار تسلط برخی از طبقات بر طبقات دیگر است و طبقات مسلط به سود خود و به زیان طبقات زیر تسلط از آن بهره می­گیرند و وسیله­ای است برای تضمین گونه­ای نظم اجتماعی و نوعی همگونگی افراد در اجتماع در جهت مصلحت عمومی. سهم این یا آن عامل بر حسب ادوار، موقعیتها و کشورها تغییر­پذیر است. ولی این دو همواره با یکدیگر همزیستی دارند.

برای دانلود کل مطلب به لینک زیر مراجعه کنید.