وابستگی به مواد مخدر به ویژه مواد صناعی مت آمفتامین در سال های اخیر به مسئله جدی و بحث انگیز تبدیل شده است. طبق اعلام دفتر مواد مخدر سازمان ملل، آخرین آمار مصرف کنندگان مواد مخدر جهان حدود ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان تخمین زده شده اند که از این تعداد حدوداً 135 میلیون نفر مصرف کننده حشیش، 43 میلیون نفر مصرف کننده آمفتامین، 10 میلیون نفر مصرف کننده اکستازی، 14 میلیون نفر مصرف کننده کوکایین و 17 میلیون نفر مصرف کننده مواد افیوینی هستند. بیشترین رکورد مصرف در سال 2000 مربوط به مصرف آمفتامین ها می باشددر حالی که سازمان ملل متحد آخرین آمار مصرف کنندگان اعلام کرده است ناباورانه ایران وروسیه را به عنوان یکی از مصرف کنندگان بزرگ جهان معرفی می کند. بر اساس این آمار منتشره 15درصد مواد در ایران و روسیه مصرف می شود. بر اساس آخرین اعلام ستاد مبارزه با مواد مخدر، آمار معتادان در ایران 3 میلیون و 700 هزار نفر می باشد که یک میلیون و 200 هزار نفر معتاد دائمی و روزانه مواد مخدر هستند و بقیه این گروه مصرف کننده تفننی و گاه به گاه مواد مخدر می باشند. در آخرین پژوهشی که در مرکز ملی مطالعات اعتیاد انجام گرفت، مت آمفتامین از جمله مواد مخدری که در ایران شیوع زیادی داشته است. به همین نسبت میزان مصرف کنندگان به شدت افزایش یافته و تخمین متخصصان بر این است که در سال ۱۳90 از نظر تعداد مصرف کننده به دومین ماده شایع تبدیل شده‌است و تعداد مصرف کنندگان آن هر روزه افزایش می‌یابد. در آخرین آمار رسمی اعتیاد از ایران که به صورت ارزیابی سریع وضعیت در سطح ایران انجام شده، فراوانی مصرف کنندگان شیشه 5.2 درصد کل مصرف کننندگان مواد بوده است(نارنجیها، رفیعی و باغستانی، 2005).در مطالعه ای که بر روی بیماران وابسته به مواد افیونی انجام گرفت، مشخص شد 35درصد بیمارانی که برای درمان وابستگی به مواد افیونی، وارد پژوهش شدند، ملاک های تشخیصی سوء مصرف آمفتامین را دارا بودند.
اعتیاد به مت آمفتامین ها صرفاً جنبه جسمانی نیست، بلکه این ماده تولید وابستگی روانشناختی نیز می کند و این مسئله ترک را دشوارتر خواهد کرد. انگیزه های مصرف مت آمفتامین شامل سرخوشی، تجربه جنسی، تقویت اجتماعی است (لینسکی1 و همکارن، 2007).
اگر چه نشانه های بارز جسمانی برای ترک مت آمفتامین ها وجود ندارد، اما کنار گذاشتن این ماده پس از یک دوره مصرف مزمن باعث ایجاد علایمی همچون اﻓﺴﺮدﮔﻲ و اﺿﻄﺮاب و ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ در ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎی ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ (ﻣﻴﻤﻴﺎﮔﺎ2، ﻓﻴﺮ3، ﻣﺎﻳﺮ4 و ﻫﻤﻜﺎران، 2008) .
دو رویکرد اساسی برای درمان اعتیاد به مواد محرک وجود دارد: پیشگیری از آغاز مصرف تکانه ای و پیشگیری از عود. هدف نهایی درمان وابستگی به مواد محرک این است که بیمار به پرهیز طولانی برسد و هدف های فوری کاهش سوء استفاده، بهبود و توانایی بیمار در عملکرد و حداقل عوارض اجتماعی و پزشکی است (چاندرا5، 2010).
پروپوزال تاثیردرمان روانشناختی براساس الگوی ماتریکس در پیشگیری از وابستگی به مصرف مت آمفتامین