اغلب دولت‌ها در راستای هدایت این تحولات و برنامه‌ریزی برای جلوگیری از بروز بحران‌ها ناموفق بوده‌اند. تجربه نشان داده است که مردم برای تعیین سرنوشت خود بهتر از دولت‌های‌شان امور را مدیریت می‌کنند. به همین لحاظ، افراد خلاق، کارآفرین و صاحبان ایده نقش تعیین‌کننده‌ای در جلوگیری از بروز مشکلات و شکل‌گیری فرهنگ کار و تلاش در جامعه دارند. متغیرهای فرهنگی و اجتماعی به دلیل عمق وسیع و پیچیدگی خاص خود در شکل‌گیری پدیده کارآفرینی تاثیر بسزایی دارند.
همچنان که تجربه مثبت کارآفرینی در کشورهای توسعه‌یافته تایید می‌کند، راه‌اندازی کسب و کار، تاسیس شرکت تجاری و تسریع فعالیت‌های اقتصادی توسط کارآفرینان تا حدود زیادی بستگی به عقاید و باورهای فرهنگی آنها دارد. اگر خانواده، مدرسه، دانشگاه و سایر نهادهای اجتماعی را به عنوان مهم‌ترین قانون‌های شکل‌گیری فرهنگ کارآفرینی در جامعه تلقی کنیم، متوجه می‌شویم که مجموعه‌ای از عوامل اقتصادی و اجتماعی در شکل‌گیری فرایند کارآفرینی تاثیرگذار هستند. اما عوامل اجتماعی – فرهنگی به عنوان عوامل ساختاری در ایجاد روحیه کارآفرینی و شکوفایی استعدادهای بالقوه افراد از اهمیت بیشتری برخوردارند. به همین دلیل، در این مقاله، موضوع عوامل اجتماعی- فرهنگی توسعه کارآفرینی با رویکرد جامعه‌شناختی محور بحث قرار می‌گیرد.
مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در شکل‌گیری «فرهنگ کارآفرینی» خانواده، مدرسه و مؤسسات آموزشی است:
1 – خانواده: خانواده به عنوان کانون شکل‌گیری اهداف، آرمان‌ها و الگوهای کسب و کار و تعیین مسیر شغلی فرزندان، نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد روحیه خودباوری و شکوفایی استعداد افراد دارد. والدین با افکار و ایده‌های خود می‌توانند روحیه خلاقیت و کارآفرینی را در فرزندان خود پرورش داده و آنان را به تلاش برای ارائه ایده‌ای نو، راه‌اندازی کسب و کار اقتصادی و پذیرش ریسک و مخاطره در فعالیت مورد نظر آماده سازند. آنان می‌توانند فرزندان خود را در انتخاب شیوه‌های صحیح کسب درآمد، اداره کسب و کار و دستیابی به سودآوری مطلوب یاری کنند.
سؤال مهم در این رابطه این است که چه تعداد از خانواده‌های ایرانی کارآفرینی را به عنوان عامل ایجاد «ارزش» پذیرفته‌اند؟ چنانچه درصد آنها زیاد باشد باید شاهد شکوفایی استعدادهای نوجوانان و جوانان در عرصه‌های مختلف و رونق کسب و کارهای اقتصادی در جامعه باشیم. کانون خانواده نقش بنیادی و مدارس، دانشگاه‌ها و نهادهای آموزشی نقش مکمل در تقویت روحیه کارآفرینی و رواج کسب‌وکارهای کارآفرینانه دارند. تشویق فرزندان به تلاش علمی و گذراندن سال‌های مفید عمر خود در راه کسب مدارک دانشگاهی، در اکثر موارد توان بالقوه برای شکوفایی استعدادها، بروز خلاقیت و ابتکار عمل در زمینه‌های مورد علاقه‌شان را به تدریج از بین می‌برد.
والدین با توجه به تحصیلات، تجربیات و سوابق شغلی و همچنین ارزش‌ها و هنجارهای رایج محیط اجتماعی نقش تعیین‌کننده‌ای در هدایت فرزندان، تعیین مسیر شغلی و شکوفایی ذهنی آنان ایفا می‌کنند. والدین «بازدارنده» گروهی هستند که با بیان ایده‌ها و عقاید شخصی فرزند خود مخالفت کرده و ورود به دنیای کسب و کار را عرصه‌ای برای شکست و ناکامی و تحمل سختی‌های فراوان توأم با ریسک بالا برای فرزندان خود به تصویر می‌کشند.
آنها مدافع علاقه‌های خاص خود هستند و با توانمندی‌های بالقوه فرزندان خود بیگانه‌اند. به تعبیر دیگر، این گروه از والدین فعالیت در زمینه‌های اقتصادی را به عنوان ارزش تلقی نمی‌کنند و عقاید عجیب و غریب آنها در این زمینه، مانع عمده‌ای در حرکت فرزندان در مسیر تعالی و پیشرفت تلقی می‌شود. عقاید این گروه از والدین چنان سطحی است که ترس‌های عمیقی را در آنان ایجاد و اعتماد به نفس و روحیه خودباوری را در آنان به شدت تضعیف خواهد کرد. در چنین خانواده‌هایی، فرزندان از اظهارنظر و بیان سؤالات در ارتباط با ایده خلاق خود منع می‌شوند. والدین این‌گونه فرزندان، ترس از افکار اطرافیان یا مورد تمسخر دیگران واقع شدن را به عنوان دلایل مخالفت خود با ورود فرزندانشان به دنیای کسب و کار مطرح می‌کنند.
شامل 133 صفحه word
دانلود تحقیق نقش والدین