تحقیق در مورد پروانه ثبت اختراع

اختصاصی از فی موو تحقیق در مورد پروانه ثبت اختراع دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه9

بخشی از فهرست مطالب

پروانه ثبت اختراع.

تاریخچه.

تعریف.

اهمیت پروانه‌های ثبت اختراع.

دریافت پروانه ثبت اختراع.

پیمان‌های بین‌المللی ثبت اختراع.

اجزای پروانه‌های ثبت اختراع.

نظام‌های رده‌بندی پروانه‌های ثبت اختراع.

روش‌های دستیابی به اطلاعات.

فرایند.

1. کاوش در شبکه‌های پیوسته.
2. کاوش در شبکه جهانی اینترنت.

آی.بی.ام پتنت سرور[27] .

1. رجوع به کتابخانه‌های ثبت اختراع.

پتنت وب[29] .

پتنت اکسپلورر[28] .

اداره ثبت اختراع اروپا.

پروانه ثبت اختراع.

پروانه "نوآوری" یا پروانه ثبت اختراع، برابر نهاده "پتنت"[1]  است. در فرهنگ وبستر، این اصطلاح از فعل پَترِ[2]  در زبان لاتینی به‌معنای گشودن، به نمایش گذاشتن، آشکار شدن ـ بیشتر به‌منظور کشف و به عمق چیزی پی‌بردن ـ آمده است (18: ج 2، ذیل "واژه"). در واقع، اصطلاح پتنت به‌معنای "گشودن" است و در قرون وسطی با عنوان اختصار "نامه‌های سرگشاده سلطنتی"[3]  ـ نامه‌هایی که از طرف دولت در تمام موضوعات برای اعلام برخی امتیازها صادر می‌شد ـ به‌کار رفته است (16: ج 26، ص 428).

تاریخچه.

 منشاء پروانه ثبت اختراع را می‌توان در تمدن یونان باستان، در قرن سوم قبل از میلاد، جست‌وجو کرد (16: ج 26، ص 428). در قرون وسطی، نامه‌هایی با مُهر سلطنتی توسط راهبان برای تأیید و اثبات برخی حقوق و امتیازات مورد استفاده قرار می‌گرفت و از طریق آنها، دیگران می‌توانستند از حقوق انحصاری افراد در زمینه‌های مختلف آگاه شوند. گرچه اولین نظام ثبت اختراع را نمی‌توان به کشور خاصی نسبت داد، توسعه غیررسمی آن را می‌توان در دوران رنسانس در ایتالیا یافت(7). طبق نوشته <دایره‌المعارف بریتانیکا>، اولین سند ثبت اختراع ضبط شده متعلق به مهندس و معمار ایتالیایی فیلیپو برونولیچی[4]  است که در سال 1421 برای یک نوآوری صنعتی در شهر فلورانس، به او داده شد و بر اساس آن حق انحصاری اختراع را به‌مدت سه سال برای او محفوظ نگه می‌داشت (13).

در انگلستان، نخستین سند ثبت اختراع، در سال 1449 به شخصی به نام جان آو یوتینام برای فنون شیشه‌گری که قبلاً در انگلستان ناشناخته بود، واگذار گردید. این پروانه، حق انحصاری اختراع را به‌مدت بیست سال برای او محفوظ نگه می‌داشت و او نیز، در مقابل، ملزم شد تا فنون شیشه‌گری را به دیگر افراد انگلیسی تبار آموزش دهد (7). این، در واقع، نظیر همان فرایندی است که امروزه از طریق انتشار مشخصات پروانه‌های ثبت اختراع برای استفاده دیگر محققان، در سراسر جهان صورت می‌گیرد. پس از گذشت حدود دو قرن، دامنه واگذاری پروانه‌های ثبت اختراع به دیگر کشورهای اروپایی کشانده شد. قدیمی‌ترین نظام ثبت اختراع، متعلق به نظام پروانه‌های ثبت اختراع انگلستان، است که از سال 1623 با تصویب قانون ثبت اختراع انگلستان تحت عنوان "قانون حقوق انحصاری"[5] ، کار خود را آغاز کرد و هنوز نیز به فعالیت خویش ادامه می‌دهد. قبل از این قانون، پروانه‌ها به‌صورت کاملاً انحصاری، بنا به تشخیص دادگاه سلطنتی، واگذار می‌گردید و بدین ترتیب حقوق انحصاری معامله یا تجارت کالایی خاص به افراد داده می‌شد (16: ج 26، ص 428). این قانون، ضمن جلوگیری از انحصارطلبی دربار سلطنتی، از حقوق مخترعان به‌مدت چهارده سال حفاظت می‌کرد (13). در سال 1852، در اصلاحیه قانون ثبت اختراع انگلستان، تأکید شد که کلیه پروانه‌های ثبت اختراعی که از تاریخ تصویب این قانون واگذار می‌شود، می‌باید منتشر گردد. بدین ترتیب، نقش پروانه‌های ثبت اختراع به‌عنوان منبعی علمی و اطلاعاتی مورد توجه قرار گرفت (16: ج 26، ص 428). ماده یک (بند هشت) قانون اساسی امریکا (1788) به کنگره اختیار کامل می‌داد تا، به‌منظور ارتقای پیشرفت‌های علمی، به ایجاد نظام ملی پروانه‌های ثبت اختراع بپردازد. به‌دنبال این اقدام، اولین قانون پروانه ثبت اختراع این کشور در سال 1790 توسط کنگره به تصویب رسید (13). در فرانسه و آلمان، قانون پروانه‌های ثبت اختراع به ترتیب در سال‌های 1791 و 1877 به تصویب رسید(9). در پایان قرن نوزدهم، بسیاری از کشورها قوانین ملیِ پروانه‌های ثبت اختراع خود را داشتند و امروزه نزدیک به صد مرجع قضایی مستقل، در زمینه پروانه‌های ثبت اختراع فعالیت می‌کنند (13).