پژوهش رشته زمین شناسی با عنوان بایواستراتیگرافی و چینه شناسی رخساره سازند گدوان در کوه سیاه ارسنجان

اختصاصی از فی موو پژوهش رشته زمین شناسی با عنوان بایواستراتیگرافی و چینه شناسی رخساره سازند گدوان در کوه سیاه ارسنجان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پژوهش رشته زمین شناسی با عنوان « بایواستراتیگرافی و چینه شناسی رخساره سازند گدوان در کوه سیاه ارسنجان  » به صورت فایل ورد (115 صفحه ) و قابل ویرایش می باشد.

بصورت کامل و همراه چکیده و مقدمه و فهرست مطالب می باشد.

جهت استفاده دانشجویان عزیز رشته زمین شناسی

قسمتی از پروژه :

مقدمه:

رسوبات کرتاسه زیرین (سازند گدوان) در برش کوه سیاه ارسنجان به خوبی رخنمون دارد . این سازند به گونه ای تدریجی بر روی سنگ آهکهای فهلیان قرار دارد و خود بطور همساز و تدریجی توسط لایه های کربناتی سازند داریان پوشیده می شود . سازند شیلی گدوان برای اولین بار توسط جیمز & وایند در برش کوه گدوان معرفی گردید . سازند گدوان متشکل از شیلهای خاکستری با میان لایه های سنگ آهک خاکستری می باشد ، و سنگ پوش مخازن فهلیان را تامین می کند و از مواد الی نیز غنی است و در تولید نیز به عنوان سنگ مادر نقش دارد (افشار حرب 1380) .

به دلیل اهمیت این سازند به عنوان سنگ منشأ نفت های شمال غرب ، شرق خلیج فارس  انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته است .

سن پیشنهادی برای این سازند در اغلب برشهای زاگرس ظاهراً نئوکومین تا اپسین است . این سازند در برش مورد مطالعه از دیدگاه چینه نگاری سنگی (لیتو استراتیگرافی) ، چینه نگاری زیستی (بیو استراتیگرافی) و تفسیر رخساره های رسوبی مورد بررسی قرار گرفت .

فصل اول

کلیات

اهدف تحقیق :

سازند گدوان در زاگرس به جهت تعیین سن آشکوب های کرتاسه زیرین و نیز دارا بودن استعداد سنگ منشأ دارای اهمیت فراوانی است . همچنین با توجه به اینکه محیط رسوبگذاری این سازند دریای کم عمق است ، این سازند استعداد خوبی جهت مطالعه بایواستراتیگرافی با استفاده از گروههای بنتیک دارد . یکی از اهداف اصلی این مطالعه ، انجام بایواستراتیگرافی دقیق با استفاده از فرامینیفرهای بنتیک و مقایسه با دیگر نقاط دنیاست . بررسی وضعیت کرتاسه زیرین ، تعیین نوع رخساره های این سازند ، شناسایی برخی فرامینیفرهای بنتیک و ارائه اطلسی از آنها از دیگر اهداف مهم این مطالعه هستند .

• موقعیت جغرافیایی منطقه چینه شناسی مورد مطالعه:

در این تحقیق برش چینه شناسی کوه سیاه از سازند گدوان مورد مطالعه قرار گرفته است . این برش در شمال خاوری ارسنجان (استان فارس)  واقع  شده که موقعیت جغرافیایی آن شامل( شکل 1-1):

Latitude: 29°49'47.00"N           Longitude: 53°0'39.57"E

فاصله این برش از شهر ارسنجان 22 کیلومتر و از شهر شیراز 78 کیلومتر است . مرز سازند گدوان با سازند های زیرین و زبرین آن در عکس ماهواره ای مشخص شده است (شکل 1-2).

• شرایط آب و هوایی مناطق مورد مطالعه :

برش کوه سیاه واقع در ارسنجان در منطقه معتدل خشک واقع شده است . اقلیم این گستره متأثر از توده های هوای مرطوب مدیترانه ای از سوی باختر ، هوای سودانی از جنوب باختر ، هوای سرد قطبی و جریان هوای اقیانوس اطلس شمالی از سوی شمال باختری کشور می باشد . شهرستان ارسنجان یک منطقه دره ای است که کوه هایی اطراف آن را فرا گرفته است .کوه چنار در شمال ،کوه سنگ سیاه در شمال خاوری و کوه سیاه در جنوب منطقه قرار دارد . همچنین گردنه قلات در 4کیلومتری شمال خاوری منطقه واقع است . منبع آبی منطقه را آبهای زیرزمینی تشکیل می دهند ، که بوسیله قنات ، چاه های ژرف و نیمه ژرف مورد استفاده اهالی قرار می گیرد . پوشش گیاهی این منطقه شامل درختان ناحیه معتدل خشک و گیاهانی که کاربرد دارویی دارند .کمترین دمای منطقه در سردترین ماه های سال بین 2-4درجه سانتیگراد و بیشترین دما در گرمترین ماه های سال بین 23-45 درجه سانتیگراد در نوسان است . امکان انجام عملیات صحرایی در بیشتر ماه های سال در تمامی این منطقه امکان پذیر است .

• موقعیت زمین شناسی منطقه مورد مطالعه :

موقعیت زمین شناسی مقاطع چینه شناسی و رخساره های موجود با توجه به مطالعات جیمز & وایند در سال 1965 و مطالعات شرکت ملی نفت (مطیعی ، 1372) نشان می دهد که منطقه ارسنجان از نظر چینه شناسی زاگرس در منطقه فارس  داخلی واقع شده و جزء زاگرس چین خورده (Folded zone) محسوب می گردند به طور کلی رسوبات ضخیم زاگرس تنها در مراحل آخر کوهزایی آلپی ، یعنی زمان پلیو-پلیستوسن چین خورده اند و می توان آن ها را به سه قسمت تقسیم کرد :

الف) رسوبات تا اواخر تریاس با خصوصیات پلاتفرمی

ب) رسوبات اواخر تریاس تا میوسن از نوع رسوبات زمین ناودیسی

ج) رسوبات کنگلومرا همزمان یا بعد از کوهزایی آلپی پسین مربوط به زمان پلیو- پلیستوسن

با وجودی که در منطقه چین خورده زاگرس بین رسوبات هم شیبی وجود دارد ولی گوناگونی جنس آن ها و تغییرات زیاد ضخامت از محلی به محل دیگر نشانه نوعی خشکی زائی است که ناهمواری های بسیار ملایمی را در کف حوضه رسوبی پدید آورده است به همین دلیل در حال حاضر در برخی از نقاط یک نبود چینه شناسی همراه با رسوبات لاتریتی که نشان دهنده پسروی کامل دریاست مشاهده می شود . محور این ناهمواری ها بر خلاف محور اصلی چین خورده زاگرس در جهت شمالی – جنوبی است و با محورچین خوردگی عربستان مطابقت دارد . این موضوع بیانگر آن است که زاگرس قسمت حاشیه ای و پر تحرک پلاتفرم عربی را تشکیل می دهد و در مراحل پایانی رسوبگذاری در این حوضه زمین ناودیس ، محور چین خوردگی بر اثر تغییرات تدریجی به سمت جنوب غرب متمایل شده است (خسرو خسرو تهرانی ، 1386).