در DSMIV-TR خودکشی را به صورت زیر تعریف کرده اند:
«مرگ عمدی به دست خود، از واژه های لاتین به معنی مال خود و کشتن»
در فرهنگ جامع روانشناسی و روانپزشکی «نصرت الله پورافکاری» خودکشی به این صورت بیان شده است:
عمل خاتمه دادن عمدی به زندگی خود به شرط اینکه به میل شخص و بدست خود او صورت پذیرد. اصطلاح Suiside (خودکشی) ظاهراً اول بار در نیمه اول قرن 17 میلادی به کار رفته است مطالعه نوین خود کشی در اواخر قرن 19 میلادی بوسیله امیل دور کهایم در زمینه جامعه شناسی و زیگموند فروید در زمینه روانشناسی آغاز گردید.
در روم قدیم زندگی آنقدر بی ارزش بود که خودکشی عمل طبیعی، حتی پسندیده به شمار می رفت.
به نظر امیل دور کهایم جامعه شناس فرانسوری (در کتاب خودکشی):
1
«خودکشی» عبارت است از هر نوع مرگی که نتیجه مستقیم و غیر مستقیم کردار مثبت یا منفی خود قربانی است که می دانسته است که می بایست چنان نتیجه‌ای ببار آورد.
«اقدام به خودکشی» عملی است که بدینسان تعریف شده است اما قبل از اینکه به مرگ منجر شود متوقف شده است.
در کتاب مبانی روانپزشکی آکسفورد در رابطه با خودکشی آمده است: در اکثر کشورها در حدود دو سوم زنان و حدود یک سوم مردان با مصرف دوز بالای دارو خودکشی می کنند. داروها اغلب ضد درد و ضد افسردگی هستند بقیه مرگ های ناشی از خودکشی به علل گوناگون نظیر حلق آویز کردن خود، استفاده از اسلحه گرم، زخمی کردن خود، غرق کردن، پریدن از بلندی و پریدن جلوی اتومبیل در حال حرکت صورت می گیرد.
بررسی ها نشان می دهد که میزان خودکشی در میان جوانان به سرعت رو به فزونی است پس از دیگر کشی و تصادفات، بین سنین 15 تا 24 سالگی خودکشی سومین علت شایع مرگ و میر است برآوردهای آماری نشان می دهند که اقدام به خودکشی در بین دختران به مراتب رایج تر از پسران است اما درصد پسرانی که از خودکشی جان خود را از دست می دهند به مراتب بیشتر است.
شامل 15 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله بررسی علل تمایل به خودکشی و پیشگیری از آن
