دانلود مقاله درباره دایناسورها

اختصاصی از فی موو دانلود مقاله درباره دایناسورها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دایناسورها بین ۶۵ تا ۲۳۰ میلیون سال پیش بر روی زمین زندگی می‌‌کردند.

دایناسورها برخلاف دیگر خزندگان نظیر مارمولکها، پاهای بلند و کشیده‌ای داشتند که آنها را قادرمی ساخت بدن خود را از سطح زمین بالا نگه‌دارند. آنها به سهولت بر روی زمین حرکت می‌‌کردند و برخی نبز به خوبی می‌‌دویدند. دایناسورها گونه‌های متنوعی از قبیل، گیاه خواران غول پیکر به طول 27 متر (90 پا)و گوشتخواران سریع السیرکه بعضا" کوتاه تر از 5/1 متر (5 پا) بودند را شامل می‌‌شدند.

برخی از دایناسورهای گیاه خوار، دارای دندانهایی برای جویدن و خرد کردن غذا به قطعات کوچک جهت بلعیدن و هضم کردن بودند. با این وجود دایناسورهای گیاهخوار غول پیکر نظیر دیپلودوکوس، دندان نداشته در عوض به همراه غذا سنگهایی را نیز می‌‌بلعیدند تا در شکم آنها گیاهان را آسیاب کنند.

دیگر مناطقی که گفته می‌شود روزگاری در آنها دایناسور ها به میزان زیاد زندگی می‌‌کردند شامل مصر، مغولستان، آمریکا و آرژانتین می‌شود. هم اکنون این جزیره به طور روزانه شاهد صدها دانشمندی است که از گوشه و کنار اروپا به آنجا سفر می‌کنند تا اطلاعات بیشتری را در مورد دایناسور ها دریابند. تا کنون مسئولین موفق شده‌اند بقایای فراوانی از دنیای ماقبل تاریخ را در این جزیره کشف کنند و به این وسیله نقاط تاریک فراوانی را از گذشته‌های دور روشن نمایند.

بزرگ‌ترین دایناسور

دیرین‌شناسان در گذشته تصور می‌کرده‌اند بزرگ‌ترین دایناسور گوشتخوار، دایناسور موسوم به تی رکس ویا دایناسورهای گوشتخوار دیگری که تا حدودی از تی رکس بزرگ‌تر یا کوچک‌تر بوده‌اند، می‌‌باشند. اما اکنون بر این باورند که جد اعلای همه این دایناسورهای گوشتخوار، دایناسور عظیم الجثه‌ای بوده که ابعاد بدنش به مراتب بزرگ‌تر از تی رکس و دیگر دایناسورهای گوشتخوار بوده است.

دایناسور تازه کشف شده که آرواره‌ای دراز و پشتی قوز کرده دارد اسپینوسوروس ‪ Spinosaurusنامگذاری شده‌است.

بررسی فسیلهای مربوط به این دایناسور نشان می‌دهد طول بدن این جانور به ‪ ۱۷متر بالغ می‌شده و دستهای آن به مراتب قدرتمندتر و بلندتر از دستهای اخلافش نظیر تی رکس T-rex بوده است.

تا ده سال پیش دیرین شناسان بر این باور بودند که تی رکس بزرگ‌ترین دایناسور گوشتخوار بوده‌است.از میان ‪ ۳۰نمونه فسیل این دایناسور که تاکنون کشف شده بزرگ‌ترین آن که در موزه تاریخ طبیعی شیکاگو نگاهداری می‌شود ‪۱۲/۸ متر طول دارد و محاسبات نشان می‌دهد که وزن بدن آن به ‪ ۶/۴تن می‌رسد. این دایناسور در حدود ‪ ۶۷میلیون سال قبل می‌زیسته.

چند سال قبل دیرین شناسان به نمونه‌ای از یک دایناسور گوشتخوار برخورد کردند که از تی‌رکس‌ها بزرگ‌تر بودند. برای این دایناسورها نام "جیگانتوسوروس" انتخاب شد و بازسازی فسیلهای برجای مانده از این نوع جدید نشان داد که طول قامت آنها به ‪ ۱۳/۷متر بالغ می‌شده است.

این نوع دایناسورها ‪ ۱۰۰میلیون سال قبل در آمریکای جنوبی زندگی می‌کردند.

هم‌زمان با این نوع دایناسورها دو نوع دایناسور گوشتخوار دیگر در دو قاره دیگر حضور داشتند. دایناسوری که اندکی کوچک‌تر بود موسوم به کارکارودانتو سوروس در افریقا زندگی می‌کرد و دایناسور دیگری به نام آکناتوسوروس که در آمریکای شمالی می‌زیست.

این هر سه دایناسور از اخلاف دایناسوری موسوم به آلوسوروس بوده‌اند که بین ‪ ۹تا ‪ ۱۲متر طول داشت و حدود ‪ ۱۵۰میلیون سال قبل در آمریکای شمالی زندگی می‌کرد.

اما اسپینوسوروس جد اعلای همه این دایناسورها به شمار می‌آید. نخستین نمونه‌های فسیل این جانور در سال ‪ ۱۹۱۲به وسیله یک دیرین شناس آلمانی به نام ارنست استرومر کشف شد. وی نشان داد که این دایناسور پوزه‌ای دراز و بر روی ستون فقراتش تیغه‌های بلند استخوانی قرار داشته است. اما همه تحقیقات جامع این پژوهشگر که در موزه مونیخ نگاهداری می‌شد در هنگام بمباران این شهر به وسیله متفقین در سال ‪ ۱۹۴۴به کلی نابود شد.

از آن زمان تاکنون همه آنچه که در مورد دایناسورها کشف شده مربوط به دایناسورهای کوچک‌تر بوده و در مواردی نیز نمونه‌های پراکنده‌ای از استخوانهای اسپینوسوروس نیز به دست آمده است.

اما اکنون بررسی دوباره دو استخوان برجای مانده از اسپینوسوروس مشخص ساخته که نتایجی که در گذشته در مورد این دایناسور به دست آمده بود دقیق بوده است.
اسپینوسوروس همراه با کارکارودانتو سوروس در حدود ‪ ۱۰۰میلیون سال قبل در افریقا زندگی می‌کرده و همانند تی رکس و جیاگونتوسوروس بر روی دو پا حرکت می‌کرده است. پرندگان کنونی از اخلاف همین دایناسورها هستند. اسپینوسوروس‌ها دهانی شبیه سوسمارها داشته‌اند و شکار را با حرکت اره‌ای دندانهای خود از پا در می‌آورده‌اند. شواهد موجود حکایت از آن دارد که این دایناسورها بیشتر از ماهی ها تغذیه می‌کرده‌اند و بازوهای این دایناسورها از قدرت کافی برای شکار کردن برخوردار بوده است. این ویژگیها با ویژگیهای تی رکس و جیاگونتوسوروس تفاوت دارد.

دستهای این دو دایناسور کوچک بود. دندانهای تی رکس نیز به جای حرکت اره مانند به صورت پتک وار و پرسی شکار را بین دندان و فک خرد می‌کرده است.

جیاگونتو سوروسها دارای جمجمه کشیده‌تری بوده‌اند و دندانه‌های تیغه مانند آنها گوشت شکار را قطعه قطعه می‌کرده است.

شامل 11 صفحه فایل word قابل ویرایش

دانلود مقاله درباره دایناسورها

اختصاصی از فی موو دانلود مقاله درباره دایناسورها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 آناتومی:
هیپاسروساروس یک دایناسور بزرگ، گیاهخوار، با تاج توخالی و منقار اردکی ( یک هادروسار) بود که شبیه به کورتیوساروس بود. این دایناسور حدود 30 فوت(9متر) طول داشت و تقریبا" 40 ردیف دندان گونه ای، یک نوک بدون دندان و یک ردیف از سوزن های کوتاه که بر روی ستون فقرات آن رشد کرده و یک بال کوچک را بر روی پشت آن شکل داده بود، داشت.
این دایناسور یک تاج استخوانی توخالی بر روی سر طویل خود داشت که شبیه به یک کلاه خود مسطح بود( شبیه به تاج کوریتوساروس اما ضخیم تر).
سوراخهای بینی هیپاسروساروس به سمت تاج بالا آمده بود. این دایناسور از تاج به منظور ایجاد صدا، ایجاد سرما، نمایشهای دوستانه به منظور جفت گیری و تشخیص جهت بو استفاده می کرد. نرها تاج بزرگتری نسبت به ماده ها و جوانترها داشتند. این دایناسور یک نوک بدون دندان و صدها دندان گونه ای داشت که از آنها به منظور خرد کردن غذا استفاده می کرد، بر روی دو پا راه میرفت، بازوهای کوتاه تر و دمی طویل و سنگین داشت، این دایناسور هیچ وسیله دفاعی طبیعی نداشت.
زمان زیست:
هیپاسروساروس در طول دوره کرتاسه حدود 70تا72 میلیون سال پیش تا پایان مزوزوئیک یعنی عصر دایناسورها زندگی می کرد. دایناسورهای هم عصر هیپاسروساروس ها در کرتاسه پایانی (در آمریکای شمالی) عبارتند از: آلبرتوساروس، کوریتوساروس، نانوتیرانوس، پاراسارولوپوس، ائوپلوسفالوس، کریتوساروس،و پاکی رینوساروس بودند.
 رفتار هیپاسروساروس:
هیپاسروساروس احتمالا" از دایناسور های گله ای بود. این دایناسور در جنگلهای مرطوب زندگی می کرد و به منظور تولید مثل از نواحی ساحلی به نواحی مرتفع تر مهاجرت می کرد.
تخمها:

آشیانه ای که احتمالا" متعلق به هیپاسروساروس بود، در دویلزکولی در نزدیکی آلبرتا- کانادا یافت شد. آشیانه بزرگ بود و تخمهای گرد همراه با استخوان هایی مربوط به جنینهای نوک اردکی که احتمالا" مربوط به هیپاسروساروس بوده اند یافت شد. این تخمها که هم اندازه میوه طالبی هستند در ردیفهایی گذاشته می شدند و احتمالا" به وسیله ماسه و گیاهان پوشیده می شدند.
 تغذیه:

هیپاسروساروس یک دایناسور گیاهخوار بود که از برگهای سوزنی شکل درختان کاج، دانه ها، میوه ها، شاخه های کوچک و برگهای ماگنولیا تغذیه می کرد.
هوش:
هیپاسروساروس یک اورنیتوپود بود که هوش آن(یا EQ که از روی نسبت مفز به بدن جانور محاسبه می شود)در میان دایناسور ها متوسط بود.





EQ- بهره هوشی:
 تحرک:
هیپاسروساروس بر روی دو پا راه می رفت و می دوید، و نسبتاً یک دایناسور تندرو بود. این دایناسور به منظور خوردن علفهایی که بر روی زمین روئیده می شدند، بر روی چهار پا راه می رفت.                      
فسیل:

فسیلها(بیشتر استخوانها) در آلبرتا، کانادا و مونتانا در آمریکا یافت شده است. هیپاسروساروس به وسیله یک شکارچی فسیل بنام  بارنوم برون در نزدیکی تولمان فری ( نزدیک آلبرتا- کاناد ا )به سال 1912 یافت شد. برون آن را در سال 1913 نامگذاری کرد.
 طبقه بندی:

هیپاسروساروس یک دایناسور اورنیتیسکیان بود. این دایناسور از رده دایناسور های پرنده مانند و گیاهخوار  بود. این دایناسور یک اورنیتوپود( دایناسور دو پای، نوک دار، گیاهخوار)، یک هادروسور( یک دایناسور منقار اردکی) و یک لامبئوسارید( دایناسور های منقار اردکی با شاخ تو خالی نظیر باکتروساروس، کوریتوساروس، لامبئوساروس، پاراسارولوفوس و غیره) بود.
گونه ویژه هیپاسروساروس اچ. آلتیسپینوس بود.
دایناسورها بین ۶۵ تا ۲۳۰ میلیون سال پیش بر روی زمین زندگی می‌‌کردند.
دایناسورها برخلاف دیگر خزندگان نظیر مارمولکها، پاهای بلند و کشیده‌ای داشتند که آنها را قادرمی ساخت بدن خود را از سطح زمین بالا نگه‌دارند. آنها به سهولت بر روی زمین حرکت می‌‌کردند و برخی نبز به خوبی می‌‌دویدند. دایناسورها گونه‌های متنوعی از قبیل، گیاه خواران غول پیکر به طول 27 متر (90 پا)و گوشتخواران سریع السیرکه بعضا" کوتاه تر از 5/1 متر (5 پا) بودند را شامل می‌‌شدند.
رخی از دایناسورهای گیاه خوار، دارای دندانهایی برای جویدن و خرد کردن غذا به قطعات کوچک جهت بلعیدن و هضم کردن بودند. با این وجود دایناسورهای گیاهخوار غول پیکر نظیر دیپلودوکوس، دندان نداشته در عوض به همراه غذا سنگهایی را نیز می‌‌بلعیدند تا در شکم آنها گیاهان را آسیاب کنندبزرگ‌ترین دایناسور
دیرین‌شناسان در گذشته تصور می‌کرده‌اند بزرگ‌ترین دایناسور گوشتخوار، دایناسور موسوم به تی رکس ویا دایناسورهای گوشتخوار دیگری که تا حدودی از تی رکس بزرگ‌تر یا کوچک‌تر بوده‌اند، می‌‌باشند. اما اکنون بر این باورند که جد اعلای همه این دایناسورهای گوشتخوار، دایناسور عظیم الجثه‌ای بوده که ابعاد بدنش به مراتب بزرگ‌تر از تی رکس و دیگر دایناسورهای گوشتخوار بوده استدایناسور تازه کشف شده که آرواره‌ای دراز و پشتی قوز کرده دارد اسپینوسوروس ‪ Spinosaurus‬نامگذاری شده‌است.
بررسی فسیلهای مربوط به این دایناسور نشان می‌دهد طول بدن این جانور به ‪ ۱۷‬متر بالغ می‌شده و دستهای آن به مراتب قدرتمندتر و بلندتر از دستهای اخلافش نظیر تی رکس T-rex بوده است.
تا ده سال پیش دیرین شناسان بر این باور بودند که تی رکس بزرگ‌ترین دایناسور گوشتخوار بوده‌است.از میان ‪ ۳۰‬نمونه فسیل این دایناسور که تاکنون کشف شده بزرگ‌ترین آن که در موزه تاریخ طبیعی شیکاگو نگاهداری می‌شود ‪۱۲/۸‬ متر طول دارد و محاسبات نشان می‌دهد که وزن بدن آن به ‪ ۶/۴‬تن می‌رسد. این دایناسور در حدود ‪ ۶۷‬میلیون سال قبل می‌زیسته.

شامل 6 صفحه word

پاورپوینت-ppt- ساختار و فیزیولوژی خزندگان و دایناسورها، در 42 اسلاید-powerpoint

اختصاصی از فی موو پاورپوینت-ppt- ساختار و فیزیولوژی خزندگان و دایناسورها، در 42 اسلاید-powerpoint دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دایناسورها، (به انگلیسی: Dinosaur) گروهی از خزندگان مهره‌داری بودند که برای بیش از ۱۶۰ میلیون سال حاکماکوسیستم‌های زمین بودند. قبل از دورهٔ تریاس (حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش) تا آخر دورهٔ کرتاسه (حدود ۶۵ میلیون سال پیش) بیش‌تر آن‌ها در رویداد انقراض دوران سوم کرتاسه^{[پ ۴]} منقرض شدند.^[۱]

بررسی بازمانده‌های نیاپرنده (آرکئوپتریکس) در ۱۸۶۱ نشان دهندهٔ یک رابطه بین دایناسورها و پرندگان است.دانشمندان امروزه در اسکلت پرندگان استخوانی را که فقط در دایناسورها وجود داشته است پیدا کرده اند. صرف نظر از حضور اثرهای سنگواره شده، نیاپرنده خیلی به مانند کامپسوناتوس (دایناسور درنده کوچک) است.^[۱]

تحقیقاتی که در حدود سال ۱۹۷۰ انجام شده نشان می‌دهد دایناسورهای دَدپا ^Theropoda به احتمال زیاد نیاکان پرندگان هستند؛ در واقع، بسیاری از دیرین‌شناسان پرندگان را مانند دایناسورهای بازمانده درنظر می‌گیرند و بر این باورند که دایناسورها و پرندگان باید با هم زیر یک ردهٔ زیست‌شناسی قرار داده شوند. امروزه ۱۰۰۰۰ گونه از پرندگان به این گروه تعلق دارند.^[۱]

حدوداً نیمهٔ نخست قرن ۲۰ دانشمندان دایناسورها را جانورانی تنبل، خنگ و خون‌سرد در نظر می‌گرفتند. با این وجود تحقیقات گسترده‌ انجام شده در سال ۱۹۷۰ این نظریه را پشتیبانی می‌کند که آنها حیواناتی با دگرگونی‌های بدنی زیاد بودند و اغلب خود را با واکنش‌های متقابل اجتماعی سازگار می‌کردند. مدرکی از پرندگانی مربوط به دسته ددپایان شدیداً این تغییر نظریه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.^[۲]

از زمانی که اولین فسیل‌های دایناسور در سده نوزدهم شناخته شدند اسکلت آن‌ها زیبنده موزه‌ها در سراسر دنیا شده‌اند و دایناسورها یک بخش از فرهنگ جهانی شده‌اند و میان کودکان و بزرگسالان باقی خواهند ماند. آنها در پرفروش ترین کتاب‌ها و فیلم‌ها (مثلاً پارک ژوراسیک)، چهره بوده‌اند و هر یافته تازه‌ای از دایناسورها توسط رسانه‌ها پوشش داده می‌شوند.^[۱] اغلب به طور غیررسمی هرگونه خزندهٔ ما قبل تاریخ نظیر دیمترودون، پتروسور بالدار و ایکتیوسور آبزی، پلسیوسارو و موساسور را نیز دایناسور می‌نامند در حالی که در معنای دقیق کلمه هیچیک از جانوران یادشده دایناسور نیستند.^[۱]

از آنجا که پستانداران در مقایسه با خزندگان امروزی هوشیارتر و فعال‌ترند، این پرسش پیش می‌آید که چرا آن‌ها برای مبارزه‌جویی با دایناسورها زودتر از این به مناطق تحت فرمانروایی دایناسورها نیامدند. یکی از دلایل محتمل آنست که خود دایناسورها فعال، هوشیار و خونگرم بوده‌اند. وضع خاص بدن دایناسورها حاکی از چابکی آن‌هاست، استخوان‌های آنها در مقایسه با استخوان‌های چهارپایان خونگرم و خونسرد امروزی، دارای مجراهایی است که نشان‌دهندهٔ خونگرمی آن‌هاست، و سنگواره‌هایی که نسبت شکارچی به شکار را نشان می‌دهد، از این حکایت می‌کند که دایناسورها، هم‌چون پستانداران خونگرم و برخلاف خزندگان خونسرد به مقادیر زیادی غذا نیاز داشته‌اند.^[۳]

اگر دایناسورها خونگرم بوده باشند، این موضوع به توضیح چیرگی درازمدت آنها کمک می‌کند. دایناسورها بزرگتر از پستانداران همزمان خود بوده‌اند؛ حتی بچه دایناسورهایی که تازه از تخم خارج می‌شدند از بیشتر پستانداران بزرگتر بوده‌اند. واضح است که پستانداران نقش جانوران کوچک و دایناسورها نقش جانوران بزرگ را ایفا می‌کردند. حتی هنگامی که انقراض‌های مکرر گوناگون دایناسورها را کاهش داد، دایناسورهای بازمانده هنوز هم بزرگتر از پستانداران بودند و قادر بودند که موقعیت خود را حفظ کنند و آن دودمان‌های اصلی را فراهم آورند که تکامل دوباره از آن‌ها جانوران بزرگ را به‌وجود می‌آورد.^[۴]

هنگامی که دایناسورها از میان رفتند، پستانداران به داخل مناطق مسکونی خالی راه یافتند تا به نوبهٔ خود بر محیط خشکی چیرگی یابند.^[۵]