فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 13 صفحه
مقدمه و معرفی :
برنج در ایران با سطح زیر کشتی بیش از 630 هزار هکتار بعد از گندم مهمترین محصول زراعی محسوب می‌شود. این محصول در اغلب استانهای کشور کم و بیش کشت می‌شود ولی عمده سطح زیرکشت این محصول استراتژیک در استانهای مازندران و گیلان واقع شده است.
مقدمه
برنج در ایران با سطح زیر کشتی بیش از 630 هزار هکتار بعد از گندم مهمترین محصول زراعی محسوب می‌شود. این محصول در اغلب استانهای کشور کم و بیش کشت می‌شود ولی عمده سطح زیرکشت این محصول استراتژیک در استانهای مازندران و گیلان واقع شده است.
گرچه محصول برنج در ایران از لحاظ قدمت کشت، دانش تجربی کشاورزان برنجکار و تنوع مصرف دارای سابقه درخشانی است، اما امروزه از لحاظ بهره‌مندی از تکنولوژیهای جدید در جهت کشت مکانیزه و افزایش کیفیت محصول به دست آمده در مقایسه با سایر محصولات زراعی و باغی از جایگاه مطلوبی برخوردار نیست. بدیهی است که نیل به خودکفایی محصول برنج در کشور جز با افزایش سطح زیرکشت، افزایش عملکرد در واحد سطح و کاهش ضایعات مقدور نیست. افزایش سطح زیرکشت در کشوری مثل ایران که مشکل آب یکی از مسائل گریبانگیر در آن محسوب می‌شود، چندان توجیه‌پذیر نخواهد بود مگر آنکه اقدام به اصلاح و تولید ارقام مقاوم به کم‌آبی و خشکی شود، ولی از لحاظ افزایش عملکرد در واحد سطح و کاهش ضایعات پتانسیلی بالا و جای کار بسیاری باقی است.
گرچه میزان ضایعات این محصول ارزشمند در کشور در منابع مختلف بسیار متفاوت از هم و با دامنه تغییرات وسیع گزارش می‌شود اما همه این آمارها حکایت از بالا بودن میزان ضایعات آن دارند که به نظر می‌آید چندان به دور از واقعیت نباشند. وجود ضایعاتی بین 16 – 30 درصد (بدون لحاظ کردن ضایعات در مراحل قبل از برداشت از قبیل: ضایعات ناشی از تغییرات نامطلوب جوی، مدیریت مزرعه، آفات و بیماریها و غیره)، برای یک محصول استراتژیک در کشور جای بسی تامل و نیاز به اقداماتی عاجل است. بر اساس گزارش سازمان خواربار جهانی (F.A.O) میزان ضایعات برنج در دنیا حدود 21 درصد است که بیشترین مقدار آن (حدود 6 – 8 درصد) به مرحله برداشت (اعم از درو و خرمنکوبی) تعلق دارد
مقاله بررسی نقش کمباین ها در افزایش ضایعات برنج