فی موو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

فی موو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

تحقیق در مورد تقسیم‌بندی‌ جامعه‌ی‌ ایران‌

اختصاصی از فی موو تحقیق در مورد تقسیم‌بندی‌ جامعه‌ی‌ ایران‌ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد تقسیم‌بندی‌ جامعه‌ی‌ ایران‌


تحقیق در مورد تقسیم‌بندی‌ جامعه‌ی‌ ایران‌

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه60

 

تقسیم‌بندی‌ جامعه‌ی‌ ایران‌

مردم‌ به‌ 4 طبقه‌ بخش‌ شده‌اند. در رأس‌ طبقات‌ 4 گانه‌، (اعضاء اربعه‌) پادشاه‌قرار دارد شاهان‌ نواحی‌ داستانها وابسته‌ و تابع‌ او هستند. همانند گذشته‌ مقام‌نخست‌ از آن‌ روحانیون‌ است‌، مقام‌ دوم‌ متعلق‌ به‌ مردان‌ کارزار است‌. دبیران‌«کتّاب‌» دارای‌ مقام‌ سوم‌ هستند اعضای‌ این‌ صنف‌ عبارتند از: منشیان‌ «کتّاب‌رسایل‌» شماره‌گران‌ «کتّاب‌ محاسبات‌» داوران‌ و آمارگران‌ «کتّاب‌ اقضیه‌ و مجلات‌و مشروط‌» رویدادنویسان‌ «کتّاب‌ سیر»، پزشکان‌، شاعران‌ و منجمان‌.

«عضو چهارم‌» جامعه‌ یا طبقة‌ زیردست‌ را (مهنه‌ خوانند). طبقه‌ مذکور شامل‌چند گروه‌ کشاورزان‌ (بزرگان‌) رعایای‌ روستانشین‌ (راعیان‌) بازرگانان‌ (تجّار) ودیگران‌ (سایر محترفه‌) بود. وظیفه‌ کشاورزان‌ - وظیفة‌ کشت‌ و زرع‌ است‌ و آنها بایدد رحد و توانایی‌ جهان‌ را آباد و از لحاظ‌ آذوقه‌ تأمین‌ کنند.

طبقه‌ دیگری‌ وجود داشت‌ که‌ جهت‌ مشخصة‌ آن‌ انجام‌ کارهایی‌ است‌ که‌مستلزم‌ داشتن‌ دانش‌ تخصص‌ و تجربه‌ است‌. آنها به‌ کاری‌ دست‌ می‌زنند که‌آموخته‌اند، نیک‌ می‌شناسند و از عهدة‌ آن‌ برمی‌آیند. این‌ نکته‌ مؤید آن‌ است‌ که‌نیروهای‌ مولد ایران‌ همچنان‌ رو به‌ گسترش‌ و پیشرفت‌ داشتند. در کارگاهها، آلات‌ وابزار مختلف‌، تخصص‌ و تجربه‌ به‌ صورتی‌ منظم‌ از نسلی‌ به‌ نسل‌ دیگر انتقال‌می‌یافت‌. آموزش‌ حرفه‌ و فن‌ توجه‌ فراوان‌ می‌شد.

دگرگونیهای‌ پدید آمده‌ در نظام‌ صنفی‌ ایران‌ مؤید اهمیت‌ مقام‌ و توقف‌تولیدکنندگان‌ شهری‌ در اقتصاد عمومی‌ کشور بود. در طبقه‌ استثمارشوندگان‌دگرگونی‌ پدید آمد. پیشه‌وران‌ شهری‌ و بازرگانان‌ به‌ چنان‌ مقام‌ مهمی‌ دست‌ یافتندکه‌ در مأخذ و منابع‌ از آنان‌ به‌ عنوان‌ چهارمین‌ صنف‌ و چهارمین‌ عضو چامعه‌ یادشده‌ است‌.

تقسیم‌ بندی‌ جامعه‌ی‌ ایران‌

در نوشته‌ی‌ دیگری‌، اجتماع‌ از 4 طبقه‌ و صنف‌ تشکیل‌ شده‌ است‌.

1- نخستین‌ موبدان‌ است‌.  2- جنگیان‌ که‌ شاه‌ نیز در این‌ طبقه‌ جای‌ دارد.  3-کشاورزان‌  4- پیشه‌ وران‌

در روایات‌ ایرانی‌ از 3 طبقه‌ سخن‌ رفته‌ است‌ و سه‌ آتش‌ ورجاوند به‌ هریک‌ ازاین‌ سه‌ طبقه‌ مربوط‌ شده‌ است‌. 1- روحانیان‌ (آذر فرنبخ‌)  2- جنگیان‌ (آذرگشتسب‌)  3- طبقه‌ سوم‌ (آذر برزین‌ مهر).

در اوستای‌ جدید جامعه‌ی‌ ایرانی‌ به‌ 4 دسته‌: 1) روحانیون‌  2) جنگیان‌  3)کشاورزان‌  4) طبقه‌ صنعتگران‌

دوره‌ ساسانیان‌ طبقه‌ سوم‌ دبیران‌ - کشاورزان‌ و صنعتگران‌ در رتبه‌ها وچون‌ طبقه‌بندی‌ اجتماعی‌ را به‌ این‌ نحو با اوضاع‌ سیاسی‌ زمان‌ تطبیق‌ کردند طبقات‌اربعه‌ ذیل‌ پیدا شد. 1) روحانیون‌  2) جنگیان‌  3) مستخدمین‌ ادارات‌  4) توده‌ ملت‌(روستاییان‌ و صنعتگران‌ یا شهریان‌.

طبقه‌ روحانیون‌

قضات‌

علماء دینی‌ - لیست‌ترین‌ و متعددترین‌ مرتبه‌ این‌ علما صنف‌ مغان‌ بود که‌ پس‌از مغان‌ موبدان‌ و هیربدان‌ و سایر اصناف‌ روحانی‌ که‌ هریک‌ شغلی‌ و وظیفه‌خاصی‌ داشتند.

رستوران‌ و معلمان‌

طبقه‌ جنگیان‌

سواره‌      هرکدام‌ وظیفه‌ای‌ جداگانه‌ داشتند.

پیاده‌

مستخدمین‌ ادارات‌

منشیان‌

نویسندگان‌ احکام‌ محاکم‌

نویسندگان‌ اجاره‌ نامه‌ و قراردادها

مورخان‌

پزشکان‌

منجمان‌

طبقه‌ توده‌ - مرکب‌ از اصناف‌ اشعبی‌ بود (مثل‌ تجار، فلاحان‌ و سوداگران‌ وسایر پیشه‌وران‌.

رئیس‌

روحانیون‌ - موبدان‌ موبد

جنگیان‌ - ایران‌ سیاه‌ بز

دبیران‌ - ایران‌ دبیر بز

توده‌ - استرپوشان‌ سالار یا استرپوش‌ بز

هر رئیس‌ یک‌ بازرس‌ در تحت‌ اختیار خود داشت‌ که‌ مأمور سرشماری‌ طبقه‌بود بازرس‌ دیگر موظف‌ بود که‌ بدرآمد هر فردی‌ از افراد طبقه‌ رسیدگی‌ کند و نیزیک‌ آموزگار در اختیار او بود تا هرکس‌ را از اوان‌ کودکی‌ علمی‌ یا پیشه‌ بیاموزد. واو را به‌ تحصیل‌ معاش‌ قادر کند.

در ازمنه‌ی‌ نخستین‌ عهد ساسانیان‌ یک‌ تقسیم‌ اجتماعی‌ دیگر وجود داشت‌ که‌بی‌شبهه‌ از بقایای‌ عهد اشکانیان‌ بوده‌ است‌. نام‌ این‌ طبقات‌ را در کتیبه‌ حاجی‌ آباد که‌بروزیان‌ نوشته‌ شده‌ می‌بینیم‌. شاپور در آن‌ سنگ‌ نبشته‌ کیفیت‌ تیراندازی‌ خود را باحضور شهرداران‌ (امراء دولت‌) اسپوهران‌ (مقصود رؤسا یا بطور کلی‌ افرادخاندانهای‌ بزرگ‌) و ورزگان‌ (بزرگان‌) و آزادان‌

بطور کلی‌ ترتیب‌ مقامات‌ و طبقات‌ امری‌ بسیار پیچیده‌ و تاریک‌ است‌. تخالف‌و تعارض‌ ظاهری‌ که‌ در تقسیمات‌ اجتماعی‌ و سیاسی‌ ملت‌ دیده‌ می‌شود نسبت‌مستقیم‌ دارد، با میراثی‌ که‌ از اشکانیان‌ به‌ ساسانیان‌ رسیده‌ و آن‌ میراث‌ عبارت‌ بوداز تزاحم‌ در مسلک‌ مخصوص‌ یکی‌ ملوک‌ الطوایفی‌ و دیگری‌ حکومت‌ مطلقه‌ دیوانی‌.

جامعه‌ ایران‌ در گروه‌ زیر منقسم‌ می‌شد:

1- شاه‌ و خانواده‌ و متعلقین‌ سلطنت‌

2- شتر داران‌ یا فرماندهان‌ استان‌

3- اعیان‌

4- بازرگانان‌ یا امنای‌ دربار

5- آزادان‌ یا افراد آزاد و آبرومند

6- کشاورزان‌

7- بازرگانان‌

8- هنرمندان‌

9- بندگان‌

جامعه‌ ایران‌ دورة‌ ساسانی‌

در طول‌ عمر 4 قرنی‌ دولت‌ ساسانی‌ همواره‌ کلیات‌ و اصول‌ همان‌ بنای‌ اداری‌- اجتماعی‌ بر یک‌ حال‌ باقی‌ ماند.

جامعه‌ ایران‌ در دو رکن‌ استوار بود: مالکیت‌ و خون‌، نجبا و اشراف‌ از عوام‌الناس‌ جدا شده‌اند. امتیاز این‌ طبقه‌ به‌ بیان‌، مرکب‌، سرای‌، بستان‌، زن‌ و خدمتکاربود.

چگونگی‌ ترتیب‌ مناصب‌:

ایرانیان‌ ترکیب‌ مناصب‌ دنیا را به‌ ترتیب‌ کارکنان‌ آسمان‌ تطبیق‌ نمودند.چنانکه‌ در آسمان‌ مغ‌ بزرگ‌ و بغان‌ کهتر بودند. در زمین‌ شاه‌ بزرگ‌ و شاهان‌ دست‌نشانده‌ بودند و چنانکه‌ در آسمان‌ 7 لعیاده‌ کارکنان‌ بزرگ‌ آسمانی‌ بودند، در زمین‌هفت‌ خانواده‌ مالک‌ و بخت‌ وآرام‌ ملت‌ می‌شدند و در مقابل‌ 4 عنصر چهار فرمانده‌بزرگ‌ کشور و یا 4 اداره‌ مهم‌ سلطنت‌ چهار رکن‌ قرار داده‌.

1- ادب‌ و شعر و شعرا  2- دینر  3- ستاره‌ شناس‌  4- طبیب‌  5- رامشگران‌ وخوانندگان‌ و شاعران‌ نیز بودند.

طبقات‌ در جنگ‌ مراتب‌ اجتماعی‌ به‌ درجات‌:

هیچکس‌ ن


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد تقسیم‌بندی‌ جامعه‌ی‌ ایران‌

ورود خودرو به‌ ایران‌

اختصاصی از فی موو ورود خودرو به‌ ایران‌ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

ورود خودرو به‌ ایران‌


ورود خودرو به‌ ایران‌

دسته بندی : فنی مهندسی _ مکا نیک

فرمت فایل:  Image result for word doc 
حجم فایل:  (در قسمت پایین صفحه درج شده)
تعداد صفحات فایل:  50

 فروشگاه کتاب : مرجع فایل

 

 

 

 قسمتی از محتوای متن Word 

 

ورود خودرو به‌ ایران‌

 

امروزه‌ صنعت‌ خودروسازی‌ در تمامی‌ کشورهای‌ صنعتی‌ پیشرفته‌ از جمله‌ صنایع‌ اساسی‌ ومهم‌ است‌. به‌ عنوان‌ مثال‌ 10 درصد از ارزش‌ افزوده‌ صنعتی‌ و همچنین‌ 10 درصد اشتغال‌صنعتی‌ کشورهایی‌ مانند ژاپن‌ و آمریکا از قبل‌ این‌ صنعت‌ ایجاد می‌گردد.

 

با توجه‌ به‌ اهمیت‌ این‌ صنعت‌ و وجود عوامل‌ عدیده‌ رشد و پویایی‌ صنعت‌ خودروسازی‌ همچون‌تقاضای‌ کافی‌ در مقیاس‌ اقتصادی‌، صنایع‌ جانبی‌ و حامی‌، تکنولوژی‌ مرتبط‌ و... در ایران‌ امیدمی‌رود با همت‌ و تلاش‌ دست‌اندکاران‌ و پشتیبانی‌ مسؤولان‌ محترم‌ نظام‌ مقدس‌ جمهوری‌اسلامی‌ ایران‌، صنعت‌ خودروسازی‌ در روند رشد شتابان‌ خود علاوه‌ بر پاسخگویی‌ مناسب‌ به‌تقاضای‌ بازار داخلی‌ و بازارهای‌ خارجی‌ به‌ خصوص‌ جماهیر تازه‌ استقلال‌ یافته‌ آسیای‌ میانه‌ وحوزه‌ خلیج‌ فارس‌ به‌ صنعتی‌ شدن‌ و ورود فعالانه‌ کشور به‌ بازارهای‌ جهانی‌ کمک‌ موثر نماید وبا صدور قطعات‌ و محصولات‌ صنعتی‌ می‌توانیم‌ کشور را از وابستگی‌ با ارز نفت‌ که‌ دایم‌ درنوسان‌ است‌، نجات‌ دهیم‌.

 

شرکت‌ سایپا یکی‌ از این‌ شرکتها می‌باشد که‌ برای‌ بهبود جامعه‌ و مواردی‌ که‌ در بالا ذکر شد درجامعه‌ تلاش‌ می‌کند.

 

تاریخچه‌ سایپا:

 

 

 

 

 

بخش‌ اول‌: ورود خودرو به‌ ایران‌

 

کلیات‌: با اختراع‌ موتورهای‌ چهار زمانه‌ درون‌ سوز در نیمه‌ دوم‌ قرن‌ 19 و تکمیل‌ آن‌ متناسب‌ باپیشرفت‌های‌ دانش‌ بشری‌ و سرانجام‌ تولید انبوه‌ انواع‌ خودروها در اوایل‌ قرن‌ بیستم‌، موارداستفاده‌ اتومبیل‌ به‌ عنوان‌ وسیله‌ای‌ لوکس‌ و تجملی‌ جهت‌ گشت‌ و گذار آخر هفته‌ و نشان‌ دادن‌برتری‌ و منزلت‌ اجتماعی‌ مالک‌ آن‌ تغییر یافت‌ و به‌ صورت‌ وسیله‌ای‌ ضروری‌ برای‌ رتق‌ و فتق‌مشکلات‌ روزمره‌ زندگی‌ بخصوص‌ در شهرهای‌ رو به‌ گسترش‌ درآمد و گسترش‌ زندگی‌شهرنشینی‌ نیز بر ضرورت‌ تولید بیشتر و متنوع‌تر انواع‌ خودرو تأثیر نهاد.

 

در ایران‌ نیز متناسب‌ با افزایش‌ ارتباط‌ خارجی‌ و توسعه‌ زندگی‌ شهرنشینی‌، مورد استفاده‌اتومبیل‌ به‌ عنوان‌ یک‌ کالای‌ لوکس‌ و سپس‌ با تأخیر نسبتاً طولانی‌ به‌ عنوان‌ یک‌ کالای‌ ضروری‌مشهود است‌. براساس‌ اطلاعات‌ موجود، مظفرالدین‌ شاه‌ اولین‌ پادشاهی‌ بود که‌ اقدام‌ به‌ خریداتومبیل‌ کرد. او در نخستین‌ سفرش‌ به‌ فرنگ‌، دستور خرید اتومبیل‌ مورد علاقه‌اش‌ را صادرمی‌نماید و سعدالدوله‌ وزیر مختار ایران‌ در بلژیک‌ را مسؤول‌ این‌ امر می‌گرداند. به‌ هر حال‌اتومبیلی‌ با سلیقه‌ شاه‌ ایران‌ خریداری‌ و به‌ همراه‌ راننده‌ بلژیکی‌ که‌ به‌ همین‌ منظور استخدام‌ شده‌بود، از راه‌ دریا ارسال‌ می‌گردد تا قبل‌ از مراجعت‌ شاه‌ به‌ پایتخت‌، او سوار بر این‌ اتومبیل‌ واردتهران‌ شود. هرچند که‌ این‌ اتومبیل‌ اولین‌ خودرو وارد شده‌ به‌ خاک‌ ایران‌ نبود اما تمایل‌ و رغبت‌شاه‌ به‌ اتومبیل‌، موجب‌ ترغیب‌ سایرین‌ به‌ خصوص‌ متمولان‌ و دربار ایران‌ به‌ خرید اتومبیل‌جهت‌ ابراز برتری‌ اجتماعی‌ گردید. عدم‌ وجود راههای‌ مناسب‌ برای‌ تردد خودروها در ایران‌ وحتی‌ در تهران‌، قیمت‌ نسبتاً بالای‌ اتومبیل‌ و آشفتگی‌های‌ مالی‌ و اقتصادی‌ ایران‌ آن‌ روز، از جمله‌موانع‌ عمده‌ ورود خودرو به‌ میزان‌ زیاد در عهد قاجاریه‌ بود. واردات‌ خودرو به‌ ایران‌ پس‌ از سال‌1300 با توجه‌ به‌ افزایش‌ ارتباط‌ بین‌المللی‌ و بهبود راههای‌ مواصلاتی‌ تا حدودی‌ رشد یافت‌ امارشد بیشتر روند واردات‌ خودرو مربوط‌ به‌ سالیان‌ پس‌ از جنگ‌ جهانی‌ دوم‌ بود، به‌ طوری‌ که‌براساس‌ آمار و ارقام‌ موجود واردات‌ خودرو به‌ ایران‌ طی‌ سال‌ 1334 بالغ‌ بر ده‌ هزار دستگاه‌خودرو با ارزش‌ دو میلیارد و دویست‌ و پنج‌ میلیون‌ ریال‌ بوده‌ است‌.

 

تولید اتومبیل‌ به‌ صورت‌ مونتاژ

 

از سال‌ 1337 به‌ دنبال‌ افزایش‌ روز افزون‌ تقاضای‌ خرید خودرو، اندیشه‌ ساخت‌ اتومبیل‌ البته‌ به‌صورت‌ مونتاژ در کشور نضج‌ گرفت‌، اما اقدامات‌ عملی‌ در این‌ زمینه‌ با صدور تصویب‌نامه‌ای‌در سال‌ 1342 از سوی‌ وزارت‌ اقتصاد در خصوص‌ چگونگی‌ شرایط‌ صدور پروانه‌ ساخت‌خودرو صورت‌ پذیرفت‌. پس‌ از صدور تصویب‌نامه‌ مزبور افرادی‌ با مشارکت‌ برخی‌ ازشرکت‌های‌ خودروساز خارجی‌ تقاضای‌ صدور پروانه‌ تأسیس‌ شرکت‌ سهامی‌ تولید خودرو. رانمودند. از تقاضای‌ پذیرفته‌ شده‌ در آن‌ زمان‌ می‌توان‌ به‌ صدور پروانه‌ تأسیس‌ برای‌ شرکت‌های‌ایران‌ ناسیونال‌ (ایران‌ خودروی‌ فعلی‌) شرکت‌ سهامی‌ ایران‌ تولید اتومبیل‌های‌ سیتروئن‌(سایپای‌ فعلی‌) و جنرال‌ موتورز ایران‌ (پارس‌ خودرو فعلی‌) اشاره‌ نمود.

 

تأسیس‌ شرکت‌ سهامی‌ ایران‌

 

تولید اتومبیل‌های‌ ستروئن‌

 

شرکت‌ سهامی‌ ایرانی‌ تولید اتومبیل‌های‌ سیتروئن‌ در سال‌ 1344 در زمینی‌ با مساحت‌ 240 هزارمتر مربع‌ و زیربنای‌ 20 هزار متر با سرمایه‌ اولیه‌ 160 میلیون‌ ریال‌ تأسیس‌ گردید. این‌ شرکت‌ درتاریخ‌ 15 اسفندماه‌ 1345 تحت‌ شماره‌ 1331 در اداره‌ ثبت‌ شرکت‌ها و مالکیت‌ صنعتی‌ تهران‌ ثبت‌و در اواخر 1347 با شماره‌ پروانه‌ 32109 با مشارکت‌ شرکت‌ ستروئن‌ فرانسوی‌ به‌ مرحله‌ بهره‌برداری‌ رسید.

 

به‌ موجب‌ پروانه‌ تأسیس‌ صادره‌ از سوی‌ وزارت‌ اقتصاد در سال‌ 1344 با تأسیس‌ کارخانه‌ساخت‌ و بهره‌ برداری‌ اتومبیل‌ سواری‌ بیابانی‌ به‌ ظرفیت‌ سالیانه‌ چهار هزار و پانصد دستگاه‌ وپس‌ از اجرای‌ کامل‌ ضوابط‌ ساخت‌ تولید در حد نیازمندی‌های‌ بازار موافقت‌ گردیده‌ است‌.

 

همچنین‌ مبتنی‌ بر اساسنامه‌ اولیه‌، شرکت‌ دارای‌ تابعیت‌ ایرانی‌ و با موضوع‌ تولید انواع‌اتومبیل‌های‌ سیترون‌ و لوازم‌ و قطعات‌ یدکی‌ آنها در ایران‌ طبق‌ اجازه‌ و امتیازی‌ که‌ از طرف‌شرکت‌ سهامی‌ آندره‌ سیتروئن‌ فرانسه‌ و شرکت‌ واگذار شده‌ و فروش‌ مصنوعات‌ مزبور وهرگونه‌ اعمال‌ بازرگانی‌ و صنعتی‌ دیگر که‌ به‌ نحوی‌ از انحاء به‌ طور مستقیم‌ یا غیرمستقیم‌ به‌موضوع‌ شرکت‌ مربوط‌ و یا آن‌ را تسهیل‌ نماید شروع‌ به‌ فعالیت‌ نمود.

 

به‌ هر حال‌ با صدور پروانه‌ تأسیس‌ و تعیین‌ اعضای‌ هیئت‌ مدیره‌ شرکت‌ فعالیت‌ خود را در اواخرسال‌ 1345 به‌ صورت‌ رسمی‌ آغاز نمود. تهیه‌ زمین‌، احداث‌ نخستین‌ سالن‌ تولید (سالن‌ بدنه‌ ورنگ‌ فعلی‌)، تهیه‌ و تدارک‌ لوازم‌ مورد نیاز و تقاضای‌ ثبت‌ علامت‌ به‌ همراه‌ کلمه‌ SAIPAC(سیپاک‌) که‌ مأخوذ از عبارت‌ فرانسوی‌ نام‌ شرکت‌

 

Cociete Annonyme Inranienne De Production Automobile Citroen

 

بود و همچنین‌ تقاضای‌ ثبت‌ کلمه‌ ژیان‌ برای‌ انواع‌ اتومبیل‌های‌ تولیدی‌ (هرچند که‌ بعدها کلمه‌ژیان‌ به‌ یک‌ نوع‌ از محصولات‌ شرکت‌ اطلاِ گردید.) و... از جمله‌ اقداماتی‌ بود که‌ تا سال‌ 1347یعنی‌ زمان‌ بهره‌ برداری‌ از شرکت‌ صورت‌ گرفت‌. اولین‌ تولیدات‌ شرکت‌ که‌ با روشی‌ کاملاًدستی‌ و بدون‌ به‌ کارگیری‌ تجهیزات‌ مدرن‌ در نیمه‌ دوم‌ سال‌ 1347 تولید و روانه‌ بازار گردید،شامل‌ اتومبیل‌ وانت‌ ژیان‌ با نام‌ اختصاصی‌ «آکا» و خودرو سواری‌ ژیان‌ با نام‌ اختصاصی‌«ژیان‌» بود. تولید آکا تنها تا سال‌ 1350 ادامه‌ داشت‌ و به‌ طور مجموع‌ 1035 دستگاه‌ آکا در طول‌سه‌ سال‌ تولید و روانه‌ بازار شد. اما تولید ژیان‌ سالیان‌ متمادی‌ ادامه‌ داشت‌ و هر ساله‌ با افزایش‌تولید مواجه‌ شد، به‌ خصوص‌ از سال‌ 1353 با توجه‌ به‌ نصب‌ و راه‌ اندازی‌ ابزارهای‌ بادی‌ و سایرلوازم‌ و امکانات‌ مورد نیاز تولید این‌ خودرو سیر صعودی‌ یافت‌ و در طول‌ 13 سال‌ تولید این‌خودرو یعنی‌ تا سال‌ 1359 تعداد 99129 هزار دستگاه‌ ژیان‌ تولید گردید.

 

اتومبیل‌ مهاری‌، خودروی‌ دیگری‌ بود که‌ تولید آن‌ از سال‌ 1350 در شرکت‌ سهامی‌ ایران‌ تولیداتومبیل‌های‌ سیتروئن‌ آغاز و در طی‌ هشت‌ سال‌ تولید (تا پایان‌ سال‌ 1357) مجموعاً 10584دستگاه‌ مهاری‌ تولید و روانه‌ بازار گشت‌. از دیگر تولیدات‌ این‌ شرکت‌ می‌توان‌ به‌ تولید انواع‌خودروی‌ پیکاب‌ در چهار مدل‌ معمولی‌، مسقف‌، دولوکس‌ و کار اشاره‌ نمود. تولید خودروی‌بسیار سبک‌ با جنس‌ بدنه‌ فایبرگلاس‌، محصول‌ دیگری‌ بود که‌ تنها طی‌ دو سال‌ 1352 و 1353تولید آن‌ در شرکت‌ ادامه‌ داشت‌ که‌ امروزه‌ می‌توان‌ برخی‌ از انواع‌ نخستین‌ تولیدات‌ شرکت‌ سایپارا در سطح‌ شهر ملاحظه‌ نمود.

 

تغییر نام‌ شرکت‌

 

در مورخ‌ 30/2/54 عنوان‌ شرکت‌ با حذف‌ کلمه‌ سیتروئن‌ از انتهای‌ عبارت‌ فرانسوی‌ آن‌ به‌«شرکت‌ سهامی‌ ایرانی‌ تولید اتومبیل‌» تغییر یافت‌ و نام‌ سایپا SAIPA از جمع‌ حروف‌ اول‌ عبارت‌فرانسوی‌ عنوان‌ شرکت‌ اخذ گردید.

 

Cociete Annonyme Inranienne De Production Automobile

 

 

 

تولید رنو 5

 

با توجه‌ به‌ لزوم‌ جایگزینی‌ خودروی‌ مناسب‌تر به‌ جای‌ ژیان‌ که‌ از تکنولوژی‌ به‌روزتری‌برخوردار باشد مسؤولین‌ وقت‌ شرکت‌ اقدام‌ به‌ انعقاد قراردادی‌ با شرکت‌ رنو به‌ منظور تولیداین‌ خودرو در ایران‌ گرفتند. لذا یکی‌ از محصولات‌ عمده‌ تولید شده‌ در این‌ شرکت‌ خودرو «رنو5»بود که‌ تولید 3 در آن‌ از سال‌ 1355 در شرکت‌ سایپا آغاز گردید و سپس‌ مدل‌ 5 درب‌ آن‌ تا سال‌1372 ادامه‌ داشت‌. در این‌ سال‌ با جایگزینی‌ اتومبیل‌ کلاس‌ کوچک‌ «پراید»، عملا تولید رنو درشرکت‌ سایپا متوقف‌ گردید و خط‌ تولید این‌ خودرو به‌ شرکت‌ پارس‌ خودرو (یکی‌ از اعضای‌گروه‌ خودروسازی‌ سایپا) منتقل‌ گشت‌.

 

تولید انواع‌ پراید

 

از سال‌ 1371 با توجه‌ به‌ بررسی‌های‌ انجام‌ شده‌ و گزارش‌های‌ تکمیلی‌ که‌ حاوی‌ توجیه‌ فنی‌ واقتصادی‌ لازم‌ بود جایگزینی‌ خودرویی‌ برتر با تکنولوژی‌ روز و قیمت‌ مناسب‌ احساس‌ گردید.لذا تولید «پراید» با نام‌های‌ ایرانی‌ نسیم‌ و صبا در دو مدل‌ 5 و 4 از سال‌ 1372 پس‌ از انعقادقراردادی‌ با رشکت‌ کیاموتور کره‌ آغاز گردید. نکته‌ حایز اهمیت‌ در تولید «پراید» روند رو به‌رشد ساخت‌ داخلی‌ قطعات‌ این‌ خودرو می‌باشد. در حالی‌ که‌ در بدو تولید این‌ محصول‌ در ایران‌اکثر قطعات‌ آن‌ از خارج‌ وارد می‌شود، امروزه‌ با تلاش‌ مستمر متخصصین‌ داخلی‌ شاهد ساخت‌بیش‌ از 85% کل‌ قطعات‌ این‌ خودرو در ایران‌ هستیم‌. همچنین‌ با تغییرات‌ به‌ عمل‌ آمده‌ بر روی‌شکل‌ ظاهری‌ این‌ محصول‌ توسط‌ مرکز تحقیقات‌ و نوآوری‌ خودرو شرکت‌ سایپا مدل‌های‌جدیدی‌ از پراید طراحی‌ گردید که‌ در این‌ میان‌ می‌توان‌ به‌ مدل‌ پراید استیشن‌ با نام‌ اختصاصی‌«نسیم‌ سفری‌» از سال‌ 1377 به‌ بازار عرضه‌ گردیده‌ است‌. و مدل‌های‌ دیگر چون‌ «پراید لیفت‌بک‌»، «پراید فیس‌ لیفت‌» اشاره‌ نمود.

 

تولید انواع‌ نیسان‌

 

از سال‌ 1362، وانت‌ نیسان‌ جونیور نیز با حجم‌ موتور 2000 سی‌سی‌ جزو تولیدات‌ شرکت‌ سایپاقرار گرفت‌ و از سال‌ 1364 امتیاز ساخت‌ این‌ وانت‌ از شرکت‌ زامیاد خریداری‌ و تولید این‌ خودرودر انحصار شرکت‌ سایپا واقع‌ شد. در سال‌ 1369 به‌ منظور افزایش‌ قدرت‌ این‌ اتومبیل‌، با استفاده‌از تکنولوژی‌ پیشرفته‌تر موتور جونیور با حجم‌ 2400 سی‌سی‌ جایگزین‌ موتور قبلی‌ گشت‌.طراحی‌، ساخت‌ و عرضه‌ وانت‌ نیسان‌ دو کابین‌ از سال‌ 1371 و اعمال‌ تغییراتی‌ در اطاِ بار این‌این‌ خودرو به‌ منظور افزایش‌ کیفیت‌ آن‌ در سال‌ 1373 از فعالیتهای‌ دیگر شرکت‌ سایپا بود وسرانجام‌ در اواخر 1376 با توجه‌ به‌ خرید 51% از کل‌ سهام‌ شرکت‌ زامیاد توسط‌ شرکت‌ سایپا والحاِ این‌ شرکت‌ به‌ گروه‌ خودروسازی‌ سایپا، خط‌ تولید این‌ محصول‌ مجدداً به‌ شرکت‌ زامیادمنتقل‌ گردید.

 

 

 

تولید انواع‌ خودرو کلاس‌ متوسط‌

 

در سال‌ 1371 با نصب‌ تجهیزات‌ تولید خودروی‌ کلاس‌ متوسط‌ در سالن‌های‌ تولید، تولید خودرو«رنو 21» با همکاری‌ شرکت‌ رنو فرانسه‌ و با حجم‌ موتور 1721 آغاز گردید اما هنوز دو سال‌ ازتولید این‌ خودرو نگذشته‌ نبود که‌ طرف‌ فرانسوی‌ خواهان‌ افزایش‌ قیمت‌ محصول‌ از سوی‌مدیران‌ شرکت‌ عملاً قرارداد تولید رنو 21 فسخ‌ این‌ خودرو در ایران‌ خاتمه‌ یافت‌.

 

به‌ منظور انتخاب‌ و جایگزینی‌ خودرو سواری‌ کلاس‌ متوسط‌ دیگری‌ به‌ جای‌ «رنو 21» پس‌ ازبررسی‌ و پیگیری‌های‌ لازم‌ و مطالعات‌ فنی‌ و اقتصادی‌، خودرو سواری‌ «زانتیا» از محصولات‌شرکت‌ سیتروئن‌ بر مبنا و شرایط‌ قرارداد تراز ارزی‌ مطرح‌ و در بهمن‌ ماه‌ سال‌ 1378 قراردادی‌بین‌ شرکت‌ سایپا و شرکت‌ سیتروئن‌ فرانسه‌ منعقد گردید که‌ براساس‌ آن‌ در مرحله‌ نخست‌ وظرف‌ یک‌ سال‌ شرکت‌ سیتروئن‌ 13 هزار و 500 دستگاه‌ خودروی‌ تولیدی‌ سایپا را خریداری‌خواهد کرد. همچنین‌ شرکت‌ سیتروئن‌ متعهد گردیده‌ است‌ که‌ قالب‌ها و ابزار و تجهیزات‌ مربوط‌به‌ قطعات‌ بدنه‌ و وسایل‌ تزیینی‌ خودرو را به‌ تدریج‌ به‌ سایپا منتقل‌ نماید.

 

با انعقاد این‌ قرارداد، شرکت‌ سایپا به‌ عنوان‌ پایگاه‌ اصلی‌ صادرات‌ خودرو ستروئن‌ به‌کشورهای‌ تازه‌ استقلال‌ یافته‌ و حوزه‌ خلیج‌ فارس‌ عمل‌ خواهد کرد و می‌تواند تولیدات‌ خود رادر سایر کشورها همچون‌ کشورهای‌ ترکیه‌، روسیه‌ و اوکراین‌ نیز صادر کند.

 

لازم‌ به‌ ذکر است‌ عنوان‌ تراز ارزی‌ در قرارداد فوِ بدین‌ معناست‌ که‌ طرف‌ فرانسوی‌ موافقت‌نموده‌ به‌ جای‌ دریافت‌ ارز محصولات‌ تولیدی‌ شرکت‌ سایپا را دریافت‌ کند. به‌ عبارت‌ دیگرمجموع‌ خرید سایپا از طرف‌ فرانسوی‌ معادل‌ خریدی‌ است‌ که‌ سیتروئن‌ از سایپا خواهد داشت‌.بدیهی‌ است‌ انعقاد چنین‌ قراردادی‌ حاکی‌ از حرکت‌ جدی‌ در عرصه‌ صنعت‌ خودروسازی‌ کشوراست‌ که‌ با سرمایه‌گذاریهای‌ عدیده‌، به‌کارگیری‌ دانش‌ و فن‌آوریهای‌ نوین‌، و... هر روز بالنده‌ترخواهد شد.

 

در سال‌ 1377 با توجه‌ به‌ سیاست‌های‌ جدید سازمان‌ گسترش‌ و نوسازی‌ صنایع‌ ایرانی‌ مبنی‌ برتمرکز بیشتر در فعالیت‌های‌ صنعت‌ خودروسازی‌ کشور، استفاده‌ بهینه‌ از امکانات‌ موجود درمجموعه‌ شرکت‌های‌ تحت‌ پوشش‌ سازمان‌، ایجاد رقابت‌ و... وزارت‌ صنایع‌ زمینه‌های‌ ادغام‌مجموعه‌های‌ خودروسازی‌ را در قالب‌ دو گروه‌ بزرگ‌ خودروساز ایجاد و تحت‌ عناوین‌:

 

  1. گروه‌ خودروسازی‌ سایپا
  2. گروه‌ خودروسازی‌ ایران‌ خودرو

 

متمرکز نمود. امروزه‌ گروه‌ بزرگ‌ خودروسازی‌ سایپا با بیش‌ از 77 شرکت‌ وابسته‌ و با دراختیار داشتن‌ سهم‌ عمده‌ای‌ از بازار داخلی‌ خودرو یکی‌ از قطب‌های‌ بزرگ‌ صنعت‌ خودروسازی‌ایران‌ را تشکیل‌ می‌دهد. به‌ طوری‌ که‌ 100 درصد سهام‌ شرکت‌های‌ سایپا یدک‌، قالب‌های‌ بزرگ‌صنعتی‌ سایپا، آیتسکو، اس‌ سی‌ تی‌ (SCT)، سازه‌ گستر، مؤسسه‌ فرهنگی‌ ورزشی‌ سایپا، نمادسازه‌ خودرو، شیشه‌ ایمنی‌، سایکو، سایپا پرس‌، رایان‌ سایپا، تولید رینگ‌ سایپا، مرکز تحقیقات‌و نوآوری‌ خودرو سایپا، سایان‌ توسعه‌ سرمایه‌گذار، سایان‌ الکترونیک‌، خدمات‌ بیمه‌ای‌ رایان‌سایپا، سایان‌ اعتبار و شرکت‌ مهندسی‌ و بازرگانی‌ تأمین‌ و جمع‌آوری‌ و بسته‌بندی‌ سایپا.همچنین‌ بیش‌ از 50 درصد سهام‌ 15 شرکت‌ و سهام‌ 42 شرکت‌ را با کمتر از 50 درصد به‌ خوداختصاص‌ داده‌ است‌.

 

استرتژی‌ و برنامه‌های‌ گروه‌ خودروسازی‌ سایپا

 

گروه‌ خودروسازی‌ سایپا به‌ منظور تبدیل‌ شدن‌ به‌ یک‌ خودروساز بین‌المللی‌، با تشکیل‌ شورای‌برنامه‌ریزی‌ استراتژیک‌ در سال‌ 1376 و با عضویت‌ مدیران‌ عامل‌ شرکت‌های‌ عمده‌ تحت‌پوشش‌، مشاورین‌ مدیر عامل‌، معاونین‌ شرکت‌، و جمعی‌ از اقتصاددانان‌ با ریاست‌ مدیریت‌عامل‌ شرکت‌ سایپا، برنامه‌ بلند مدتی‌ را در سه‌ مرحله‌ با فواصل‌ زمانی‌ معین‌ به‌ جهت‌ انطباِ بابرنامه‌ریزی‌های‌ کلان‌ اقتصاد کشور به‌ ترتیب‌ ذیل‌:

 

1) برنامه‌های‌ کوتاه‌ مدت‌ (از 1379 تا 1383):

 

شامل‌ برنامه‌هایی‌ که‌ از قبل‌ به‌ مرحله‌ اجراء درآمده‌ و باید برای‌ تثبیت‌ و نهادینه‌ کردن‌ آنها اقدام‌نمود.

 

2) برنامه‌های‌ میان‌ مدت‌ (از 1384 تا 1390):

 

شامل‌ برنامه‌هایی‌ که‌ مبانی‌ و مقدمات‌ آن‌ وجود دارد و برای‌ اجرای‌ آن‌ باید تلاش‌ بیشتر نمود.

 

3) برنامه‌های‌ بلند مدت‌ (از سال‌ 1391 تا 1400):

 

شامل‌ استراتژیهایی‌ که‌ فعلاً در دسترس‌ نیستند و جهت‌ اجرای‌ آن‌ باید مقدمات‌ و امکاناتی‌ رافراهم‌ نمود. که‌ برخی‌ از محورهای‌ اصلی‌ برنامه‌ به‌ شرح‌ ذیل‌ می‌باشد:

 

1) تبدیل‌ شدن‌ به‌ خودروساز بین‌المللی‌ با تنوع‌ تولید انواع‌ خودرو

 

2) بهبود کیفیت‌ خودروهای‌ ساخته‌ شده‌ در حد استانداردهای‌ جهانی‌ به‌ منظور حفاظت‌ از محیط‌زیست‌ و سلامت‌ و رفاه‌ بشری‌

 

3) مشتری‌گرایی‌ و کسب‌ رضایت‌ مشتریان‌ از طریق‌ بهبود کیفی‌، افزایش‌ امکانات‌ خودروها،تنوع‌ محصولات‌ تولید شده‌ و گسترش‌ خدمات‌ بعد از فروش‌

 

4) توسعه‌ صادرات‌ با توجه‌ به‌ ظرفیت‌های‌ موجود در بازارهای‌ جمهوری‌های‌ تازه‌ استقلال‌ یافته‌آسیای‌ میانه‌ و حوزه‌ خلیج‌ فارس‌

 

5) انعقاد قراردادهایی‌ مبتنی‌ بر تراز ارزی‌ با خودروسازان‌ معتبر بین‌المللی‌ به‌ منظور راه‌یابی‌ درشبکه‌ بازارهای‌ جهانی‌ خودرو

 

6) کاهش‌ ارزبری‌ واحد محصول‌ با تأکید بر توانایی‌ طراحی‌ و ساخت‌ کلیه‌ قطعات‌ خودرو درداخل‌ کشور

 

7) برنامه‌ریزی‌ برای‌ تأمین‌ و اعتلای‌ سطح‌ توانایی‌های‌ نیروی‌ انسانی‌ به‌ عنوان‌ اصلی‌ترین‌ عامل‌رشد و توسعه‌

 

8) اصلاح‌ ساختار سازمانی‌ گروه‌ و دست‌یابی‌ به‌ اصول‌ جدید مدیریت‌

 

9) متمرکزسازی‌ و استفاده‌ از حداکثر ظرفیت‌های‌ موجود

 

10) خصوصی‌سازی‌ گروه‌ سایپا

 

ناگفته‌ پیداست‌ که‌ دست‌یابی‌ به‌ برنامه‌های‌ فوِ و ایجاد زمینه‌های‌ ورود فعالانه‌ به‌ عرصه‌ بازاررقابتی‌ خودرو در سطح‌ جهانی‌، نیازمند افزایش‌ ظرفیت‌ها و توانایی‌ها در کلیه‌ موارد اعم‌ ازطراحی‌، قطعه‌سازی‌، پشتیبانی‌ و... است‌. بر این‌ اساس‌ گروه‌ خودروسازی‌ سایپا با سرمایه‌کلان‌ به‌ منظور دستیابی‌ به‌ آخرین‌ فن‌آوری‌ها و پیشرفت‌ها پروژه‌هایی‌ را تعریف‌ نموده‌ که‌برخی‌ از آنها عبارتند از:

 

  1. احداث‌ سالن‌ رنگ‌ جدید
  2. احداث‌ سالن‌های‌ جدید مونتاژ
  3. طراحی‌ و ساخت‌ و راه‌ اندازی‌ خط‌ تولید خودروی‌ جدید کاروان‌ (ون‌)
  4. توسعه‌ تولید شیشه‌ ایمنی‌ خودرو سایپا
  5. احداث‌ کارخانه‌ رینگ‌ فولادی‌ انواع‌ خودروهای‌ سایپا
  6. توسعه‌ کارخانه‌ کمک‌فنرسازی‌ ایندامین‌ سایپا
  7. طراحی‌ و تولید پراید انژکتوری‌
  8. احداث‌ و تجهیز مرکز تحقیقات‌ و نوآوری‌
  9. احداث‌ کارخانه‌ شاتون‌سازی‌
  10. و...

 

روز اول‌ و دوم‌ از کارآموزی‌:

 

در روز اولی‌ که‌ وارد شرکت‌ شدم‌ شروع‌ به‌ کارهای‌ اداری‌ مربوطه‌ برای‌ گرفتن‌ کارت‌ ورود وخروج‌ و کارت‌ ساعت‌زنی‌ و معرفی‌ کردن‌ اینجانب‌ از طرف‌ واحد آموزش‌ شرکت‌ سایپا به‌استادکار مربوطه‌ اینجانب‌ شدم‌.

 

بعداً از انجام‌ کارهای‌ اداری‌ شروع‌ با بازدید قسمتهایی‌ از شرکت‌ که‌ اجازة‌ ورود به‌ آنجاها راداشتم‌ کردم‌. این‌ شرکت‌ دارای‌ قسمتهای‌ مختلفی‌ بود که‌ هر یک‌ به‌ انجام‌ وظایف‌ مربوط‌ به‌ خودبرای‌ انجام‌ هدف‌ نهایی‌ که‌ همان‌ تولید خودرو می‌باشد بودند.

 

اولین‌ قسمتی‌ که‌ من‌ وارد آنجا برای‌ بازدید شدم‌ انبار CKD بود البته‌ شرکت‌ سایپا دارای‌انبارهای‌ زیادی‌ می‌باشد اما بزرگترین‌ انبار که‌ انبار ابتدایی‌ می‌باشد و کلیه‌ وسایل‌ ابتدا واردآنجا شده‌ و از آنجا به‌ انبارهای‌ دیگر پخش‌ می‌شود.

 

ابن‌ انبار با متراژ بسیار بالا که‌ اجناس‌ در لاینهایی‌ که‌ هر لاین‌ از طبقات‌ زیادی‌ تشکیل‌ شده‌جمع‌آوری‌ می‌شود البته‌ ابن‌ انبارها از نظر موقعیت‌ محدوده‌ای‌ در سایپا نزدیک‌ به‌ قسمتی‌می‌باشد که‌ ورود قطعات‌ از بیرون‌ شرکت‌ به‌ آنجا راحت‌ باشد و خود انبار دارای‌ سیستم‌ ضدحریق‌ نیز می‌باشد.

 

در روز دوم‌ به‌ بازدید قسمت‌ جوشکاری‌ بدنه‌ خودرو و سالن‌ رنگ‌ رفتم‌. در قسمت‌ بدنه‌ خودروکه‌ سالن‌ شاتل‌ نام‌ دارد قسمتهای‌ مختلف‌ بدنة‌ خودرو از یک‌ سمت‌ وارد شده‌ و این‌ قطعات‌توسط‌ دستگاه‌ روی‌ هم‌ سوار شده‌ و توسط‌ رباط‌ و یا نیروی‌ انسانی‌ به‌ واسطه‌ جوشکاری‌ به‌ هم‌متصل‌ شده‌ و تشکیل‌ بدنه‌ خام‌ خود را می‌دهند. این‌ بدنه‌ توسط‌ لیفتراک‌ به‌ قسمت‌ رنگ‌ خودرومنتقل‌ می‌شوند در این‌ قسمت‌ توسط‌ رباط‌ یا حوضچه‌ رنگ‌ آسترزنی‌ می‌شود و بعد به‌ داخل‌حوضچه‌ رنگ‌ رفته‌ و بدنة‌ خودرو رنگ‌ می‌شود و بعد توسط‌ کارکنان‌ این‌ قسمت‌ رنگ‌ خودروتوسط‌ دستگاه‌ پولیش‌ زده‌ می‌شود تا رنگ‌ کاملاً مناسب‌ فراهم‌ آید بعد از این‌ مرحله‌ دوباره‌ بدنه‌توسط‌ لیفتراک‌ به‌ قسمت‌ مونتاژ که‌ سالن‌ تزئینات‌ می‌باشد منتقل‌ شده‌.

 

 

(توضیحات کامل در داخل فایل)

 

متن کامل را می توانید دانلود نمائید چون فقط تکه هایی از متن در این صفحه درج شده به صورت نمونه

ولی در فایل دانلودی بعد پرداخت، آنی فایل را دانلود نمایید.


دانلود با لینک مستقیم


ورود خودرو به‌ ایران‌

دانلود مقاله عوامل بیکاری در ایران‌

اختصاصی از فی موو دانلود مقاله عوامل بیکاری در ایران‌ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود مقاله عوامل بیکاری در ایران‌


دانلود مقاله عوامل بیکاری در ایران‌

هفت عامل نرخ بالای بیکاری در ایران‌ را می توان عوامل زیر نام برد : رشد بالای جمعیت، پایین بودن رشد اقتصادی، عدم توجه به طرح‌های کار‌آفرین، عملکرد نامطلوب نظام آموزشی در تربیت نیروهای ماهر، طرح ناموفق خصوصی‌سازی، وجود قوانین دست و پا گیر برای فعالیت اقتصادی و ضعف ساختاری بازار کار .

مغایرت آمارها

آماری که هر دستگاه ارایه می‌دهد نسبت به آمار ارایه شده از سوی دستگاه‌های دیگر تفاوت داشته و به علاوه آمار ارایه شده توسط دستگاه‌های داخلی با آمار ارایه شده از سوی نهادهای بین‌المللی نیز تفاوتی فاحش با هم دارند.

برای مثال آماری که معاون رییس‌جمهوری، وزیر اقتصاد و وزیر کار ایران در مورد نرخ بیکاری در سه ماهه اول سال 1384 ارایه کردند کاملا با یکدیگر متفاوت بوده و ارقامی از 4/10 تا 8/11 را در بر داشته است. نبود خط‌مشی واحد و معیارهای استاندارد برای تعیین نرخ بیکاری در داخل را عامل اختلاف‌نظر دستگاه‌های مختلف دولت ایران در مورد وضعیت بیکاری در این کشور است.

توجه به ملاحظات سیاسی و در نظر گرفتن مصالح مملکتی را نیز عامل وجود اختلاف فاحش میان آمار ارایه شده توسط دستگاه‌های داخلی ایران با آمار ارایه شده توسط نهادهای بین‌المللی در مورد وضعیت بیکاری در ایران دانسته است. با اشاره به اینکه دستگاه‌های داخلی نرخ بیکاری در ایران را همواره به میزان 10 درصد از رقم واقعی آن ذکر می‌کنند، نرخ واقعی بیکاری در ایران طی چهار سال گذشته را بین 20 تا25 درصد تخمین‌زده است.

نرخ رشد جمعیت بیکار

در این مدت به طور سالانه 500 تا 600 هزار نیروی کار جدید وارد بازار شده بدون آنکه فرصت شغلی جدیدی در این مدت خلق شود و به این ترتیب هر سال 500 تا 600 هزار نفر به جمعیت بیکاران ایران افزوده شده است.

هفت عامل عمده در این خصوص را برشمرده است: عامل نخست رشد بالای جمعیت در ایران به ویژه طی سال‌های 1979 تا 1988 است، در سال‌های 1979 تا 1988 ایران رشد سالانه‌ای بالغ بر 9/3 درصدی را تجربه کرد که این امر باعث افزایش بیش از پیش جمعیت جوان و جویای کار در سال‌های کنونی شده است.

رشد پایین اقتصادی‌

پایین بودن رشد اقتصادی کشور عامل مهم دوم در بالا بودن نرخ بیکاری در ایران است. برای جذب تمامی متقاضیانی که هر سال وارد بازار کار می‌شوند، لازم است رشد اقتصادی

شامل 6 صفحه فایل word قابل ویرایش


دانلود با لینک مستقیم


دانلود مقاله عوامل بیکاری در ایران‌

تحقیق در مورد بررسی‌ اثر‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ بر رشد اقتصادی‌ در ایران‌

اختصاصی از فی موو تحقیق در مورد بررسی‌ اثر‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ بر رشد اقتصادی‌ در ایران‌ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق در مورد بررسی‌ اثر‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ بر رشد اقتصادی‌ در ایران‌


تحقیق در مورد بررسی‌ اثر‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ بر رشد اقتصادی‌ در ایران‌

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

  

تعداد صفحه23

 

فهرست مطالب

 

بررسی‌ اثر‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ بر رشد اقتصادی‌ در ایران‌  

اثر تجارت خارجی بر رشد اقتصادی ایران(1338-1380)

 

- مقدمه

 

- بررسی استراتژی‌های مختلف رشد اقتصادی بر پایه

نظام بازرگانی خارجی

- استراتژی تشویق صادرات (برون‌نگر)

- اهمیت و نقش صادرات در رشد اقتصادی

7- مروری بر تحقیقات انجام شده

- روش‌شناسی

 

در سال‌های‌ اخیر، از توسعه‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ از سیاست‌های‌ مورد تأکیددولت‌ نام‌ برده‌اند.

در سال‌های‌ اخیر، از توسعه‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ از سیاست‌های‌ مورد تأکیددولت‌ نام‌ برده‌اند. تحلیل‌گران‌ اقتصادی‌ کشور نیز، کم‌ و بیش‌، به‌ موضوع‌ توسعه‌ صادرات‌غیرنفتی‌ به‌ عنوان‌ راهبردی‌ موفقیت‌آمیز برای‌ رسیدن‌ به‌ نرخ‌ رشد اقتصادی‌ بالا، اشاره‌ کرده‌اند.راهبرد توسعه‌ صادرات‌، در واقع‌، پس‌ از تجربه‌ موفقیت‌آمیز در شماری‌ از کشورهای‌ در حال‌توسعه‌، وارد متون‌ اقتصادی‌ گردید. از لحاظ تجربی‌ نیز در سال‌های‌ اخیر، در این‌ مورد مطالعات‌زیادی‌ صورت‌ گرفته‌ است‌. در این‌ مقاله‌، کوشیده‌ایم‌ تا با داده‌های‌ آماری‌ ایران‌ و استفاده‌ از یک‌مدل‌ تابع‌ تولید، اثرهای‌ رشد صادرات‌ غیرنفتی‌ را بر رشد اقتصادی‌، بررسی‌ نماییم‌. در مدل‌مورد استفاده‌ در این‌ پژوهش‌، اثر صادرات‌ غیرنفتی‌ بر رشد اقتصادی‌ از طریق‌ اثرهای‌ جانبی‌ وافزایش‌ بهره‌وری‌، توضیح داده‌ می‌شود. نتایج‌ این‌ پژوهش‌ که‌ براساس‌ داده‌های‌ آماری‌ سال‌های‌۱۳۴۶ تا ۱۳۷۶، انجام‌ یافته‌ است‌، اثرهای‌ مثبتی‌ از رشد صادرات‌ غیرنفتی‌ را بر رشد تولیدناخالص‌ داخلی‌ بدون‌ نفت‌ در ایران‌، نشان‌ نمی‌دهد. به‌ نظر می‌رسد میزان‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ درایران‌ و ترکیب‌ آن‌، در این‌ زمینه‌، علل‌ اصلی‌ باشند.

رابطه صادرات با رشد اقتصادی که هدف اصلی این تحقیق می‌باشد در برآورد معادلات تایید می‌گردد. این رابطه بنابه آنچه که آثار جانبی صادرات بر بقیه بخش‌های اقتصادی نامیده می‌شود بدست می‌آید. این نتیجه در مورد کالاهای صنعتی از اهمیت بیشتری برخوردار است چونکه منابع جانبی مورد بحث که مواردی مانند گسترش ظرفیت تولیدی جامعه، افزایش بهره‌وری عوامل و تخصیص بهینه‌تر عوامل تولید را دربرمی‌گیرد، بطور بالقوه از صادرات صنعتی مستقیما" قابل حصول است . صادرات نفت علیرغم آنکه رشد قابل ملاحظه‌ای در اقتصاد ایران را موجب شده است ، لکن بعلت نوسانات شدید آن و همچنین اثرات رکودی آن بر بقیه بخش‌ها در هنگام رشد این متغیر، اثرات سوئی را بر مجموعه اقتصاد ایران بر جای گذاشته است ، در عین حال نمی‌توان نقش مثبت تامین مالی


دانلود با لینک مستقیم


تحقیق در مورد بررسی‌ اثر‌ صادرات‌ غیرنفتی‌ بر رشد اقتصادی‌ در ایران‌

دانلودمقاله ‌جنگ‌ ایران‌ و عراق‌

اختصاصی از فی موو دانلودمقاله ‌جنگ‌ ایران‌ و عراق‌ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 

 
سئوال‌ جدی‌ نسل‌ جوان‌ و اندیشمند جامعة‌ ما درخصوص‌ چگونگی‌ آغاز جنگ‌ ایران‌ و عراق، ما را بر آن‌ داشت‌ تا در سلسله‌ مقالاتی‌ به‌ تحلیل‌ تاریخی‌ و بررسی‌ این‌ واقعة‌ مهم‌ در تاریخ‌ معاصر ایران‌ بپردازیم.

مقدمه:
جنگ‌ ایران‌ وعراق‌ بی‌ شباهت‌ به‌ بسیاری‌ از جنگ‌های‌ نوین، برآیند عوامل‌ و متغیرهای‌ پیچیده‌ و تاریخی، فرهنگی، سیاسی‌ و اعتقادی‌ - ایدئولوژیک‌ است. برخی‌ از این‌ عوامل‌ به‌ اختلافات‌ تاریخی‌ و طولانی‌ بین‌ دو قوم‌ ماد و آشور در عصر باستان‌ و بعدها بین‌ دو فرهنگ‌ و دو ملت‌ عرب‌ و عجم‌ باز می‌گردد و برخی‌ دیگر به‌ تحولات‌ سیاسی، اجتماعی‌ و نظامی‌ در سطوح‌ ملی، منطقه‌ای‌ و بین‌ المللی‌ در مقطع‌ زمانی‌ پیش‌ از جنگ‌ هشت‌ ساله‌ (1359-1367) مربوط‌ می‌شود. شناخت‌ این‌ عوامل‌ - اعم‌ از عینی‌ یا ذهنی- زمینه‌ساز جنگ، به‌ اندازة‌ دستاورد و نتیجة‌ جنگ‌ به‌ عنوان‌ مجموعه‌ای‌ از تصمیمات‌ سیاسی‌ و نظامی‌ و فناوری‌ که‌ در صحنه‌ نبرد واقعی‌ به‌ کار گرفته‌ می‌شوند، مهم‌ است. اساساً‌ شروع‌ جنگی‌ بزرگ‌ و طولانی‌ بدون‌ وجود عوامل‌ تاریخی، فرهنگی‌ و استراتژیک‌ غیر محتمل‌ است. این‌ نوشتار خواهد کوشید، چشم‌ اندازی‌ از تاریخچة‌ اختلافات‌ ایران‌ و عراق‌ از ابتدا تا وقوع‌ "جنگ‌ تحمیلی" در 31 شهریور 1359 (22 سپتامبر 1980 م) را ترسیم‌ کند.
-1 سوابق‌ تاریخی‌ اولیه‌
به‌ شهادت‌ تاریخ، پیشینة‌ اختلافات‌ بین‌ ایران‌ و عراق‌ به‌ عصر باستان‌ و اختلاف‌ وتنش‌ بین‌ مادها و آشوریها باز می‌گردد. در این‌ دوره، دو جنگ‌ رسمی‌ بین‌ این‌ دو تمدن‌ درگرفت‌ که‌ در جنگ‌ نخست‌ (715 ق. م) آشوری‌ها- ساکنان‌ سرزمین‌های‌ شمال‌ عراق‌ - برای‌ اولین‌ بار آشوریها را در سال‌ (614-15 ق‌ .م) شکست‌ دادند و گسترة‌ قلمرو خود را وسعت‌ بخشیدند. در دوره‌ هخامنشیان‌ نیز، کوروش‌ در سال‌ 538 ق.م‌ با تصرف‌ بابل، - جنوب‌ و مرکز عراق‌ فعلی‌ - حکومت‌ بین‌النهرین‌ را منقرض‌ کرد و تمام‌ غرب‌ آسیا از جمله‌ سرتاسر سرزمین‌ عراق‌ فعلی‌ را به‌ قلمرو ایران‌ ضمیمه‌ نمود. این‌ مناطق‌ تا زمان‌ حملة‌ اسکندر مقدونی‌ (335 ق‌ .م) جزو قلمرو ایران‌ باقی‌ ماند.
در زمان‌ اشکانیان‌ و پارت‌ها نیز، بابل‌ بار دیگر به‌ تصرف‌ پادشاهان‌ اشکانی‌ درآمد و اکثر سرزمین‌های‌ از دست‌ رفته‌ در غرب‌ ایران‌ که‌ به‌ تصرف‌ اسکندر در آمده‌ بود، به‌ سرزمین‌ ایران‌ آن‌ زمان‌ پیوست. پادشاهان‌ اشکانی‌ تا سال‌ (116.م)- زمان‌ حمله‌ روم- بر بین‌النهرین، تیسفون‌ و سلوکیه‌ حکمرانی‌ داشتند؛ حتی‌ فرهاد سوم، پادشاه‌ اشکانی، در سال‌ 64 ق‌ .م‌ بابل‌ را پایتخت‌ دوم‌ اشکانیان‌ قرار داد.
در عصر ساسانیان، رقابت‌ دو امپراطوری‌ ایران‌ و روم‌ بر سر سرزمین‌های‌ غرب‌ آسیا شدت‌ یافت. سرانجام‌ شاپور اول، پادشاه‌ ساسانی، در سال‌ 260 م‌ رومیان‌ را شکست‌ داد و شخص‌ امپراطور - والرین‌ - را اسیر کرد و به‌ جندی‌ شاپور برد. به‌ دنبال‌ این‌ پیروزی، بار دیگر قلمرو ایران‌ به‌ تمام‌ سرزمینهای‌ غرب‌ آسیا گسترش‌ یافت‌ و تیسفون‌ (مداین) به‌ عنوان‌ پایتخت‌ رسمی‌ زمستانی‌ ساسانیان، به‌ مدت‌ چهار قرن‌ (260-637 م) پایتخت‌ رسمی‌ ساسانیان‌ باقی‌ ماند. این‌ وضع‌ تا ظهور اسلام‌ ادامه‌ داشت‌ و ایرانیان‌ بر بین‌النهرین‌ حاکمیت‌ مطلق‌ داشتند.(1)
با ظهور اسلام‌ و در دوران‌ خلفای‌ راشدین‌ - 11-41 ق‌ (632-660 م) - بویژه‌ در دورة‌ خلیفة‌ دوم‌ که‌ حکومت‌ اسلامی‌ در عربستان‌ (مکه‌ و مدینه) تثبیت‌ شده‌ بود، اعراب‌ مسلمان‌ به‌ سوی‌ ایران‌ حمله‌ ور شدند و با شکست‌ ارتش‌ نیرومند ایران، به‌ فرماندهی‌ رستم‌ فرخزاد، در جنگ‌ قادسیه، و انقراض‌ سلسلة‌ ساسانی، به‌ سمت‌ آسیای‌ مرکزی‌ پیش‌ رفتند. با شهادت‌ حضرت‌ علی‌ (ع) در سال‌ 41. ق، امویان‌ قدرت‌ خود را از شام‌ (سوریه‌ فعلی) به‌ سراسر دنیای‌ اسلام‌ آن‌ زمان‌ گسترش‌ دادند و حدود یک‌ قرن‌ (41-136 ق) بر آن‌ حکم‌ راندند. اما انحراف‌ روز افزون‌ خلفای‌ اموی‌ از اسلام‌ راستین‌ سبب‌ شد که‌ ایرانیان‌ به‌ طرفداری‌ از آل‌ علی‌ (ع) که‌ در تمام‌ دوره‌ اموی‌ به‌ شدت‌ مورد بی‌ مهری‌ قرار داشتند،به‌ فرماندهی‌ ابومسلم‌ خراسانی‌ در سال‌ 132 ق‌ (747 م) علیه‌ سلطة‌ اموی‌ قیام‌ کنند و پس‌ از حدود سه‌ سال‌ جنگ، در سال‌ 136 ق‌ (750 م)، حکومت‌ امویان‌ را منقرض‌ کرده‌ و عباسیان‌ را به‌ جای‌ آنها به‌ خلافت‌ بنشانند. عباسیان‌ مرکز خلافت‌ را از دمشق‌ (شام) به‌ بغداد که‌ کاملاً‌ تحت‌ نفوذ و سلطه‌ ایرانیان‌ قرار داشت، انتقال‌ دادند. در این‌ دوره، امور حکومتی‌ خلفای‌ عباسی‌ را به‌ تمامی‌ توسط‌ ایرانیان‌ اداره‌ می‌شد و حکومت‌های‌ منطقه‌ای‌ ایران، اختیارات‌ فوق‌ العاده‌ای‌ در حکومت‌ اسلامی‌ داشتند. در تمام‌ این‌ دورة‌ حدوداً‌ 505 ساله، خلیفه‌ تنها خلافت‌ می‌کرد و ایرانیان‌ حکومت‌ می‌کردند و تمام‌ خلفای‌ عباسی‌ نیز تقریباً‌ دست‌ نشاندة‌ ایرانیان‌ بودند.(2)
در این‌ دوره، آمیختگی‌ دو فرهنگ‌ ایرانی‌ و اسلامی، سبب‌ پیشرفت‌ علوم، فرهنگ‌ و تمدن‌ شد و تمدن‌ اسلامی‌ به‌ اعلأ درجه‌ خود رسید. در این‌ زمان‌ بغداد پس‌ از قسطنطنیه‌ (استانبول) بزرگترین‌ شهر جهان‌ محسوب‌ می‌شد. با مرگ‌ هارون‌رشید اختلاف‌ بر سر خلافت‌ بین‌ دو پسرش، امین‌ ومأمون، بالا گرفت. مردم‌ عراق‌ از امین‌ و ایرانیان‌ از مأمون‌ حمایت‌ می‌کردند. مأمون‌ به‌ کمک‌ ایرانیان‌ و سردار ایرانی، طاهر ذوالیمینین، به‌ بغداد لشکر کشید و با شکست‌ امین‌ و بدست‌ گرفتن‌ خلافت، پایتخت‌ را از بغداد به‌ مرو انتقال‌ داد. وی‌ با هدف‌ جلب‌ پشتیبانی‌ شیعیان‌ ایران‌ و عراق، امام‌ رضا(ع) را از مدینه‌ به‌ مرو آورد و ولایتعهدی‌ خود را به‌ وی‌ تحمیل‌ کرد. اما مدتی‌ بعد هنگامی‌ که‌ از مرو عازم‌ بغداد بود، از ترس‌ گسترش‌ دامنة‌ نفوذ امام، ایشان‌ را در بین‌ راه‌ خراسان‌ در محله‌ای‌ بنام‌ طوس‌ با زهر مسموم‌ کرد و به‌ شهادت‌ رساند. مأمون‌ با انتقال‌ پایتخت‌ از مرو به‌ بغداد، به‌ قلع‌ و قمع‌ کارگزاران‌ ایرانی‌ در دستگاه‌ حکومتی‌ خود پرداخت: در پی‌ این‌ اقدامات‌ مأمون، ایرانیان‌ بتدریج‌ نسبت‌ به‌ خلافت‌ عباسی‌ دلسرد شدند و به‌ قیام‌ علیه‌ آن‌ دست‌ زدند. از مهمترین‌ این‌ قیامها می‌توان‌ به‌ قیام‌ طاهریان، صفاریان‌ و سامانیان‌ اشاره‌ کرد. در ادامة‌ این‌ قیامها، سرانجام‌ ایرانیان‌ شیعه‌ ساکن‌ در دیلمان‌ علیة‌ خلیفه‌ عباسی‌ شوریدند و بغداد را به‌ تصرف‌ در آوردند، اما به‌ خلیفه‌ اجازه‌ دادند که‌ همچنان‌ بر مسند خود باقی‌ بماند. به‌ این‌ ترتیب، بار دیگر خلافت‌ اسلامی‌ تحت‌ نفوذ ایرانیان‌ ق-رار گ-رفت.
در زمان‌ سلطنت‌ سلجوقیان‌ نیز طغرل‌ پس‌ از تصرف‌ بغداد اجازه‌ داد که‌ خلیفه‌ بصورت‌ دست‌ نشانده‌ بر خلافت‌ باقی‌ بماند و خلیفه‌ نیز در عوض‌ او را «شاه‌ شرق» لقب‌ داد. سلجوقیان‌ که‌ به‌ امور مملکت‌ داری‌ آشنایی‌ چندانی‌ نداشتند، متوسل‌ به‌ دانشمندان‌ ایرانی‌ شدند تا حکومت‌ خود را قوام‌ و دوام‌ بخشند. این‌ امر موجب‌ قدرت‌گیری‌ مجدد ایرانیان‌ در امور خلافت‌ و نیز زمینه‌ ساز تجدید حیات‌ علمی‌ و ادبی‌ ایران‌ و عراق‌ گردید. در این‌ دوره‌ با تلاش‌ و کیاست‌ وزیر کاردان‌ ایرانی، خواجه‌ نظام‌الملک‌ طوسی، عمر خیام‌ نیشابوری، ریاضی‌دان‌ و شاعر ایرانی، تقویم‌ جلالی‌ را تنظیم‌ کرد و امام‌ محمد غزالی‌طوسی‌ به‌ بغداد دعوت‌ شد و به‌ آموزش‌ علوم‌ اسلامی‌ پرداخت. در پی‌ آن، مدارس‌ دینی‌ فراوانی‌ در بغداد ساخته‌ شد. این‌ وضع‌ کم‌ و بیش‌ تا انقراض‌ حکومت‌ سلجوقی‌ و حمله‌ مغول‌ و پس‌ از آن‌ حمله‌ تاتارها و تیمور لنگ‌ از اتابکان‌ سمرقند ادامه‌ داشت. تیمور در سال‌ 1401 م‌ با اشغال‌ بغداد، مردم‌ آن‌ دیار را قتل‌ عام‌ کرد و تمام‌ آثار و ابنیه‌ اسلامی‌ را به‌ همراه‌ صدها شهر به‌ ویرانه‌ تبدیل‌ کرد.(3)
-2 دوره‌ عثمانی‌ (1500-1922 م)
از قرن‌ شانزدهم‌ میلادی، با ظهور دو قدرت‌ و امپراطوری‌ عثمانی‌ و صفوی‌ در جهان‌ اسلام‌ با دو مذهب‌ متعارض‌ - اولی‌ از اهل‌ تسنن‌ و دومی‌ شیعی‌ مذهب‌ -، عراق‌ بار دیگر به‌ صحنه‌ کشمکش‌ و جنگ‌ تبدیل‌ شد. این‌ بار، دو امپراطوری‌ بزرگ‌ در جهت‌ تحقق‌ اهداف‌ خود به‌ صف‌ آرایی‌ علیه‌ یکدیگر پرداختند. دولت‌ سنی‌ عثمانی‌ که‌ خود را وارث‌ خلافت‌ اسلامی‌ می‌دانست، در صدد اعمال‌ حاکمیت‌ بر سراسر جهان‌ اسلام‌ و از جمله‌ ایران‌ بود. در مقابل، دولت‌ شیعی‌ صفوی‌ در ایران‌ نیز، تصرف‌ شهرهای‌ شیعه‌ مذهب‌ عراق‌ از جمله‌ کربلا، نجف، سامرا و بویژه‌ بغداد را در نظر داشت. در نتیجة‌ این‌ تعارضات، نیروهای‌ مسلح‌ دو کشور بارها در مقابل‌ یکدیگر صف‌ کشیدند و جنگ‌های‌ طولانی‌ بین‌ آنها در گرفت. (یادآوری‌ این‌ نکته‌ ضروری‌ است‌ که‌ قدرتهای‌ اروپایی‌ برای‌ تضعیف‌ این‌ دو امپراطوری‌ اسلامی‌ آتش‌ بیار معرکه‌ بودندو به‌ اختلافات‌ آنها دامن‌ می‌زدند.) اختلافات‌ دو امپراطوری‌ ایران‌ و عثمانی‌ کم‌ و بیش‌ حدود چهارصد سال‌ به‌ درازا کشید و تا پایان‌ جنگ‌ دوم‌ جهانی‌ به‌ انحأ مختلف‌ ادامه‌ داشت.(4) نتیجه‌ چهارصد سال‌ جنگ‌ و درگیری، بیش‌ از 18 معاهده‌ صلح‌ و چندین‌ پروتکل‌ مرزی‌ بود. از مهمترین‌ این‌ معاهدات‌ می‌توان‌ به شرح‌ زیر نام‌ برد:
1. قرارداد 1639 م‌ مابین‌ دولتهای‌ صفوی‌ و عثمانی‌ که‌ مرز دو کشور را بطور مبهم‌ و نامشخص‌ تعیین‌ کرده‌ بود.
2.معاهده‌ 1746 م‌ بین‌ نادر شاه‌ و سلطان‌ عثمانی‌ که‌ همان‌ ابهامات‌ قرارداد دولت‌ صفوی‌ و عثمانی‌ را داشت.
3.پیمان‌ صلح‌ ارزرم‌ که‌ متعاقب‌ جنگهای‌ دو ساله‌ 1821-1823 م‌ به‌ امضأ رسید و شرایط‌ قرارداد 1746 م‌ را مورد تأیید قرار داد و نتوانست‌ نقطه‌ پایانی‌ بر اختلاف‌ مرزی‌ دو کشور باشد.
4.پیمان‌ مهم‌ ارزرم‌ که‌ در سال‌ 1847 م‌ با میانجیگری‌ بریتانیا بین‌ ایران‌ وعثمانی‌ منعقد و مقرر گردید که‌ کمیسیونی‌ مرکب‌ از نمایندگان‌ طرفین، کار تعیین‌ دقیق‌ خطوط‌ مرزی‌ را به‌ عهده‌ گیرد.
5.پروتکل‌ 21 دسامبر 1911 م‌ تهران‌ و پروتکل‌ 1913 م‌ قسطنطنیه‌ که‌ موجب‌ آن‌ کمیسیون‌ تحدید حدود متشکل‌ از نمایندگان‌ ایران‌ - عثمانی، روسیه‌ و انگلستان، کار تعیین‌ مرزها و تنظیم‌ صورتجلسات‌ را به‌ عهده‌ گرفت.
اما تمامی‌ این‌ معاهدات‌ در برقراری‌ صلح‌ و ثبات‌ در مناسبات‌ ایران‌ وعثمانی‌ بی‌ نتیجه‌ ماند و اختلافات‌ دو کشور بیش‌ از قرنها ادامه‌ یافت‌ و با تجزیه‌ امپراطوری‌ عثمانی‌ و تأسیس‌ دولت‌ عراق‌ در سال‌ 1932 م، این‌ اختلافات‌ به‌ این‌ کشور [عراق] به‌ ارث‌ رسید.(5)
-3 دوره‌ استقلال‌ عراق‌
کشور عراق‌ در سال‌ 1920 م‌ پس‌ از جنگ‌ جهانی‌ اول‌ و فروپاشی‌ امپراطوری‌ عثمانی‌ از سه‌ ایالت‌ بصره، بغداد و موصل‌ تحت‌ قیمومیت‌ انگلستان‌ تأسیس‌ شد و در سال‌ 1932 م‌ استقلال‌ سیاسی‌ خود را به‌ دست‌ آورد. آخرین‌ وضعیت‌ مرزهای‌ آبی‌ و خاکی‌ را که‌ دولت‌ عراق‌ وارث‌ آن‌ شد، بوسیله‌ پروتکل‌ 1913 م‌ اسلامبول‌ و کمیسیون‌ تحدید حدود 1914 م‌ تعیین‌ شده‌ بود. براساس‌ پروتکل‌ مزبور که‌ با دخالت‌ و اعمال‌ نفوذ مستقیم‌ دو دولت‌ روسیه‌ و انگلستان‌ به‌ ایران‌ تحمیل‌ شد، شط‌ العرب‌و تمام‌ جزایر آن‌ که‌ زمانی‌ بصورت‌ مشترک‌ توسط‌ دو دولت‌ ایران‌ و عثمانی‌ اداره‌ می‌شد، تحت‌ حاکمیت‌ دولت‌ عثمانی‌ قرار گرفت؛ زیرا این‌ کشور قبل‌ از این، طی‌ قراردادی‌ امتیاز کشتیرانی‌ در اروندرود را به‌ دولت‌ انگلستان‌ واگذار کرده‌ بود. لذا دولت‌ انگلستان‌ در حمایت‌ از دولت‌ عثمانی، به‌ ایران‌ فشار آورد و این‌ کشور را مجبور به‌ پذیرش‌ حاکمیت‌ کامل‌ عثمانی‌ بر شط‌العرب‌ کرد. در حالیکه‌ در همین‌ زمان‌ «خط‌ تالوگ» یا «خط‌ القعر» بعنوان‌ عرف‌ بین‌المللی مورد پذیرش‌ همسایگان‌ واقع‌ شده‌ و در بسیاری‌ موارد به‌ مورد اجرا گذاشته‌ شده‌ بود.
بنابراین‌ با توجه‌ به‌ تحمیلی‌ بودن‌ پروتکل‌ 1913 م. و عدم‌ توجه‌ به‌ حقوق‌ ایران‌ در اروندرود، از همان‌ ابتدای‌ تأسیس‌ دولت‌ عراق، ایران‌ خواستار حل‌ و فصل‌ مناقشات‌ مرزی‌ و به‌ رسمیت‌ شناخته‌ شدن‌ حقوق‌ مسلم‌ خود بر شط‌العرب‌ و تعیین‌ خط‌ تالوگ‌ (خط‌ القعر) بعنوان‌ خط‌ مرز آبی‌ دو کشور شد. و پروتکل‌ 1913 م. و صورت‌ جلسات‌ منضم‌ به‌ آن‌ را به‌ دلیل‌ لغو آن‌ از سوی‌ دولت‌ ترکیه‌ (جانشین‌ دولت‌ عثمانی) و عدم‌ تصویب‌ آن‌ در مجلس‌ ایران‌ باطل‌ و بلااثر اعلام‌ کرد. در پی‌ آن، دولت‌ ایران‌ به‌ رسمیت‌ شناختن‌ استقلال‌ عراق‌ را موکول‌ به‌ پذیرش‌ حقوق‌ ایران‌ در اروندرود کرد. در مقابل، دولت‌ عراق‌ نه‌ تنها به‌ خواسته‌های‌ ایران‌ وقعی‌ نگذاشت، بلکه‌ اقدام‌ به‌ آزار و اذیت‌ اتباع‌ ایرانی‌ در آن‌ کشور نمود و به‌ مانند سلف‌ خویش، سیاست‌ دفع‌الوقت‌ را پیش‌ گرفت. این‌ مسئله‌ تا سال‌ 1929 م. ادامه‌ داشت‌ تا اینکه‌ دولت‌ انگلستان‌ که‌ در هر دو کشور دارای‌ نفوذ بود و اختلافات‌ رو به‌ تزاید ایران‌ و عراق‌ را خطری‌ برای‌ امنیت‌ منافع‌ خود در منطقه‌ و آبراه‌ خلیج‌ فارس‌ می‌دید، حل‌ و فصل‌ اختلافات‌ دو کشور را پیش‌ گرفت. وزیر مختار انگلیس‌ در 11 مارس‌ 1929 م. طی‌ یادداشتی‌ به‌ وزیر امور خارجه‌ وقت‌ ایران‌ خاطر نشان‌ کردکه:
«اگر دولت‌ ایران، عراق‌ را به‌ رسمیت‌ بشناسد دولت‌ من‌ که‌ به‌ طور مشروح‌ از نظرات‌ دولت‌ ایران‌ در مورد مشکلات‌ عملی‌ که‌ از وضع‌ موجود جریان‌ انجام‌ امور در شط‌العرب‌ دارد و تضمین‌هایی‌ که‌ می‌خواهد آگاهی‌ یافته‌ است، اقدامات‌ لازم‌ را با دولت‌ عراق‌ به‌ عمل‌ خواهد آورد تا با دولت‌ ایران‌ مساعدت‌ نماید که‌ خواست‌های‌ معقول خود را به‌ دست‌ آورد.»(6)
پس‌ از این‌ اعلام‌ اطمینان‌ رسمی‌ دولت‌ انگلستان‌ ، دولت‌ وقت‌ ایران‌ استقلال‌ کشور عراق‌ را به‌ رسمیت‌ شناخت. به‌ دنبال‌ آن‌ ایران‌ در تیر ماه‌ 1308 ش‌ (ژوئیه‌ 1929 م) اولین‌ سفارتخانه‌ خود را در بغداد گشود. اما برغم‌ این‌ اقدام‌ دولت‌ ایران، دولتین‌ انگلستان‌ و عراق، بر خلاف‌ وعده‌های‌ خود هیچگونه‌ اقدامی‌ در جهت‌ تأمین‌ خواسته‌های‌ ایران‌ انجام‌ ندادند و به‌ این‌ ترتیب، دولت‌ ایران‌ فریب‌ سیاست‌های‌ استعماری‌ انگلستان‌ را خورد و مصالح‌ و منافع‌ ملی‌ آن‌ نادیده‌ گرفته‌ شد. دولت‌ ایران‌ پس‌ از قریب‌ به‌ دو سال‌ صبر و انتظار، برای‌ جبران‌ اشتباه‌ خود، در آذر ماه‌ 1310 ش‌ طی‌ یادداشتی‌ به‌ دولت‌ عراق‌ «تحدید حدود 1914 م» بین‌ دو کشور، که‌ براساس‌ آن‌ حاکمیت‌ شط‌العرب‌ تماماً‌ به‌ عراق‌ واگذار شده‌ بود، را فاقد اعتبار دانست‌ و آن‌ را یکطرفه‌ لغو کرد. در پی‌ این‌ اقدام‌ ایران، برخوردهای‌ شدیدی‌ بین‌ نیروهای‌ مرزی‌ دو کشور رخ‌ داد و روابط‌ دیپلماتیک‌ ایران‌ و عراق‌ به‌ شدت‌ تیره‌ شد. با تشدید زد و خوردهای‌ مرزی‌ و تیره‌تر شدن‌ روابط‌ دو کشور، دولت‌ عراق‌ در چهاردهم‌ دسامبر 1934 م‌ طی‌ شکایتی‌ به‌ جامعه‌ ملل‌ ادعا کرد که‌ ایران‌ تعهدات‌ خود را نادیده‌ گرفته‌ است. به‌ دنبال‌ شکایت‌ عراق، شورای‌ جامعة‌ ملل‌ در پنجم‌ خرداد 1314 ش‌ (1935 م) تشکیل‌ جلسه‌ داد و پس‌ از بحث‌ و مذاکره، توصیه‌ کردند که‌ «طرفین‌ سعی‌ نمایند با مذاکرات‌ مستقیم‌ به‌ اختلاف‌ خود پایان‌ دهند و از انجام‌ هر عملی‌ که‌ موجب‌ تشدید مخاصمات‌ می‌شود، خودداری‌ کنند.»(7)
به‌ دنبال‌ ناتوانی‌ جامعة‌ ملل‌ در حل‌ و فصل‌ اختلافات‌ ایران‌ و عراق، دولت‌ انگلستان‌ - که‌ در این‌ زمان‌ از گسترش‌ نفوذ آلمان‌ نازی‌ در منطقه‌ هراس‌ داشت‌ و درصدد ایجاد پیمانی‌ بین‌ کشورهای‌ تحت‌ نفوذ خود در منطقه‌ برای‌ مقابله‌ با تحرکات‌ آلمان‌ بود و تداوم‌ کشمکش‌ و اختلافات‌ ایران‌ و عراق‌ را به‌ ضرر سیاست‌های‌ منطقه‌ای‌ خود می‌دید - تلاش‌ کرد تا به‌ مناقشات‌ دو کشور خاتمه‌ دهد. شورای‌ سلطنتی‌ انگلستان‌ در سال‌ 1936م‌ در جلسات‌ خود نظر داد که‌ «برای‌ بهبود روابط‌ دو کشور ایران‌ و عراق، خط‌ تالوگ‌ بعنوان‌ خط‌ آبهای‌ مرزی‌ دو کشور در شط‌العرب‌ شناخته‌ شود. اما وزارت‌ دریاداری‌ آن‌ کشور حاکمیت‌ ایران‌ را بر شط‌العرب‌ زیانبخش» دانست‌ و این‌ نظر را رد کرد و به‌ جای‌ آن‌ پیشنهاد کرد که‌ خط‌ تالوگ، فقط‌ در مقابل‌ آبادان‌ (حدود پنج‌ کیلومتر)به‌ مورد اجرا گذاشته‌ شود. در اجرای‌ این‌ طرح، دولت‌ انگلستان، ایران‌ را وادار کرد از دعاوی‌ خود نسبت‌ به‌ تجدید نظر در خطوط‌ مرزی، به‌ ویژه‌ حاکمیت‌ بر اروندرود، دست‌ بردارد.

 

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   57 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید


دانلود با لینک مستقیم


دانلودمقاله ‌جنگ‌ ایران‌ و عراق‌