فرمت فایل: word(قابل ویرایش)تعداد صفحات80
جنین شناسی معده (Embryology)
در مدت پنجمین هفته جنینی معده از پیشین روده (Foregut) لولة جنینی ایجاد می‌شود و تا هفته هفتم جنینی از طریق نزول، چرخش و اتساع پیشرونده شکل نرمال غیر قرینه خودش را بدست می‌آورد. ممکن است نوعی زمینه ارثی برای بعضی از مشکلات خوش خیم معده مانند دیورتیکولوم یا فتق های نافی بزرگ بوسیلة چرخش غیر نرمال معده و تثبیت آن وجود داشته باشد.
بافت شناسی :
معده متسع ترین قسمت لوله گوارش است، کیسه‌ای قابل اتساع و فیبر و ماسکولار که مری را به رودة کوچک ارتباط می‌دهد. دیواره معده از 4 لایه هم مرکز تشکیل شده: مخاط، زیر مخاط، لایه عضلانی خارجی و سروز، ضخامت مخاط 0.3-1.5mm است. لایه داخلی چین‌های طولی نامنظمی را نشان می‌دهد که به عنوان روگا (Rugae) شناخته می‌شوند و در یک معده منقبض شده هم با جنس غیر مسطح دیده می‌شوند و در هنگام اتساع معده صاف می‌شوند.
اپیتیوم ساده استوانه‌ای سطح سلولهای مخاط معده را می‌پوشاند و تا فرورفتگی‌های کوچک معده یا فوولاﺀ (Foveolae) که به غدد بلند لوله‌ای معده ختم می‌شوند، نفوذ می‌کند. تعداد کل غدد معده حدود است. فرو رفتگی‌های معده و غدد، سطحی تا 800 برای ترشح موکوس و اسید و آنزیم‌های هضم کننده ایجاد می‌کند.
سه نوع غده معده‌ای با طرح ساختاری مشابه ولی تنوع بافت شنا سی ناحیه‌ای وجود دارند:
- غدد کاردیاک (Cardiac glands): در محلی کوچک اطراف دهنه مری کوچکترین و کمترین غدد را شامل می‌شوند که کمتر از 10% مخاط را فرش میکنند.
- غدد اصلی معده ای (Main Gastric glands): بزرگ ترین و بیشترین غدد و حدود 75% مخاط را تشکیل می دهند و بیشتر در بدنه و فوندوس معده جای دارند.
- غدد پیلوری کوچک (Small Pyloric glands): در منطقه پیلور نزدیک دئودنوم واقع شده‌آند که حدود 15% مخاط را تشکیل می‌دهند و شبیه غدد کاردیاک هستند.
بافت شناسی غدد معده‌ای و فرورفتگی‌ها:
مخاط معده شامل اپتیلیوم ساده استوانه‌ای, لامینا پروپریا در زیر و عضله مخاطی در عمق میباشد سلولهای سطحی مخاط سطح لومینال و فرورفتگی‌های معده (Gastric pits) را تشکیل می دهند. محل تخلیه محتویات چندین غده معده‌ای در پایین هر فرو رفتگی است.
لامینا پروپریا محتوی سلولهای بافت هم بند و شبکة غنی مویرگی است. فشردگی غدد مخاطی. دیده شدن لامینا پروپریا را به سختی امکان پذیر می کند.
غدد اصلی معده , تخصصی ترین غدد, بلند مستقیم و معمولاً دو شاخه هستند, در برش طولی غدد معمولاً سه بخش دارند:
- قسمت فوقانی یا ایسموس (Isthmus): که به فرو رفتگی معده‌ای باز می‌شوند.
- قسمت میانی گردن: محتوی سلولهای گردنی- موکوس بهمراه سلولهای جانبی (parietal) است. هر دو قسمت اسیموس و گردن محتوی سلولهای بنیادی تکثیر شونده‌ای هستند که قادر به تولید سلولهای غدد و سطحی می‌باشند.
- قسمت تحتانی بدنه یا قسمت اصلی: که دارای دو منطقه مجزا است:
منطقه فوقانی: شامل سلولهای جانبی همراه سلولهای اصلی معده است.
منطقه تحتانی: اغلب محتوی سلولهای اصلی (chief cells) است.
بافت شناسی و عملکرد مخاط سطحی و سلولهای گردنی- مخاط:
پوسته نازک موکوسی ترشح شده توسط مخاط سطحی و سلولهای گردنی- مخاط، تشکیل یک سد موثر داخلی جهت حمایت از سطح معده می‌دهد.
بافت شناسی سلولهای مهم معده:
غدد اصلی معده در مخاط فوندوس و بدنه معده غدد لوله مانند رشته‌ای بلند و مستقیمی هستند که نسبت به سطح مخاط عمودی هستند. چندین غدد معمولاً به قاعده یک حفره معده باز می شوند. سلولهای بنیادی تکثیر شونده در اسیموس و گردن غدد معده ای قرار دارند. آنها هم به سمت بالا برای نوسازی سلولهای سطحی و هم به سمت پایین برای ایجاد سلولهای عمقی غدد معده‌ای مهاجرت میکنند. سلولهای جانبی، شایعترین سلولها در بدنه غدد هستند که با سلولهای گردن- مخاطی در نواحی گردنی یا سلولهای اصلی در نواحی قاعده‌ای همراه می‌باشند.
سلولهای اصلی، مکعبی تا ستونی شکل غالباً در نواحی قاعده‌ای غدد جای دارند و دارای هسته گرد قاعده‌ای می باشند.
غدد معده‌ای هم چنین به تعداد کمتر شامل سلولهای انترواندرکرین (Enteroendocrine)، سازنده هورمونهای روده‌ای می باشند که در برشهای معمولی به سختی دیده می شوند.
بررسی ویژگیهای دموگرافیک وبالینی بیماران مبتلا به کا نسر معده بستری
