دانلود تحقیق ورزشهای دوران بارداری و پس از زایمان

اختصاصی از فی موو دانلود تحقیق ورزشهای دوران بارداری و پس از زایمان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 32

مقدمه

ورزش در کاهش موارد سزارین و اضافه وزن کمتر در این دوران نیز موثر است.

زنان ایرانی در دوران بارداری به طور معمول به زندگی بی‌تحرک روی می‌آورند این درحالی است که نتایج مثبت فعالیت بدنی بطور کلی شناخته شده است. بی‌تحرکی در این دوران مشکلات زیادی شامل کمردرد، یبوست، اضافه وزن بیش از حد، ورم، مشکلات روحی و روانی به همراه دارد.

مطالعات مختلف در مورد تاثیر ورزش در دوران بارداری بر سلامت مادر و جنین نتایج ضد و نقیضی به دنبال داشته است. در مطالعه جدید محققان تاثیر یک دوره ورزش هوازی و غیرتحمل‌کننده وزن مانند دوچرخه سواری را که از خطر کمتری نسبت به ورزشهای تحمل‌کننده وزن مانند دویدن برخوردار است بر پیامد بارداری در مادر و نوزاد بررسی و با گروه شاهد مقایسه کردند.

محققان ‪ ۹۰‬زن باردار نخست‌زا را به طور تصادفی به دو گروه ‪ ۴۰‬نفره تجربی و ‪ ۵۰‬نفر شاهد تقسیم شدند. این زنان سالم غیرورزشکار ‪ ۲۰‬تا ‪ ۳۰‬سال داشتند که به درمانگاه مراقبتهای بارداری شهرستان قم مراجعه کرده بودند و سن حاملگی آنها ‪ ۲۰‬تا ‪ ۳۴‬هفته بود.

در گروه تجربی برنامه تمرین هشت هفته‌ای رکاب زدن با دوچرخه کارسنج با شدت ‪ ۵۰‬تا ‪ ۶۵‬حداکثر درصد ضربان قلب اجرا شد.

این زنان هر هفته دو جلسه تمرین داشتند که مدت هر جلسه هفته اول ‪۱۵‬ دقیقه بود که به تدریج افزایش یافت و در هفته هشتم به ‪ ۳۰‬دقیقه رسید.

هر جلسه تمرین شامل مراحل گرم کردن و سرد کردن بود.

میانگین افزایش وزن دوران بارداری و طول مدت مرحله دوم زایمان در گروه تجربی به طور معنی‌داری کمتر از گروه شاهد بود.

وزن نوزادان حین تولد تفاوت معنی‌داری نداشت و در هر دو گروه در حد طبیعی ‪ ۲۳۰۰‬تا ‪ ۴۰۰۰‬گرم بود.

این یافته‌ها نشان می‌دهد فعالیت ورزشی دوران بارداری بر وزن حین تولد نوزاد تاثیر منفی ندارد و مادران باردار سالم می‌توانند با نیازهای فیزیولوژیک فعالیت ورزشی و رشد نوزاد سازگاری پیدا کنند.

همچنین زایمان سزارین در گروه شاهد افزایش آماری معنی داری داشت که نشان‌دهنده این است که فعالیت بدنی دوران بارداری با کاهش تعداد سزارین همراه است.

مادران غیر ورزشکار و سالم می‌توانند با اطمینان برنامه ورزشی هوازی مشخصی را که طی این پژوهش ارایه شد از هفته سیزدهم بارداری آغاز کنند و تا پایان بارداری ادامه دهند.

ورزش منظم هوازی دوران بارداری پس از رفع احتمال خطر تهدید به سقط، با رعایت اصول و ایمنی تحت مراقبت متخصصان می‌تواند طول مرحله فعال زایمان را کوتاهتر و میزان سزارین، و ناراحتی جنین حین زایمان را کاهش دهد.

تحقیق درباره بی حسی و بیهوشی در زایمان

اختصاصی از فی موو تحقیق درباره بی حسی و بیهوشی در زایمان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word  (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 21 صفحه

فهرست مطالب

عنوان

صفحه

1- شکل درد زایمانی

1

2- اثرات درد زایمان در تنفس مادر

1

3- اثرات نور و آندوکرین درد زایمان

2

4- اثرات قلبی عروقی درد زایمان

2

5- اثرات درد زایمان در جنین

3

6- هوشبرهای استنشاقی

4

7- علل سزارین و  موارد خاص آن

8-ناهنجاریهای جنینی

5

6

9- اثرات سزارین در مادر

7

10- اثرات سزارین روی جنین و نوزاد

7

11- انتخاب نوع بیهوشی برای سزارین

7

12- آنستزی رژیونال برای سزارین

8

13- مزایای آنستزی رژیونال در سزارین

9

14- بیهوشی عمومی برای سزارین

9

15- پیشگیری از آسپیراسیون ریوی

10

16- تجویز اکسیژن قبل از اینداکشن بیهوشی

11

17- اینداکشن بیهوشی

12

عنوان

صفحه

18- نگهداری بیهوشی

12

19- اثرات بیهوشی عمومی بر نوزاد

14

20- جراحی الکتیو

15

21- جراحی ضروری ‎(Urgency)

16

22- جراحی اضطراری ‎(Emergency)

16

 شکل درد زایمانی

در طی فاز مخفی مرحلة اول زایمان درد به شکل درد خفیف یا کرامپ متوسط محدود به درماتومهای 11‎T و ­122‎T می‎باشد. با پیشرفت زایمان در فاز فعال مرحلة اول زمانی که انقباضات رحم شدت می‎یابد،‌ احساس و درک درد در درماتومهای ‎11­‎T و 12‎T شدت یافته به شکل تیزوکرامپی با انتشار به دو درماتوم مجاور یعنی 10‎T و 1‎L توصیف می‎گردد.

در اواخر ملحة اول و در مرحلة دوم زایمان، درد بطور شدیدتری در پرینه، قسمت  تحتانی ساکروم، مقعد و غالباً رانها احساس می‎شود.

2- اثرات درد زایمان در تنفس مادر

درد زایمان محرک قوی تنفسی است، سبب افزایش قابل توجه در حجم جاری و حجم دقیقه‎ای و افزایش بیشتر در ونتیلاسیون آلوئولی می‏شود. این هیپرونتیلاسیون منجر به کاهش ‎Paco از میزان نرمال حاملگی یعنی از ‎mmHg32 به حدود ‎mmHg30-16 می‎گردد و حتی گاهی به 15-10 میلی‎متر جیوه می‎رسد.

کاهش ‎2‎Paco با افزایش همزمان در ‎PH تا حدود 6/7-55/7 همراه است. با خاتمة هر انقباض و کاهش درد، تنفس دیگر توسط درد تحریک نمی‎شود و هیپوکاپنی موجود سبب هیپوونتیلاسیون در فاصلة‌ انقباضات می‎شود که این هیپوونتیلاسیون باعث 50-10 درصد کاهش در فشار اکسیژن شریانی (با میانگین 30-25 درصد) می‎شود. دریافت اپیوئید اثرات دپرسانت تنفسی آلکالوز را تشدید می‎کند. اگر 2‎Pao مادر به کمتر از 70 میلی‎متر جیوه برسد، اثرات زیانباری چون هیپوکسمی و کاهش ریت قلب در جنین مشاهده می‎شود.

3- اثرات نوروآندوکرین درد زایمان

درد و اضطراب در فاز فعال زایمان سبب افزایش در آزاد شدن اپی نفرین به میزان 600-300 درصد، نوراپی نفرین به میزان 400-200 درصد و افزایش تولید کوروتیزول به میزان 300-200 درصد می‎شود. میزان ‎ACTH و کورتیکواستروئیدها نیز افزایش می‎یابد. کاتکولامین‎ها برای تطابق نوزاد با محیط خارج رحمی، از جمله برای تولید و رهایی سورفاکتانت، جذب مایع ریه‎ها، هوموستازگلوکز، تغییرات قلبی ‎- عروقی و متابولیسم آب ضروری هستند. لکن تحریک سمپاتیک ناشی از درد منجر به افزایش فشارخون و تاکیکاردی می‎شود که در بیماران هیپرتانسیو و بیماران قلبی می‎تواند خطرناک باشد.

تحقیق در مورد مراقبت های پس از زایمان ( مرجع کامل اطلاعات )

اختصاصی از فی موو تحقیق در مورد مراقبت های پس از زایمان ( مرجع کامل اطلاعات ) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه12

مراقبت های پس از زایمان ( مرجع کامل اطلاعات )

تعاریف مراقبت های پس از زایمان

پس از زایمان

مراقبت های معمول پس از زایمان، طی 3 ملاقات انجام می شود که ملاقات اول در روزهای 1 تا 3، ملاقات دوم در روزهای 10 تا 15 و ملاقات سوم در روزهای 42 تا 60 پس از زایمان انجام  می شود. مراقبت های نوزاد نیز در3 نوبت شامل مراقبت بدو تولد، مراقبت روزهای 3 تا 5 و مراقبت روز 30 انجام می شود.

برای مادری که در بیمارستان زایمان می کند، مراقبت پس از زایمان در بیمارستان را می توان مراقبت بار اول پس از زایمان محسوب کرد.

نوزاد مادری که به هر دلیل تحت درمان داروهای روان گردان است، باید تحت مراقبت متخصص اطفال قرار بگیرد.

  آموزش و توصیه:

طی ملاقات های پس از زایمان در مورد بهداشت فردی و روان و جنسی، علائم خطر، شکایت شایع، تغذیه و مکمل های دارویی، نحوه شیردهی و مشکلات و تداوم آن، مراقبت از نوزاد و علائم خطر نوزاد، مشاوره تنظیم خانواده، مراجعه برای انجام پاپ اسمیر در صورت نیاز و مراجعه برای دریافت خدمات تنظیم خانواده، بهداشت دهان و دندان به مادر آموزش دهید.

نکته: در هر  ملاقات، علائم خطر را به مادر گوشزد کنید و مطمئن شوید که این علائم را فراگرفته است.

اختلال هوشیاری:

 عدم پاسخگویی مادر به تحریکات وارده (نیشگون، ضربه، نور و…) یا عدم درک زمان و مکان

ارزیابی علائم خطر فوری:

در ملاقات اول و دوم، ابتدا مادر را از نظر وجود علائم خطر فوری بررسی کنید.

التهاب لثه: متورم، پرخون و قرمز شدن لثه

بررسی پرونده و آشنایی با وضعیت مادر:

 در ملاقات دوم و سوم، فرم مراقبت را  مرور کرده و نقایصی مانند  تکمیل نبودن قسمتهای مختلف را رفع کنید.

بیماری زمینه ای:

 منظور بیماری های قلبی، کلیوی، دیابت، فشارخون بالا، صرع،… است.

بخشی از فهرست مطالب

دانلود پاورپوینت کاربرد طب فشاری در بارداری و زایمان

اختصاصی از فی موو دانلود پاورپوینت کاربرد طب فشاری در بارداری و زایمان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعداد اسلایدها : 36 اسلاید

دانلود مقاله زایمان سزارین

اختصاصی از فی موو دانلود مقاله زایمان سزارین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مشخصات این فایل
عنوان: زایمان سزارین
فرمت فایل: word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 36

این مقاله درمورد زایمان سزارین می باشد.

خلاصه آنچه در مقاله زایمان سزارین می خوانید .

روش برش عرضی در سزارین
اغلب مشاهده می شود رحم چرخش به راست (دکستروروتاسیون) دارد به طوری که لیگامان گرد سمت چپ نسبت به سمت راست، در موقعیت قدامی تر و نزدیک تر به خط وسط قرار می گیرد. بعضی جراحان در موارد دفع مکونیوم غلیظ یا عفونت مایع آمنیون تجیح می دهند یک پک لاپاراتومی مرطوب را در هر ناودان پریتونئال جانبی قرار دهند تا مایعات و خون خارج شده از رحم باز شده را به خود جذب کند. معمولا لایه نسبتاً سست بازگشت پریتوئن بر روی حاشیه فوقانی مثانه و روی بخش قدامی سگمان تحتانی رحم – مثانه در خط وسط با فورسپس گرفته و به وسیله اسکالپل یا قیچی برش عرض داده می شود.
قیچی بین سروز مثانه ای رحمی و میومتر سگمان تحتانی رحم داخل، و از خط وسط به سمت خارج رانده می شود و همزمان تیغه ها به طور متناوب باز می شوند تا زانو به عرض 2 سانتی متر از سروز جدا (که بعداً بریده می شود) جدا شود.
پس از نزدیک شدن به حاشیه جانبی هر سمت قیچی کمی به سمت کمری متوجه         می شود.
فلاپ پایینی پریتوئن را بالا می برند و مثانه را با دیسکسیون کند یا تیز از میومتر زیر ان به آرامی جدا می کنند.
به طور کلی جدا کردن مثانه نباید عمق بیش از 5 سانتی متر داشته باشد و معمولا باید از این هم کمتر باشد. به ویژه در سرویکس های متسع و افاسمان این احتمال وجود دارد که دیسکسیون به پایین عمیق شود و اشتباهاً به جای سگمان تحتانی رحم، واژن را باز کنند و وارد ان شود.
رحم را حدود 1 سانتی متر زیر حاشیه تحتانی باز می شود. یک نکته مهم این است که در زنانی که سرویکس آنها کاملا دیلاته است و یا دیلاتاسیون کامل دارد، برش رحمی نسبتا بالاتر انجام شود، تا خطر گسترش برش به دو طرف و صدمه به شریان های رحمی و ورود اشتباهی به داخل واژن به حداقل برسد. محل برگشت سروز مثانه ای رحمی به عنوان راهنما به کار می رود.
برش رحم را می توان با تکنیک های گوناگون انجام داد. همه این تکنیک ها با برش عرضی سگمان تحتانی رحم به وسیله اسکالپل، به طول حدود 2-1 سانتی متر در قسمت وسط انجام می شوند، این عمل را باید به دقت انجام داد تا جنین زیر آن آسیب نبیند.
در مطالعه چند مرکزی گروهی از محققان در سال 2005، شایع ترین آسیب جنینی گزارش شده در 37110 مود زایمان سزاری، پارگی های پوستی بوده است. استفاده از هموستات یا انگشتان برای ورود دقیق به طور کند (بلانت) و برای جدا کردن عضلات، می تواند مفید باشد. وقتی رحم باز شد، برش را می توان با امتداد در طرفین و سپس مختصری به بالا به وسیله قیچی بانداژ گسترش داد.
اگر سگمان تحتانی رحم نازک باشد می توان برش را با فقط کشیدن محل شکاف از طریق فشار به خارج و بالا به وسیله هر یک از انگشتان اشاره گسترش داد.

محققان نشان داده اند که امتداد دادن برش رحمی اولیه به طریقه کند یا تیز از لحاظ ایمنی و عوارض پس از عمل با هم مشابه اند.
محققان دیگر گزارش کردند که روش تیز احتمال خونریزی و نیاز به انتقال خون را افزایش می دهد.
* نکته بسیار مهم،  ایجاد برش رحم برای زایمان سر و تنه جنین است بدون آنکه شریان ها و وریدهای رحمی واقع در حاشیه های جانبی رحم بریده یا پاره شوند.
اگر جفت در مسیر برش قرار داشته باشد باید آن را جدا کرد یا برش داد. وقتی جفت برش داده می شود، خونریزی از جنین مکن است شدید باشد؛ بنابراین در چنین مواردی باید بند ناف را هرچه سریع تر کلامپ کرد.
روش برش کلاسیک سزارین
گاهی استفاده از برش کلاسیک لازم می شود. بعضی از اندیکاسیون های برش مزبور عبارت اند از :
1)    وجود مشکل در باز کردن یا ورود بی خطر به سگمان تحتانی رحم به دلیل چسبندگی محکم مثانه ناشی از جراحی قبلی یا وجود میوم در سگمان تحتانی رحم یا کارسینوم مهاجم سرویکس.
2)    قرار عرضی جنین بزرگ به ویژه در صورتی که پرده های جنینی پاره شده باشند و شانه در کانال ازیمان گیر کرده بلشد. مخصوصاً ممکن است وضع حمل جنین با نمایش عرضی پشت – پایین از میان برش عرضی مشکل باشد.
3)    در بعضی موارد جفت سرراهی توأم با لانه گزینی قدامی به ویژه در موادری که جفت در محل برش قبلی لانه گزینی کرده است (پلاسنتا پرکرتا).
4)    در بعضی جنین های بسیار کوچک (به خصوص با نمایش بریچ) که سگمان تحتانی رحم نازک نشده است.
5)    در برخی از موارد چاقی مفرط مادر که تنها قسمت فوقانی رحم به سهولت در دسترس است.

بستن شکــم
همه پک ها خارج می شوند، خون و مایع آمنیون موجود در ناودان ها و کولدوساک با ساکشن ملایم تخلیه می شوند. برخی جراحان ناودان ها و کولدوساک را مخصوصاً در صورت وجود عفونت یا مکونیوم شستشو می دهند. مطالعه تصادفی کوچکی که در سال 2003 انجام شد نشان می دهد که این مرحله در زنان گروه کم خطر که مبتلا به آمنیونیت نیستند، ضروری نیست. پس از شمارش صحیح ابزار و گازهای استفاده شده، لایه های بریده شده شکم بخیه می شوند.
همان طور که ذکر شد جراحان از بستن پریتوئن جداری صرف نظر می کنند در صورت وجود روده های متسع، بستن پریتوئن مانع آسیب روده ها در زمان بستن فاسیا می شود. هنگام بستن هر یک از لایه ها، نواحی خونریزی پیدا، کلامپ و لیگاتور می شوند، اجازه داده می شود که عضلات رکتوس در جای خود قرار بگیرند و فضای زیر فاسیا را به دقت از نظر هموستاز کنترل می کنند. در صورت وجود دیاستاز قابل توجهریال عضلات رکتوس را با نخ کرومیک صفر یا 1 با یک یا دو بخیه به شکل & به هم نزدیک می کنند. فاسیای روی رکتوس را با نخ غیرقابل جذب و منقطع شماره صفر در خارج لبه های بریده فاسیا و با حداکثر فاصله 1 سانتی متر از هم، یا با بخیه پیوسته بدون لاکینگ از نخ دائمی یا دارای جذب طولانی بخیه می کنند.

بخشی از فهرست مطالب مقاله زایمان سزارین

تعریف زایمان سزارین
روش زایمان سزارین
برش های شکمی
برش عمودی
برش های عرضی
برش های رحم
روش برش عرضی در سزارین
روش برش کلاسیک سزارین
اندیکاسیون ها
کنترل حوالی زمان زایمان
مراقبت های قبل از عمل
مایعات داخل وریدی
پیشگیری از عفونت بعد از عمل
اتاق ریکاوری
مراقبت های بعدی
درمان ضد درد
علایم حیاتی
مایع درمانی و رژیم غذایی
عملکرد مثانه و روده ها
راه افتادن بیمار
مراقبت از زخم
بررسی های آزمایشگاهی
ترخیص از بیمارستان