یک سازه فضایی بهینه به سازه ای اطلاق می شود که به کمترین تعداد اعضا یعنی کمترین میزان بار مرده و در عین حال کمترین خیز ممکن طرح شود به طوری که اهداف مهندسین و بهره برداران آن پروژه را میسر نماید. حال بنا به دلایلی نظیر سرعت و سهولت عملیات اجرا، سبک بودن و حمل آسان و از همه مهمتر قابلیت اجرا در دهانه های طولانی نسبت به نمونه های بتنی، اگر از این سیستم سازه ای به عنوان عرشه پل ها استفاده گردد، مستلزم بررسی دقیق خیزهای ناشی از بارهای متحرک ناشی از عبور و مرور وسایل نقلیه موتوری است. لذا شناخت عوامل تاثیرگذار بر تغییرات خیز ناشی از بارهای مرده و متحرک یکی از مهمترین وظایف مهندسین این عرصه به شمار می آید. از مهمترین این عوامل می توان به تغییرات قطر اعضای یک سازه فضایی اشاره نمود که می تواند نقش بسزایی در تغییرمکان گره های آن سازه داشته باشد. لذا در این پژوهش با تغییر قطر تک تک اعضای یک سازه مشبک فضایی که به عنوان عرشه پل مورد استفاده قرار گرفته به بررسی خیزهای ناشی از بارهای مرده و زنده (متحرک) و همچنین کمانش اعضایی که تحت تاثیر این بارهای اعمالی قرار دارند، می پردازیم.
سال انتشار: 1392
تعداد صفحات: 9
فرمت فایل: pdf
بررسی رفتار سازه های فضایی در عرشه پل ها با تغییرات قطر و ضخامت اعضا