لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه9
کمبود فضای شهری
چکیده :
شهرنشینانی که در فضاهای محدود و ماشینی چه در محل کار و چه در محل سکونت روزگار سپری می کنند بیش از پیش به استراحت در محیطهای طبیعی نیاز دارند گرچه در بعضی مناطق کشورمان همچون استانهای شمالی و از جمله استان سرسبز ابهر طبیعت مناسبی جهت گذران اوقات فراغت در خارج از محیطهای شهری فراهم است اما وضعیت موجود فضای سبز شهری در کشور حاکی از کمبود سرانه این کاربری در سطح شهرها می باشد. سند برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برای سال 1383 (افق برنامه سوم) میزان 12 مترمربع را برای سرانه سطح فضاهای سبز شهری پیش بینی نموده است و با فرض تحقق این هدف کمی در مقایسه با شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد که حداقل بین 20 تا 25 متر مربع برای هر نفر می باشد رقم بسیار کمتری را نشان می دهد از طرف دیگر توزیع نامتناسب این فضاهای موجود بخصوص تمرکز در چند شهر بزرگ وضعیت نامتعادل کاربری ها در شهرهای متوسط و کوچک کشور را گوشزد می نماید و اما به فرض تحقق میزان سرانه 627 / 1 متر مربع فضای سبز شهری بر اساس سند برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ابهر میزان کاربری فضای سبز عمومی در شهرهای این استان با وضعیتی بحرانی روبرو می باشد.
مقدمه
فضای سبز شهری در واقع از سطوح کاربری زمین شهری با پوشش گیاهی انسان ساخت است که هم واجد «بازدهی اجتماعی» و هم واجد «بازدهی اکولوژیکی» می باشد و از دیدگاه شهر سازی نیز در بر گیرنده بخشی از سیمای شهر است که از انواع پوشش گیاهی تشکیل یافته و به عنوان یک عامل زنده و حیاتی در کنار کالبد بی جان شهر تعیین کننده ساخت مرفولوژیک شهر است.
از معدود کاربری هایی که به درستی نمی توان سرانه استاندارد مشخص و معینی را برای آن تعریف کرد فضای سبز شهری است چرا که مقدار مورد نیاز این کاربری در هر شهری با خصوصیات اقلیمی و پوشش گیاهی طبیعی منطقه، میزان آلودگی هوا و حتی خصوصیات اجتماعی شهرنشینان در ارتباط می باشد و برقراری اکولوژیکی در مقابل محیط های ساخته شده و رفع نیازهای گذران اوقات فراغت می تواند مهمترین هدف در برنامه ریزی های توسعه فضای سبز شهری باشد.
در حال استاندارد و سرانه متعارف و مورد قبول وزارت مسکن و شهر سازی برای شهرهای کشور بین 7 تا 12 متر مربع معرفی شده است که در مقایسه با شاخص تعیین شده از طرف محیط زیست سازمان ملل متحد (حداقل بین 20 تا 25 متر مربع) رقم بسیار کمتری را نشان می دهد در مجموع آنچه که از دیدگاه محیط اجتماعی در ارتباط با فضای سبز شهری اهمیت دارد میزان فضای سبز عمومی است که از آن به فضای سبز اجتماعی تعبیر می گردد بنابراین در برخی محیط ها بویژه مناطق سر سبز و حاصلخیز منطقه حاشیه دریای خزر که بعد اجتماعی فضای سبز ارجحیت بیشتری بر بعد اکولوژیکی آن دارد مفهوم سرانه فضای سبز می تواند در مورد فضای سبزی به کار رود که در آن گذران اوقات فراغت بازی و تفریح تدارکدیده می شود. انواع فضای سبز شهری فضای سبز شهری بنا به کاربردی که دارند به انواع مختلفی دسته بندی می شوند ولی بطور عمده فضاهای سبز شهری شامل دو دسته فضاهای سبز برون شهری و درون شهری می باشند. فضاهای سبز برون شهری بیشتر نقش مهار کننده رشد بی رویه شهرها را دارند و از بازدهی اکولوژیکی ـ زیست محیطی مناسبی برخوردارند که از الگوهای مناسب آن می توان به کمربندیهای سبز احاطه کننده (دارای نقش بارز تعیین حدود شهر و جلوگیری از نابودی اراضی قابل کشت حومه شهرها)، کمان های سبز (مهار و هدایت رشد بی رویه شهرها) محورهای سبز (حاشیه ورودی و خروجی شهرها) پارکهای ملی (که بیشتر شامل محیط های طبیعی دست نخورده در حاشیه شهرهاست) و پارکهای طبیعی و مصنوعی جنگلی در حومه شهرها اشاره نمود.
تحقیق درباره بررسی کمبود فضای شهری
