لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه12
عوامل متمایز کننده در MRI Contrast Agents
امروزه بعنوان عامل متمایز کننده در MRI مورد استفاده قرار می گیرند.
در 15 سال قبل هدف اصلی دانشمندان گسترش نشانه گذاری و پاسخی برای اساسی برای گسترش حساسیت بالای بود.
از نشانه گذاری آلبومین سرم انسان برای توسعه عوامل آنژیوگرافی و تشخیص مولکولهایی با غلظت های کم استفاده می شود.
با روشهای مختلف می توان سلول هایی که در MRI قادرند با Gd کی لیت بسازند را مشخص کرد. نهایتاً با ویژگی تغییر جهت پارامغناطیسی کمپلکس می توان یک سری جدید عوامل متمایز کننده (CA) که مبنی بر انتقال سیگنال مولکول آب و ویژگی تبادل پروتونهای CA و واکنش بین مولکولهای آب با لانتایند بهره برداری کرد.
تفکیک فضایی بسیار عالی و ظرفیت برجسته بافت های مختلف، موفقیت گسترده در زمینه MRI را در تشخیص های پزشکی بوجود آورده اند.
تمایز در MRI در نتیجه یک تأثیر و تأثر فاکتورهای زیادی از کمپلکس که شامل رابطه زمان های آسایش و و دانسیته پروتون بافتها و پارامترهای مفید دیگر می باشند.
تمایز در MRI می توان بوسیله عامل متمایز کننده مناسب افزایش پیدا کند. در واقع این نشان می دهد که عوامل متمایز کننده باعث تغییر سرعت آسایشی پروتون آب می شود که این اطلاعات فیزیولوژی همراه با این CA ها برتر از تفکیک آناتوی معمولی بدست آمده در غیاب CA هستند.
CA ها بطور وسیع در پزشکی برای تشخیص اندام تخریب شده و شکستگی سد مغزی – خونی رو عوامل ناهنجار در تصفیه کلیه و جریان خون در بافتها مورد استفاده قرار گیرند. از کاربردهای دیگر می توان نشانگذاری تومور را که پیوسته تحت گسترش قرار دارد نام برد.
هر روز حدود 35% معالجات MRI ، از CA ها استفاده می شود. برخلاف CAهای مورد استفاده در مغز نگاری کامپیوتری و درمانهای هسته ای، CA های MRI بطور مستقیم در تصویر مشخص نیستند. CA ها روی زمانهای آسایش پروتونهای آب و در نتیجه روی شدت سیگنال NMR تأثیر می گذارند.
بطور کلی هدف CA ها کاهش برای دستیابی به یک سیگنال شدید در زمانهای
تحقیق در مورد عوامل متمایز کننده در MRI Contrast Agents