مقدمه:
بیماری میاستنی گراویس یک بیماری گرفتار‌کننده محل اتصال عصب، عضله می‌باشد. این بیماری به صورت ضعف و احساس خستگی در عضلات چشمی، صورت، ازوفارنکس، حلق، حنجره، اندامها و سایر عضلات بدن تظاهر می‌کند. این بیماری در هر سنی دیده می‌شود. حداکثر وقوع آن در خانمها 20 تا 30 سالگی و در مردها دهه 6 و 7 گزارش شده است. در زیر 40 سالگی زنان 3-2 برابر مردان درگیر می‌شوند و در اواخر عمر در مردان شایعتر می‌باشد (1).
بروز آن در سالهای اخیر افزایش واضح داشته است که به خاطر بهبود روشهای تشخیصی است. شیوع آن در برخی کشورها از 43 تا 84 در میلیون (1) تا 14 درصد هزار (2) ذکر شده است. موارد فامیلی آن نیز دیده شده است. ارتباط این بیماری با انواع HLA طی بررسی‌های بعمل آمده در مناطق مختلف یکسان نبوده است و تفاوتهایی در ارتباط با نوع HLA دیده شده است (1، 2).
پراکندگی وسیع سنی این بیماری و ناتوانی همراه که محدودکننده کارکرد اشخاص مبتلا می‌باشد و در طی دوره 4-7 ساله فرد را از فعالیت محروم می‌کند از مشخصات این بیماری است (1). نکته مهم عدم تشخیص به موقع بیماری و خطرات مصرف برخی داروها و انجام اقدامات جراحی و بیهوشی است که خود منجر به ابتلا بیمار به کریز تنفسی و خطر مرگ در موارد عدم شناسایی می‌گردد. در مقابل اقدامات درمانی وجود دارد که تا حد زیادی بیماری را کنترل و کارکرد فرد را بهبود می‌بخشد. همه این شواهد مؤید اهمیت دادن به این بیماری و تشخیص و درمان آن می‌باشد. با توجه به نکات بالا و عدم بررسی ارتباط نوع HLA با میاستنی گراویس در منطقه جنوب شرق ایران بررسی آن می‌تواند ارتباطات جدیدی را نشان داده و بیشتر جنبه‌های ژنتیکی و آنتی‌ژنی بیماری را به ما نشان دهد و در تأیید بیماری نیز مؤثر واقع گردد.
روش کار:
در این مطالعه 44 (29 زن و 15 مرد) بیمار مبتلا به بیماری میاستنی گراویس و 100 (51 زن و 49 مرد) داوطلب سالم مورد بررسی قرار گرفتند بیماران از بین 98 بیمار میاستنی گراویس مراجعه کننده به مرکز آموزشی – درمانی شفای کرمان که تمایل به همکاری در مطالعه را داشتند انتخاب شدند. تشخیص میاستنی گراویس بر اساس معاینه نورولوژی، آزمون تنسیلون، الکترونرودیاگنوزیس و در موارد مشکوک MRI مغز انجام می‌شد. شاهدها از داوطلبان اهداء خون مراجعه کننده به مرکز انتقال خون کرمان که در دهه سوم و چهارم زندگی بودند و در شرح حال فاقد بیماریهایی مثل دیابت، پرکاری تیرویید، لوپوس، نفروپاتی IgA، سل، هپاتیت مزمن فعال و انتروپاتی گلوتن بودند انتخاب شدند. هدف از حذف این بیماریها احتمال HLA مشترک با میاستنی گراویس بود. نمونه‌گیری هم در گروه شاهد و هم گروه بیماران به صورت متوالی بود و افرادی که تمایل به همکاری داشتند و شرایط ورود به مطالعه را داشتند وارد مطالعه می‌شدند.
شامل 9 صفحه word
دانلود مقاله ارتباط بیماری میاستنی گراویس با HLA در بیماران مراجعه