لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 21
فهرست و توضیحات:
مقدمه
ایقاع
عناصر و شرایط ایقا
تقسیم ایقاع از جهت آثار حقوقی
نهاد حقوقی وکالت
مستندات وکالت
تبیین ماهیت وکالت
شرایط صحت وکالت
فرق وکالت با اذن
جمع بندی و نتیجه گیری
منابع وماخذ
مقدمه
در خصوص این که نهاد حقوق وکالت عقد است یا ایقاع بحث های فراوانی شده است؛ برخی از فقهای قدیم وکالت را ایقاع دانسته اند و برخی آن را دارای نوعی ماهیت بینابینی شمرده اند؛ اما این در حالی است که اکثر این مناقشات پایان یافته و امروزه به طور کلی کم تر حقوق دانی در عقد بودن وکالت تردید کرده است. در پژوهش حاضر ابتدا به معنا و مفهوم عقد و ایقاع نگاه مختصری خواهیم داشت و سپس بر آن اساس به مبانی عقد وکالت و تطبیق آن با اصول عقد و ایقاع خواهیم پرداخت.
بر اساس توضیحاتی که خواهد آمد، امروزه در بین حقوق دانان کاملاَ مبرهن است که وکالت در برخی از آثار خود ماهیتی بینابین عقد و ایقاع دارد اما در عقد بودن آن تردیدی نیست.
معنا و مفهوم عقد
عقد در لغت به معنای عهد وسیق و ضمان محکم است و در حقوق به نهادهای قراردادی گفته می شود. عقد و قرارداد واژه هایی هستند که بعضا به جای یکدیگر به کار می روند[1]. اما در خصوص تفاوت عقد و قرارداد نظریاتی مطرح شده است.
یک نظر می گوید که قرارداد اعم از عقد است که هم شامل عقود معین(بانام) و عقود نامعین(بی نام) می شود. ماده 10ق.م می گوید: قراردادهای خصوصی که افراد با هم منعقد می کنند در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد، نافذ است.(آیه اول سوره مائده) . تنها جایی که قانون مدنی کلمه قرارداد را به کار برده است ماده 10 ق.م است[2].
معنای اصطلاحی عقد
عقد یک امر اعتباری است. بایع و مشتری با یکسری عملیات (مطابق با شرع و قانون) به نحوی با هم ارتباط برقرار کردند که چیزی در عالم اعتبار پدید آوردند ، چیزی که پدید می آید ، عقد است. عقد یک امر حادث و جدید و پدیده ای فقهی و حقوقی است که از ارتباطی خاص بوجود می آید.
عقد پدیده ای است فقهی یا حقوقی که تحقق آن متوقف بر قصد انشاء دو طرف (بایع و مشتری) است. مثل عقد بیع.
در واقع می توان گفت عقد آن عملی که ارادی و مشروع است و با توافق اراده ی طرفین تعهد بوجود می آید[1] .
در کنار عقد واژه ای به نام شبه عقد استعمال شده است که از جهاتی با عقد متفاوت است. شبه عقد یک عمل شبه عقد ارادی و مشروع است و اعمال حقوقی را بوجود می آورد که بدون توافق طرفین ایجاد شده باشد؛ یعنی اراده بوده ولی توافق اراده نبوده است.
مثال آن ایفاء ناروا است و آن درجایی است که کسی چیزی را به دیگری بدهد در حالی که مستحق آن نبوده است؛ مثلاً طلب را عوَضی پرداخته ایم این پول ایفاء ناروا است[2] .
در نظام حقوقی رومی می گفتند که توافق در این موارد مورد موضوع نبوده ولی اراده یک طرف همواره وجود داشته و لذا نمی توانستند آن را عقد بدانند زیرا توافق طرف ها در کار نبوده اما چون یک اراده وجود داشته آمده اند آن را شبه عقد متصوّر شده اند . مثلاً راننده ای که با اراده خودش سوار ماشین می شود و تصادف می کند - که توافقی هم نبوده است اما سوار شدن او دال بر اراده اوست- یا مثلاً شخصی که مالی را پیدا می کند هر چند توافقی نکرده اما بر اساس شبه عقد با صاحب مال می بایستی آن را را نگهداری کند تا به صاحبش برگرداند .
اما شبه عقد از دو جهت مورد انتقاد قرار گرفته است. اولاً در حقوق جدید منشا ایجاد تعهد فقط عقد نیست تا که ما این موارد را « شبه عقد» بدانیم .ثانیاً یکی از اَعمال ارادی است که عامل اثر عملش را تعیین نمی کنند یعنی عمل با اراده اوست که واقع شده اما اثر عملش را قانون تعیین می کند و این وجه است که در حقوق جدید پذیرفته شده است. برخی در صدد بر آمده اند تا شبه عقد و ایقاع را یکسان بدانند اما در واقع این گونه نیست. شبه عقد به عملی گفته شده است که رضایت نسبی طرفی که صراحتا آن را ابزار نکرده است از عمل وی برداشت می شود اما در ایقاع عمل حقوقی کاملا یک طرفه است و به اراده طرف مقابل برای حیات نهاد حقوقی نیازی نیست.
دانلود تحقیق کامل درمورد بررسی عقد یا ایقاع بودن وکالت
